archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 6
Jaargang 7
14 januari 2010
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp delen printen terug
Van Washington DC naar Miami Sebastiaan Capel

0706BS Diner
Het vakantieseizoen rond Kerst en Oud en Nieuw bracht mij in een paar ‘echte’ wereldsteden. Eerst zat ik een lang weekend in Londen en daarna bracht een ‘roadtrip’ mij van Washington DC naar Miami. Londen kende ik al, een echte wereldstad, maar de roadtrip gaf me kans om de Amerikaanse steden te (her)ontdekken en te beoordelen op wat voor mij een stad tot een wereldstad maakt. Tussendoor kon ik de kleine steden langs de Amerikaanse highways leren kennen.
 
Maar eerst het beginpunt: Washington DC. Dat is een enorme stad, met eromheen nog eens vlakten met suburbs. Het rare is dat het centrum van Washington eigenlijk het minst stedelijk is van de hele stad. Hier zijn de functies uit elkaar getrokken. Het mooiste voorbeeld hiervan was onze wandeling van meer dan tien minuten van het Capitool om een burger te kunnen gaan eten. Rond de Mall met alle musea staan alleen maar hotdogstandjes, er zijn niet of nauwelijks eettentjes of winkels te vinden.
In de wijken om het centrum heen is dit gelukkig anders. Adams Morgan en Dupont Circle kunnen zich, weliswaar op een erg Amerikaanse manier, meten met de Pijp of Westerpark qua stedelijkheid en daarmee gezelligheid en levendigheid. Hier wonen, winkelen, eten en drinken de mensen door elkaar heen.
 
En ‘on the road’ bleek dat stedelijkheid een begrip is dat lang niet alle Amerikaanse steden kennen. Met stedelijkheid bedoel ik dan een bruisende mix van wonen, werken en ontspanning, een levendige stoep, cultuur en uitgaansgelegenheden, etc.. Natuurlijk hebben Washington en Miami dit in hoge mate, net als toeristische plaatsen als Charleston in South-Carolina, Savannah, Georgia en Key West in het zuidelijkste Florida. Maar wat hier tussenin ligt heeft een heel ander karakter. In sommige steden langs de Highway 1 of I-95 ontbreken bijvoorbeeld de stoepen in het geheel. Een stoep is het summum van stedelijkheid. Hier komen alle mensen elkaar tegen, ongeacht welke bestemming ze hebben of met welk doel ze op straat zijn. Als je geen stoepen hebt, heb je ook geen openbaar leven en daarmee geen stadsleven.
In de ‘strips’ rond deze steden ontbreekt de stedelijkheid voor een groot deel. Hier vind je enorme parkeerplaatsen in plaats van stoepen, automobilisten in plaats van voetgangers en restaurantketens in plaats van unieke tentjes. Om naar te kijken heeft het wel wat, met alle neonreclames en reclameborden is het af en toe zelfs kunst, maar om te verblijven is het voor mij volledig onaantrekkelijk. Het zijn eigenlijk ‘anti-stedelijke’ gebieden.
 
Miami bewaar ik voor een volgende editie van Werelddorp Amsterdam, maar tot nu toe is me wel iets duidelijk geworden. Ik noem mezelf weliswaar altijd trots een stedeling, maar na mijn roadtrip moet ik misschien toch erkennen dat ik wat dorpser ben dan ik zou willen. Bekendheid met de omgeving, kleinschaligheid en je bekenden om je heen, al zijn dat niet je directe buren, dat is toch waar het voor mij om draait. Londen, Washingon en Miami zijn daar volgens mij echt te groot voor en zoals beschreven zijn de kleinere stadjes vaak nauwelijks steden te noemen qua sfeer. Waarschijnlijk voel ik me daarom zo thuis in Amsterdam, want hier wordt het stedelijke en het dorpse prima met elkaar verbonden. Wat die wereldsteden betreft: voor een tripje of vakantie is het prima, maar om langer te verblijven is het veel bruggen te ver. En die kleine stadjes langs de snelweg: leuk om een nachtje in een ‘real American motel’ te slapen en in een dito ‘diner’ te eten, maar verder wil ik er niet dood gevonden worden. Dan dus toch maar dit prachtige werelddorp: Amsterdam!
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php


