archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 1
Jaargang 8
14 oktober 2010
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden delen printen terug
Jong van geest Peter Schröder

0801BS 83.1
Seniorisering
Ouder worden: met het klimmen der jaren worden mensen tijdens hun leven in biologische zin steeds ouder. Ze kunnen ook steeds meer ervaring opdoen en wijzer worden. Misschien worden mensen wel langzamer ervaren en wijzer naarmate ze langer leven. Mensen kunnen ook steeds kindser worden. De levensverwachting van westerse mensen is nog nooit zo hoog geweest, tegelijkertijd lijken westerse maatschappijen bezig te infantiliseren. De pubertijd met zijn onbezonnen gedrag duurt steeds langer, de arbeidsloopbaan begint steeds later. Steeds meer volwassen kiesgerechtigde burgers gedragen zich op de openbare weg als gewelddadige adolescenten en in het parlement als rancuneuze kleuters.

Ordinarisering
Andere overdrachten van Oud naar Jong: cultuur, sport en spel, in de loop der tijd uit de wereld van de volwassenen verdwenen en uiteindelijk in de kinderkamer en op het schoolplein beland. Een levensloopvariant op het proces van het Gesunkenes Kulturgut. Vechten, bloeddorstig oorlogvoeren; eerst voorbehouden aan volwassen hoge adellijke heren, geleidelijk aan gedomesticeerd, gestileerd in ridderlijke toernooien, in voetbal en auto races van steeds jonger en ordinairder volk (zwaardvechten is nu vooral te zien op kleuterschool en kinderpartij – in het Archeon wordt het zeer professioneel uitgevoerd, prachtig!). Scabreuze liederen van troubadours die jonkvrouwen toezingen verhuizen naar volkse kroegen en later naar de zangles van de lagere school (zonder dat de juf nog weet wie tante en wat een koekje met een gat ooit was, of door welke poort de koning rijdt, van z’n voort voort voort!).
 
Oud en Jong: The Child is the Father of the Man (William Wordsworth, ‘The Rainbow’ uit Poems on Childhood)
Wat een mooie uitspraak! Kijk om je heen in de volwassen wereld en besef hoezeer al die grote mensen bepaald zijn door hun eigen kinderlijke bestaan. Besef hoe hun kindzijn nog steeds de baas kan spelen. En kijk niet raar op als ze soms terugvallen in die kindertijd (en dat niet alleen als ze dement en wel hun laatste levensfase doorbrengen). Speelgoed voor kinderen is van alle tijden (kijk naar de stenen beestjes die de steentijdmensen al voor hun kinderen hakten); zou het spelen van volwassenen met kinderspeelgoed ook van alle tijden zijn?

Kijk goed hoe het moet
We kennen allemaal de vader die (al veel te vroeg) een elektrische trein voor zijn zoontje koopt (kocht eigenlijk, want speelgoedtreinen zijn steeds minder te koop) en er avondenlang zelf mee speelt (speelde). En de moeder die vooral zelf bezig is met de poppen die ooit voor haar dochtertje bedoeld waren (‘karakterpoppen’). (We kennen natuurlijk ook de kinderen die hun ouders tussen de games door moeten uitleggen hoe Word werkt.) En dan zijn er de ouders die op het strand uren beslag leggen op emmertjes en schepjes van hun kroost om daarmee hun waterstaatsdromen met dijken, forten en havens te verwezenlijken. Of de vaders die hun zoontjes de hele middag ‘voordoen’ hoe ze hun pas verworven zeilbootjes over de plas moeten loodsen.

In een zondags pak
Het strand; nu het domein van schaars geklede bandeloze jeugd, ooit beheerst door volwassenen in hun zondagse kostuum? We hebben de bewijzen! Kijk naar kaart 1 Egmond aan Zee, Strandgezicht – Forten bouwen.  (http://www.peterschroderatb.nl/data/storage/attachments/a7d5e52d55ddf90ed8e036310903b416.jpg ) Het is 1921 en A. van Ravenswaay stuurt uit Egmond deze kaart zonder commentaar naar de Jongejuffrouw G. van den Berg in Amsterdam en het is mooi te zien: 4 volwassen mannen in keurig kostuum (incl. das), in het gezelschap0801BS 83.2 van dames in lange rokken, bouwen aan de vloedlijn forse forten. Enkele kinderen (waaronder één in volledig matrozenpak) zijn toeschouwer.

