archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 19
Jaargang 7
9 september 2010
Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Het Pompidou Metz Dik Kruithof

0719VG Pompidou Metz 1
De eerste dag probeerden we in de wijde omgeving van Metz een leuk logeeradres te vinden. Dat bleek minder makkelijk dan gedacht. Uiteindelijk hebben we maar onze toevlucht genomen in het Ibis-hotel Metz Nord. Zo dicht bij de stad had ook niet gehoeven maar het had wel het voordeel dat we de volgende ochtend al tegen tienen Metz inreden. Het vinden van het pas geopende Pompidou Metz was geen probleem. Langs de grote invalswegen staan bordjes. Het museum ligt vlak achter het station en er is een grote parkeergarage tussen dat station en het nieuwe museum.

Om kwart over tien stonden we voor het imponerende gebouw dat doet denken aan een geweldige schelp ondersteund door een gebogen houten draagconstructie. De Japanse architect Shiguri Ban heeft het uiterlijk verzorgd, de binnenkant is van een Franse collega.
Maar het zou nog even duren voor we die konden zien. Voor het gebouw had zich al een rij van 20 meter gevormd waar we ons maar bij aansloten. De Belg die voor ons stond vond die rij een typisch voorbeeld van Franse klantvriendelijkheid: ook al staan er honderd mensen die erin willen, je gaat toch gewoon op je eigen tijd open. Het bleek dat het museum om elf uur open ging en dat de bezoekers dan in groepjes van twintig tegelijk het gebouw in mochten om van een van de drie kassa’s gebruik te maken. Uiteindelijk waren we om kwart over twaalf binnen. Toen we er ’s middags weer uitkwamen stonden er geen rijen meer, dus het is aan te raden om dit museum pas vanaf twee uur te bezoeken.

Eenmaal in het museum raak je makkelijk onder de indruk van de ruimtes en van de eerste tentoonstelling die Meesterwerken heet en zijn naam volledig eer aan doet. Van een groot aantal kunstenaars zijn topstukken aanwezig. Op de begane grond in de vorm van een overzicht in de tijd, vanaf de veertiende eeuw tot Matisse, waarbij naast de bekende stromingen als de impressionisten ook (bij ons) minder bekende als 19e-eeuwse naïeven aan bod komen. Hoogtepunt van deze opstelling was voor mij het0719VG Pompidou Metz 2 blauwe drieluik van Joan Miro dat voor het eerst in zijn geheel – dus de drie doeken naast elkaar – getoond kon worden.

Op de eerste verdieping was een doolhof gemaakt van kunststromingen uit de twintigste eeuw. Opvallender dan beneden was de nadruk op de Franse kunstenaars uit die stromingen wat in elk geval betekende dat we ook veel nieuwe namen tegenkwamen.

De schelp die je aan de buitenkant ziet blijkt geplooid te zijn over vier betonnen ‘dozen’ die scheef op elkaar liggen, waardoor je aan het eind van de doos op iedere verdieping een ander uitzicht op de stad of het achterland hebt. Dat heeft ook tot gevolg dat er een gigantisch hoge entreehal is en dat op de begane grond het tentoonstellingsgedeelte een zaal heeft met een wand van zo’n veertig meter hoog.

De lange doos op de tweede verdieping was prachtig ingericht met een looppad aan de linkerzijde met aan de muur panelen over de ontstaansgeschiedenis van een kunstwerk: de kunstenaar, zijn verhaal en informatie over het ontstaan van een gekozen meesterwerk. Als je dan naar rechts keek, over een leuning, zag je het kunstwerk voor of tegen de andere muur staan of hangen. Dat was een indrukwekkende presentatie van meestal (letterlijk en figuurlijk) grote werken van Hans Arp, Yves Klein, Auguste Rodin en vele anderen.

Op de derde verdieping werd een overzicht gegeven van de museumbouw in Frankrijk sinds de opening van het Centre Pompidou. Veel mooie maquettes met bekende voorbeelden zoals de Piramide-ingang van het Louvre, maar ook veel dat voor mij nieuw was; zo is Gehry (van Bilbao) bezig met een nieuw museum in Lyon.