© 2010 Sebastiaan Capel meer Sebastiaan Capel - meer "Amsterdam werelddorp" -
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp
Van Washington DC naar Miami Sebastiaan Capel
0706BS Diner
Het vakantieseizoen rond Kerst en Oud en Nieuw bracht mij in een paar ‘echte’ wereldsteden. Eerst zat ik een lang weekend in Londen en daarna bracht een ‘roadtrip’ mij van Washington DC naar Miami. Londen kende ik al, een echte wereldstad, maar de roadtrip gaf me kans om de Amerikaanse steden te (her)ontdekken en te beoordelen op wat voor mij een stad tot een wereldstad maakt. Tussendoor kon ik de kleine steden langs de Amerikaanse highways leren kennen.
 
Maar eerst het beginpunt: Washington DC. Dat is een enorme stad, met eromheen nog eens vlakten met suburbs. Het rare is dat het centrum van Washington eigenlijk het minst stedelijk is van de hele stad. Hier zijn de functies uit elkaar getrokken. Het mooiste voorbeeld hiervan was onze wandeling van meer dan tien minuten van het Capitool om een burger te kunnen gaan eten. Rond de Mall met alle musea staan alleen maar hotdogstandjes, er zijn niet of nauwelijks eettentjes of winkels te vinden.
In de wijken om het centrum heen is dit gelukkig anders. Adams Morgan en Dupont Circle kunnen zich, weliswaar op een erg Amerikaanse manier, meten met de Pijp of Westerpark qua stedelijkheid en daarmee gezelligheid en levendigheid. Hier wonen, winkelen, eten en drinken de mensen door elkaar heen.
 
En ‘on the road’ bleek dat stedelijkheid een begrip is dat lang niet alle Amerikaanse steden kennen. Met stedelijkheid bedoel ik dan een bruisende mix van wonen, werken en ontspanning, een levendige stoep, cultuur en uitgaansgelegenheden, etc.. Natuurlijk hebben Washington en Miami dit in hoge mate, net als toeristische plaatsen als Charleston in South-Carolina, Savannah, Georgia en Key West in het zuidelijkste Florida. Maar wat hier tussenin ligt heeft een heel ander karakter. In sommige steden langs de Highway 1 of I-95 ontbreken bijvoorbeeld de stoepen in het geheel. Een stoep is het summum van stedelijkheid. Hier komen alle mensen elkaar tegen, ongeacht welke bestemming ze hebben of met welk doel ze op straat zijn. Als je geen stoepen hebt, heb je ook geen openbaar leven en daarmee geen stadsleven.
In de ‘strips’ rond deze steden ontbreekt de stedelijkheid voor een groot deel. Hier vind je enorme parkeerplaatsen in plaats van stoepen, automobilisten in plaats van voetgangers en restaurantketens in plaats van unieke tentjes. Om naar te kijken heeft het wel wat, met alle neonreclames en reclameborden is het af en toe zelfs kunst, maar om te verblijven is het voor mij volledig onaantrekkelijk. Het zijn eigenlijk ‘anti-stedelijke’ gebieden.
 
Miami bewaar ik voor een volgende editie van Werelddorp Amsterdam, maar tot nu toe is me wel iets duidelijk geworden. Ik noem mezelf weliswaar altijd trots een stedeling, maar na mijn roadtrip moet ik misschien toch erkennen dat ik wat dorpser ben dan ik zou willen. Bekendheid met de omgeving, kleinschaligheid en je bekenden om je heen, al zijn dat niet je directe buren, dat is toch waar het voor mij om draait. Londen, Washingon en Miami zijn daar volgens mij echt te groot voor en zoals beschreven zijn de kleinere stadjes vaak nauwelijks steden te noemen qua sfeer. Waarschijnlijk voel ik me daarom zo thuis in Amsterdam, want hier wordt het stedelijke en het dorpse prima met elkaar verbonden. Wat die wereldsteden betreft: voor een tripje of vakantie is het prima, maar om langer te verblijven is het veel bruggen te ver. En die kleine stadjes langs de snelweg: leuk om een nachtje in een ‘real American motel’ te slapen en in een dito ‘diner’ te eten, maar verder wil ik er niet dood gevonden worden. Dan dus toch maar dit prachtige werelddorp: Amsterdam!
 
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php
© 2010 Sebastiaan Capel
powered by CJ2