In sfeervolle jurken
Of neem kaart 2 Royan: Concours de Forts en sable, à Pontaillac in 1906 verstuurd door een onbekende aan Mathilde van Gheel in Bruxelles. Royan aan de Franse Atlantische kust, allemaal vakantiegangers op het strand voor het stijlvolle Casino in de weer met een wedstrijd forten bouwen. Wat mooi, wat een sfeer! Drommen goedgeklede dames en heren kijken vanonder hun parasols naar fraai geklede (opgestroopte broekspijpen) gravende heren. Die zijn zand aan het scheppen naar Forten bekroond met dames in prachtige lange jurken: wie zou gaan winnen? Ook hier is de schaarse (goed geklede) jeugd alleen aanwezig als belangstellende.(http://www.peterschroderatb.nl/data/storage/attachments/149079b845463f6d98435f16b0166c35.jpg)

Met opgeheven vinger
In de Jardin du Luxembourg in Parijs is een grote vijver waarin sinds mensenheugenis speelgoed zeilbootjes varen die daar gehuurd kunnen worden. Op kaart 3 staat: Bassins du Luxembourg – La Foule s’intéressant aux jeux des Enfants (http://www.peterschroderatb.nl/data/storage/attachments/8cc65708d8ddf9d93998aa9ecf0e1ade.jpg ). In 1925 werden hiermee ‘respectueux’ de ‘souvenirs van Radifé’ verstuurd naar de heer en mevrouw Harbulot in Brussel. Kinderen, maar weer vooral een drom vaders en moeders met hoeden, die er bovenop zitten; zeilen vraagt om ouderlijke instructie en supervisie. Een heer aan de rechterkant toont zowaar de vermaledijde opgeheven vinger!

En nu andersom
Tot slot een interessante variatie op kaart 4. Weer Royan, nu louter kinderen, klaar voor Une Course Improvisé
(http://www.peterschroderatb.nl/data/storage/attachments/693821801124462251078dfbfc8cd491.jpg ). Het is nog voor WO 1 en een hunkerende Marie schrijft aan een bewonderenswaardige meneer Paulet in Périgeux dat ze hem graag hier bij haar op het prachtige strand zou zien. Nu alleen maar kinderen (wel weer even keurig als sfeervol gekleed) waarvan 7 koppels (kleine Amazones gezeten op paardspelende jongens) klaar voor een wedstrijd paardrijden. De scheidsrechter heft de startschep en zes toeschouwers kijken toe. Hier spelen de kinderen de rol van volwassenen. Het kan raar lopen: heel vroeger mochten alleen adellijke ridders in Europa paardrijden, het eenvoudige volk deed het na in koppels van (volwassen) mannen, waarvan de een (ridder) op de schouders van de ander (het paard) zat. Kijk naar de schilderijen van Brueghel waarop de boeren zo hun volkse steekspelen speelden. Gesunkenes Kulturgut dat verder zonk naar het schoolplein en dan hier naar kinderen op het strand.
 
Beter Beeld
Goed nieuws: de plaatjes uit deze rubriek zijn voortaan veel gedetailleerder te bekijken!
Tot nu toe konden de prentbriefkaarten in De Leunstoel niet goed worden bekeken. Vanaf nu kunt u doorklikken naar mijn eigen website in opbouw, (http://www.peterschroderatb.nl/) daar wordt langzaam maar zeker een beeldbank opgebouwd waarin de beelden uit deze rubriek veel beter te zien zijn.
Voor de kaarten bij deze aflevering kunt u doorklikken naar:


© 2010 Peter Schröder meer Peter Schröder - meer "Beelden uit soberder tijden" -
Beschouwingen > Beelden uit soberder tijden
Jong van geest Peter Schröder
0801BS 83.1
Seniorisering
Ouder worden: met het klimmen der jaren worden mensen tijdens hun leven in biologische zin steeds ouder. Ze kunnen ook steeds meer ervaring opdoen en wijzer worden. Misschien worden mensen wel langzamer ervaren en wijzer naarmate ze langer leven. Mensen kunnen ook steeds kindser worden. De levensverwachting van westerse mensen is nog nooit zo hoog geweest, tegelijkertijd lijken westerse maatschappijen bezig te infantiliseren. De pubertijd met zijn onbezonnen gedrag duurt steeds langer, de arbeidsloopbaan begint steeds later. Steeds meer volwassen kiesgerechtigde burgers gedragen zich op de openbare weg als gewelddadige adolescenten en in het parlement als rancuneuze kleuters.

Ordinarisering
Andere overdrachten van Oud naar Jong: cultuur, sport en spel, in de loop der tijd uit de wereld van de volwassenen verdwenen en uiteindelijk in de kinderkamer en op het schoolplein beland. Een levensloopvariant op het proces van het Gesunkenes Kulturgut. Vechten, bloeddorstig oorlogvoeren; eerst voorbehouden aan volwassen hoge adellijke heren, geleidelijk aan gedomesticeerd, gestileerd in ridderlijke toernooien, in voetbal en auto races van steeds jonger en ordinairder volk (zwaardvechten is nu vooral te zien op kleuterschool en kinderpartij – in het Archeon wordt het zeer professioneel uitgevoerd, prachtig!). Scabreuze liederen van troubadours die jonkvrouwen toezingen verhuizen naar volkse kroegen en later naar de zangles van de lagere school (zonder dat de juf nog weet wie tante en wat een koekje met een gat ooit was, of door welke poort de koning rijdt, van z’n voort voort voort!).
 
Oud en Jong: The Child is the Father of the Man (William Wordsworth, ‘The Rainbow’ uit Poems on Childhood)
Wat een mooie uitspraak! Kijk om je heen in de volwassen wereld en besef hoezeer al die grote mensen bepaald zijn door hun eigen kinderlijke bestaan. Besef hoe hun kindzijn nog steeds de baas kan spelen. En kijk niet raar op als ze soms terugvallen in die kindertijd (en dat niet alleen als ze dement en wel hun laatste levensfase doorbrengen). Speelgoed voor kinderen is van alle tijden (kijk naar de stenen beestjes die de steentijdmensen al voor hun kinderen hakten); zou het spelen van volwassenen met kinderspeelgoed ook van alle tijden zijn?

Kijk goed hoe het moet
We kennen allemaal de vader die (al veel te vroeg) een elektrische trein voor zijn zoontje koopt (kocht eigenlijk, want speelgoedtreinen zijn steeds minder te koop) en er avondenlang zelf mee speelt (speelde). En de moeder die vooral zelf bezig is met de poppen die ooit voor haar dochtertje bedoeld waren (‘karakterpoppen’). (We kennen natuurlijk ook de kinderen die hun ouders tussen de games door moeten uitleggen hoe Word werkt.) En dan zijn er de ouders die op het strand uren beslag leggen op emmertjes en schepjes van hun kroost om daarmee hun waterstaatsdromen met dijken, forten en havens te verwezenlijken. Of de vaders die hun zoontjes de hele middag ‘voordoen’ hoe ze hun pas verworven zeilbootjes over de plas moeten loodsen.

In een zondags pak
Het strand; nu het domein van schaars geklede bandeloze jeugd, ooit beheerst door volwassenen in hun zondagse kostuum? We hebben de bewijzen! Kijk naar kaart 1 Egmond aan Zee, Strandgezicht – Forten bouwen.  (http://www.peterschroderatb.nl/data/storage/attachments/a7d5e52d55ddf90ed8e036310903b416.jpg ) Het is 1921 en A. van Ravenswaay stuurt uit Egmond deze kaart zonder commentaar naar de Jongejuffrouw G. van den Berg in Amsterdam en het is mooi te zien: 4 volwassen mannen in keurig kostuum (incl. das), in het gezelschap0801BS 83.2 van dames in lange rokken, bouwen aan de vloedlijn forse forten. Enkele kinderen (waaronder één in volledig matrozenpak) zijn toeschouwer.

