archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 17 Jaargang 7 8 juli 2010 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept | ||||
Veteranendag | LoolsArt | |||
Het is veteranendag. Je schaamt je dood dat je geen militair geweest bent.
1.
Er staan veel koeien in de wei. Met hun poten in de modder en een neusring erbij. Hun aanblik alleen al stemt mij blij. Vele kleuren hebben de koeien, maar die bruine is van mij. Die mag ik melken en niet jij. Maar eerst even wachten, het is nog geen mei.
2.
Een auto met slechts één achterlicht reed door de weide. Was de chauffeur niet bang om vast te lopen in de modder? Het was al nacht, hij zag geen hand voor ogen. Had hij een lijk in zijn kofferbak of zo? Het zweet stond hem op zijn voorhoofd en zijn handen waren klam. Nee, dit kon niet pluis zijn. De kofferbak was groot genoeg voor zijn moeder, of vader, of alle twee. Maar waar kon hij ze laten? Onder een wilgje of op een hooiberg of misschien tussen het vee. Om ontdekking gaf hij zeker niet. Hij wou ze alleen maar kwijt! En dan morgenochtend meteen dat achterlicht laten repareren.
3.
Het einde was nabij. De veteraan keek met angstige ogen naar de donkere lucht, die steeds dichterbij leek te komen. Hij droeg zijn baret op één oor, zijn anjer in zijn knoopsgat, maar werd hem wel voldoende respect betoond? Hij keek om zich heen en hij zag dat iedereen hem op het perron zomaar voorbij liep. De donkere lucht die op hem neerdrukte en de mensen die hem straal voorbij liepen: wat was dit voor een veteranendag? Was het dan wel vandaag, of zou het een andere dag zijn? Of elke dag geen veteranendag was! Of juist elke dag, het was zo normaal dat men er geen erg in had. Op een goede veteranendag daalde je af in je veteranengraf. Met een wenende weduwe in klederdracht die neerkijkt op haar man. Goede oude tijd, met hand en tand verdedigd tegen de nieuwe tijd.
4.
Nog maar twee haltes te gaan. Onze bestemming komt eraan. Dichterbij met elk station dat wij in deze sprinter passeren. Dat wordt lachen, ze staan al op ons te wachten. Of ze zitten, dat kan ook! En dat lachen moet je ook nog maar zien. Wat zullen we smullen van het Dudok appelgebak. En meegevoerd worden in de hoogdravende discussie. Over dingen die ons niet deren. En zaken die ons niet aangaan. We zijn er nog niet, we kunnen nog terug. Het volgende station is pas Hilversum Sportpark. Naar de conducteur, vlug, rechtsomkeert! Maar die zegt: dat hadden jullie eerder moeten bedenken! Wees niet zo laf en ga er nou heen. Dan klagen we achteraf wel steen en been. En zijn we beiden chagrijnig voor een dag of twee.
Den Haag – Hilversum, 27 juni 2009
*************************
Abonneert u op de Nieuwsbrief.
Ga naar: www.deleunstoel.nl/nieuwsbrief.php |
||||
© 2010 LoolsArt | ||||
powered by CJ2 |