archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 5 Jaargang 1 11 december 2003 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Misdaadboeken | ||||
De koningin en de troonopvolgster | Theo Capel | |||
Van Ruth Rendell had
ik al een tijd niets meer gelezen, maar vol vertrouwen pakte ik haar
nieuwe boek The Rottweiler (Random House, Van Ditmar Boekenimport, € 19,95)
dat bij ons Dubbelleven heet (A.W. Bruna, € 18,95). De
Engelse titel verwijst naar de bijnaam die een onbekende moordenaar
van jonge meisjes opgeplakt krijgt vanwege het feit dat hij hen in
de keel zou bijten, voor of nadat hij hen wurgt. De titel bij ons
geeft meer een inkijk in de aard van de moordenaar. Overdag is hij
een nette heer en 's avonds een moordend beest. Rendell staat bekend om haar voorkeur voor verknipte types, als je haar oerrustige inspecteur Wexford en zijn saaie hulpje Burden buiten beschouwing laat. Dat zijn dan ook rechtshandhavers en die mogen niet gestoord zijn, maar van de overige karakters in haar boeken - waarvan overigens de reeks Wexford en Burden maar een deel vormt - mag juist van alles niet deugen. Maar wat viel Dubbelleven tegen, zozeer zelfs dat ik het geheel tegen de gewoonte in niet heb uitgelezen, maar natuurlijk wel even heb gekeken hoe het afloopt. Het eind is even raar als het begin en door de epiloog even zoetsappig, een woord dat absoluut niet bij Rendell zou mogen passen. Het lijkt erop dat Rendell een komische misdaadroman heeft willen schrijven, iets dat je van haar niet zou verwachten. Tegen humor is op zich niets, maar het rare stelletje mensen dat zich in Dubbelleven aan je voorstelt, vond ik alleen maar raar en niet leuk. De personages zijn ook niet raar in de zin van gecompliceerd, maar bedacht raar. Centraal staat de kamerverhuurster Inez die ook een bric à brac winkeltje runt en een Pakistaans winkelmeisje heeft dat vooral oudere mannen het hoofd op hol brengt. Als je dat zo leest, klinkt het helemaal niet raar, maar als je over hen leest, vraag je je af hoe je in hemelsnaam in deze mensen waarachtige personages moet kunnen zien. Het verhaal tut maar aan over vreemde huurder zus en vreemde huurder zo en over porseleinen beeldjes en andere prullaria uit het winkeltje en over de straat en de buurt. Neem eerst een willekeurig ander boek van Rendell ter hand, is mijn advies en lees pas daarna voor de eigen meningsvorming Dubbelleven. Ruth Rendell debuteerde in 1964 met From Doon With Death,
waarin Wexford en Burden hun entree maken. Twee jaar ervoor verscheen
in 1962 Cover Her Face, het debuut van P.D. James. Beide
dames werden meteen vanaf hun eersteling geroemd om hun vileine
fantasie, waarbij James altijd meer eer kreeg dan Rendell. Misschien
kwam dat wel, doordat James tien jaar ouder is dan Rendell die
in 1930 geboren is. Zo'n 40 jaar na hun debuut zijn beide dames
nog springlevend en nog steeds actief als schrijfster. Vergeleken
met James heeft Rendell een uitgebreider oeuvre op haar naam staan
en bestrijkt ze met haar boeken een breder terrein. Toch is ze
in de ogen van de pers altijd de kroonprinses van het genre gebleven
en bleef James de koningin die maar niet wou aftreden. Onlangs
is van haar Het moordkabinet verschenen (De Boekerij, € 18,50),
de vertaling van The Murder Room. Het is een met een rustige
slag en met imposant vertoon van beheersing van het puzelgenre
geschreven boek dat nogmaals aantoont waarom James de lieveling
van de critici is. |
||||
© 2004 Theo Capel | ||||
powered by CJ2 |