In sfeervolle jurken
Of neem kaart 2 Royan: Concours de Forts en sable, à Pontaillac in 1906 verstuurd door een onbekende aan Mathilde van Gheel in Bruxelles. Royan aan de Franse Atlantische kust, allemaal vakantiegangers op het strand voor het stijlvolle Casino in de weer met een wedstrijd forten bouwen. Wat mooi, wat een sfeer! Drommen goedgeklede dames en heren kijken vanonder hun parasols naar fraai geklede (opgestroopte broekspijpen) gravende heren. Die zijn zand aan het scheppen naar Forten bekroond met dames in prachtige lange jurken: wie zou gaan winnen? Ook hier is de schaarse (goed geklede) jeugd alleen aanwezig als belangstellende.(http://www.peterschroderatb.nl/data/storage/attachments/149079b845463f6d98435f16b0166c35.jpg)

Met opgeheven vinger
In de Jardin du Luxembourg in Parijs is een grote vijver waarin sinds mensenheugenis speelgoed zeilbootjes varen die daar gehuurd kunnen worden. Op kaart 3 staat: Bassins du Luxembourg – La Foule s’intéressant aux jeux des Enfants (http://www.peterschroderatb.nl/data/storage/attachments/8cc65708d8ddf9d93998aa9ecf0e1ade.jpg ). In 1925 werden hiermee ‘respectueux’ de ‘souvenirs van Radifé’ verstuurd naar de heer en mevrouw Harbulot in Brussel. Kinderen, maar weer vooral een drom vaders en moeders met hoeden, die er bovenop zitten; zeilen vraagt om ouderlijke instructie en supervisie. Een heer aan de rechterkant toont zowaar de vermaledijde opgeheven vinger!

En nu andersom
Tot slot een interessante variatie op kaart 4. Weer Royan, nu louter kinderen, klaar voor Une Course Improvisé
(http://www.peterschroderatb.nl/data/storage/attachments/693821801124462251078dfbfc8cd491.jpg ). Het is nog voor WO 1 en een hunkerende Marie schrijft aan een bewonderenswaardige meneer Paulet in Périgeux dat ze hem graag hier bij haar op het prachtige strand zou zien. Nu alleen maar kinderen (wel weer even keurig als sfeervol gekleed) waarvan 7 koppels (kleine Amazones gezeten op paardspelende jongens) klaar voor een wedstrijd paardrijden. De scheidsrechter heft de startschep en zes toeschouwers kijken toe. Hier spelen de kinderen de rol van volwassenen. Het kan raar lopen: heel vroeger mochten alleen adellijke ridders in Europa paardrijden, het eenvoudige volk deed het na in koppels van (volwassen) mannen, waarvan de een (ridder) op de schouders van de ander (het paard) zat. Kijk naar de schilderijen van Brueghel waarop de boeren zo hun volkse steekspelen speelden. Gesunkenes Kulturgut dat verder zonk naar het schoolplein en dan hier naar kinderen op het strand.
 
Beter Beeld
Goed nieuws: de plaatjes uit deze rubriek zijn voortaan veel gedetailleerder te bekijken!
Tot nu toe konden de prentbriefkaarten in De Leunstoel niet goed worden bekeken. Vanaf nu kunt u doorklikken naar mijn eigen website in opbouw, (http://www.peterschroderatb.nl/) daar wordt langzaam maar zeker een beeldbank opgebouwd waarin de beelden uit deze rubriek veel beter te zien zijn.
Voor de kaarten bij deze aflevering kunt u doorklikken naar:
© 2010 Peter Schröder
powered by CJ2