De figuur die met een pocketboekje Lust For Life kwam aanzetten in het alleen door de echte (maar dan ook door àlle) liefhebbers gefrequenteerde platenwinkeltje in Rotterdam – we schrijven de dagen waarin Iggy Pop grandioos uit de doden was opgestaan, maar dat boekje ging over het leven van Vincent van Gogh – die figuur dan, dat was C.B. Vaandrager niet.

‘Spedding brengt redding.’ Dat was Vaandrager.

En de slonzige man die in datzelfde platenwinkeltje (meer entresol met halve kelder dan winkel) een trompet tevoorschijn haalde en daarop één, twee noten blies. ‘Dat’, liet ik mij na gedaan relaas vertellen, ‘moet Vaandrager geweest zijn.’

(Op een andere keer liet daar een enigszins verlepte maar nog steeds sinese schone met een glimlach haar hele handtas – aspirines, spiegeltjes, lipstick – leegvallen. Dat zal wel iemands vrouw geweest zijn, al was zij het niet van Vaandrager.)

 

********************