archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 17
Jaargang 7
8 juli 2010
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
De internationale trein uit Bruksel Mr. Pelham

0717VG Kijkuit
Buda.
Mortsel – Oude God.
Antwerpen – Luchtbal.

‘Jaar naar Nieuw-Zeeland geweest. Platzak teruggekomen.’

Een kerk of kathedraal staat ingekapseld als een vroeg-zomers boompje in rupsenweb.
In Weerde heeft iemand zich een kasteeltje gebouwd te midden van de huisjes. Ooit komt de bewoner te overlijden en zal iemand (en wel heel iemand anders) een kasteeltje betrekken.
Hele bomen langs het spoor zijn kaalgevreten door de rupsen. Tja, als er ook niemand op let.

Animals. Enny Mols-de Leeuwe. Ah, niemals.

Een gezelschap Belgische jongens roert zich in de trein die vanuit Mechelen Antwerpen nadert. Een van hen meent dat zij er nog niet kunnen zijn, omdat Brussel eerst nog zou moeten komen. Hij wordt op zijn nummer gezet: ‘Zijt gij blond of zo?’
Als de trein gestopt is, gaat de deur niet open: ‘Het begin van het einde is nabij.’

Antwerpen was zo mooi om binnen te rijden, toen de trein er nog niet de grond in ging.
Kunnen ze niet gelijk alle treinen overal onder de grond stoppen? Vliegtuigen gaan toch ook door de lucht? Auto’s, voetgangers, fietsen: ook. Onder de grond ermee. We gaan elkaar voorbij als mollen in de nacht. Reizen doe je dan altijd ’s nachts. Reizen stemt tot nadenken. Je ziet muren aan je blik voorbijtrekken. Lampen, perrons. Nu regent het af en toe. Dan niet. Je mist dan wel de vlam, aan- en uitflakkerend op gindse olieschoorsteenpijp.

Al die steden, plaatsen, stadjes. Je hebt mensen die er wonen en die niet beter weten.

Pizza Bella. Jan Ketelaars Begrafenissen. (Kapellen.)
Ketel Aars.

Groene driehoek op zijn platte kant: 13. Verderop blauw vierkant: 59. Wit vierkantje: 1.
A596.

Mensen laten zich erop voorstaan dat zij geen 1e klas hoeven reizen. ‘Ik kan toch gewoon 2e klas?’

Groot doek op het stationsgebouw te Heide: ‘Suske en Wiske (portret Willy Vandersteen) Kalmthout 2010’.
Coniferen waaruit pardoes grote half afgebroken takken steken.
Station Kijkuit.
Hoera. Een jongen. Joppe. (Spandoek: afbeelding van baby, ‘Joppe’.)

Drukke Spaanse meisjes (zichzelf aanduidende: chica’s) nog steeds in dezelfde trein, Nederland nu naderend, doen de omroepconducteur na. ‘Roosendaal’, hoor je ineens middenin hun vreemdtalige conversatie. ‘Rrrrrrrrrotterdam!’ ‘Rrrrrrrrrrrrrrrr. Rrrrrroterrrrrrdam.’

De Nederlandse, de Belgische auto’s blijven elk aan de eigen zijde van de grens. Net als de meeste treinen. En mensen.

Zeer plat land. Fietspaden voeren langs rijen bolle boompjes.
Langs het spoor loopt een eenzame hond. Wie olijk is zwaait naar de trein.
 
*****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php


© 2010 Mr. Pelham meer Mr. Pelham - meer "De wereldliteratuur roept"
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
De internationale trein uit Bruksel Mr. Pelham
0717VG Kijkuit
Buda.
Mortsel – Oude God.
Antwerpen – Luchtbal.

‘Jaar naar Nieuw-Zeeland geweest. Platzak teruggekomen.’

Een kerk of kathedraal staat ingekapseld als een vroeg-zomers boompje in rupsenweb.
In Weerde heeft iemand zich een kasteeltje gebouwd te midden van de huisjes. Ooit komt de bewoner te overlijden en zal iemand (en wel heel iemand anders) een kasteeltje betrekken.
Hele bomen langs het spoor zijn kaalgevreten door de rupsen. Tja, als er ook niemand op let.

Animals. Enny Mols-de Leeuwe. Ah, niemals.

Een gezelschap Belgische jongens roert zich in de trein die vanuit Mechelen Antwerpen nadert. Een van hen meent dat zij er nog niet kunnen zijn, omdat Brussel eerst nog zou moeten komen. Hij wordt op zijn nummer gezet: ‘Zijt gij blond of zo?’
Als de trein gestopt is, gaat de deur niet open: ‘Het begin van het einde is nabij.’

Antwerpen was zo mooi om binnen te rijden, toen de trein er nog niet de grond in ging.
Kunnen ze niet gelijk alle treinen overal onder de grond stoppen? Vliegtuigen gaan toch ook door de lucht? Auto’s, voetgangers, fietsen: ook. Onder de grond ermee. We gaan elkaar voorbij als mollen in de nacht. Reizen doe je dan altijd ’s nachts. Reizen stemt tot nadenken. Je ziet muren aan je blik voorbijtrekken. Lampen, perrons. Nu regent het af en toe. Dan niet. Je mist dan wel de vlam, aan- en uitflakkerend op gindse olieschoorsteenpijp.

Al die steden, plaatsen, stadjes. Je hebt mensen die er wonen en die niet beter weten.

Pizza Bella. Jan Ketelaars Begrafenissen. (Kapellen.)
Ketel Aars.

Groene driehoek op zijn platte kant: 13. Verderop blauw vierkant: 59. Wit vierkantje: 1.
A596.

Mensen laten zich erop voorstaan dat zij geen 1e klas hoeven reizen. ‘Ik kan toch gewoon 2e klas?’

Groot doek op het stationsgebouw te Heide: ‘Suske en Wiske (portret Willy Vandersteen) Kalmthout 2010’.
Coniferen waaruit pardoes grote half afgebroken takken steken.
Station Kijkuit.
Hoera. Een jongen. Joppe. (Spandoek: afbeelding van baby, ‘Joppe’.)

Drukke Spaanse meisjes (zichzelf aanduidende: chica’s) nog steeds in dezelfde trein, Nederland nu naderend, doen de omroepconducteur na. ‘Roosendaal’, hoor je ineens middenin hun vreemdtalige conversatie. ‘Rrrrrrrrrotterdam!’ ‘Rrrrrrrrrrrrrrrr. Rrrrrroterrrrrrdam.’

De Nederlandse, de Belgische auto’s blijven elk aan de eigen zijde van de grens. Net als de meeste treinen. En mensen.

Zeer plat land. Fietspaden voeren langs rijen bolle boompjes.
Langs het spoor loopt een eenzame hond. Wie olijk is zwaait naar de trein.
 
*****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php
© 2010 Mr. Pelham
powered by CJ2