Op z’n Fellini’s

De filmregisseur Fellini liet zijn acteurs tijdens de opnamen verbitterd tot zes tellen en daarna vol minachting tot zesentwintig. (De dialoog kwam later wel, bij de eindmontage.)

Schrijven kun je ook zo aanpakken.

P. , verbitterd: ‘Eén, twee, drie, vier, vijf, zes.’ En dan, vol minachting: ‘Zeven, acht, negen, tien, elf, twaalf, dertien. Veertien. Vijftien. Zestien, zeventien, achttien, negentien, twintig. Eenentwintig, tweeëntwintig, drieëntwintig, vierentwintig, vijfentwintig. Zesentwintig.’

Fon Tane

Bij Theodor Fontane rondt soms d’een uit het ene boek de gedachtegang van d’ander uit een heel ander boek af. ‘Want kijk, zij had geen liefde,’ krijgt rond 1600 Grete Minde in de gelijknamige bewerking van een oude Brandenburgse kroniek uitgelegd, ‘en wie geen liefde heeft, die vindt ’r ook geen.’ Waarop Briest drie eeuwen later in de zedenroman over zijn dochter Effi aanvult: ‘En waar liefde is, daar is ook wederliefde.’ Tijd of ruimte: geen afstand doet er dan toe.

 

**********************************