De tentoonstelling loopt nog tot 25 oktober.
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php


© 2010 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Het Pompidou Metz Dik Kruithof
0719VG Pompidou Metz 1
De eerste dag probeerden we in de wijde omgeving van Metz een leuk logeeradres te vinden. Dat bleek minder makkelijk dan gedacht. Uiteindelijk hebben we maar onze toevlucht genomen in het Ibis-hotel Metz Nord. Zo dicht bij de stad had ook niet gehoeven maar het had wel het voordeel dat we de volgende ochtend al tegen tienen Metz inreden. Het vinden van het pas geopende Pompidou Metz was geen probleem. Langs de grote invalswegen staan bordjes. Het museum ligt vlak achter het station en er is een grote parkeergarage tussen dat station en het nieuwe museum.

Om kwart over tien stonden we voor het imponerende gebouw dat doet denken aan een geweldige schelp ondersteund door een gebogen houten draagconstructie. De Japanse architect Shiguri Ban heeft het uiterlijk verzorgd, de binnenkant is van een Franse collega.
Maar het zou nog even duren voor we die konden zien. Voor het gebouw had zich al een rij van 20 meter gevormd waar we ons maar bij aansloten. De Belg die voor ons stond vond die rij een typisch voorbeeld van Franse klantvriendelijkheid: ook al staan er honderd mensen die erin willen, je gaat toch gewoon op je eigen tijd open. Het bleek dat het museum om elf uur open ging en dat de bezoekers dan in groepjes van twintig tegelijk het gebouw in mochten om van een van de drie kassa’s gebruik te maken. Uiteindelijk waren we om kwart over twaalf binnen. Toen we er ’s middags weer uitkwamen stonden er geen rijen meer, dus het is aan te raden om dit museum pas vanaf twee uur te bezoeken.

Eenmaal in het museum raak je makkelijk onder de indruk van de ruimtes en van de eerste tentoonstelling die Meesterwerken heet en zijn naam volledig eer aan doet. Van een groot aantal kunstenaars zijn topstukken aanwezig. Op de begane grond in de vorm van een overzicht in de tijd, vanaf de veertiende eeuw tot Matisse, waarbij naast de bekende stromingen als de impressionisten ook (bij ons) minder bekende als 19e-eeuwse naïeven aan bod komen. Hoogtepunt van deze opstelling was voor mij het0719VG Pompidou Metz 2 blauwe drieluik van Joan Miro dat voor het eerst in zijn geheel – dus de drie doeken naast elkaar – getoond kon worden.

Op de eerste verdieping was een doolhof gemaakt van kunststromingen uit de twintigste eeuw. Opvallender dan beneden was de nadruk op de Franse kunstenaars uit die stromingen wat in elk geval betekende dat we ook veel nieuwe namen tegenkwamen.

De schelp die je aan de buitenkant ziet blijkt geplooid te zijn over vier betonnen ‘dozen’ die scheef op elkaar liggen, waardoor je aan het eind van de doos op iedere verdieping een ander uitzicht op de stad of het achterland hebt. Dat heeft ook tot gevolg dat er een gigantisch hoge entreehal is en dat op de begane grond het tentoonstellingsgedeelte een zaal heeft met een wand van zo’n veertig meter hoog.

De lange doos op de tweede verdieping was prachtig ingericht met een looppad aan de linkerzijde met aan de muur panelen over de ontstaansgeschiedenis van een kunstwerk: de kunstenaar, zijn verhaal en informatie over het ontstaan van een gekozen meesterwerk. Als je dan naar rechts keek, over een leuning, zag je het kunstwerk voor of tegen de andere muur staan of hangen. Dat was een indrukwekkende presentatie van meestal (letterlijk en figuurlijk) grote werken van Hans Arp, Yves Klein, Auguste Rodin en vele anderen.

Op de derde verdieping werd een overzicht gegeven van de museumbouw in Frankrijk sinds de opening van het Centre Pompidou. Veel mooie maquettes met bekende voorbeelden zoals de Piramide-ingang van het Louvre, maar ook veel dat voor mij nieuw was; zo is Gehry (van Bilbao) bezig met een nieuw museum in Lyon.

De tentoonstelling loopt nog tot 25 oktober.
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php
© 2010 Dik Kruithof
powered by CJ2