archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 5
Jaargang 7
17 december 2009
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
De voorzitterscampagne Willem Minderhout

0705BZ Koole
Voetnoten bij Koole en Tromp (1)
Wie politiek actief is weet dat dat een bestaan vol hoogte- maar vooral ook vol dieptepunten is. Kortgeleden beleefde ik zowel het een als het ander. Het dieptepunt was het wijze besluit van de ledenvergadering van de Haagse PvdA-afdeling om mij op plaats 17 van de kieslijst te zetten. Hierdoor komt er waarschijnlijk in maart een einde aan het Raadslidmaatschap dat ik de afgelopen vier jaar met hart en ziel en – al zeg ik het zelf - met succes heb vervuld. Ik bleek te weinig de Haagse bevolking ‘af te spiegelen’. Dat is inderdaad een politieke doodzonde, waar ik mij bij neer te leggen heb. Misschien kan ik een volgende keer ‘de ouderen’ afspiegelen. Hoop doet leven.

Deze zwarte dag vond precies een week na de presentatie van Ruud Kooles boek Mensenwerk plaats. Ruud had er bij me op aangedrongen om aanwezig te zijn in Nieuwspoort, want, zo schreef hij me, ‘jij komt er ook in voor’. Nu kon ik mij wel twee episodes uit de carrière van Ruud als PvdA-voorzitter voorstellen waarin ik een rol gespeeld heb die het beschrijven waard is. Ik was dus zeer benieuwd hoe hij die in zijn herinneringen beleefd heeft.

Bij de signeersessie bleek in ieder geval één vermoeden juist. Ruud schreef op het schutblad: ‘Dankzij jouw website won ik de voorzittersstrijd’. Dat vond ik nu ook weer wat overdreven, maar dat zeg ik natuurlijk tegen niemand. Ik laat Ruud en de lezers van Mensenwerk graag in die waan. Ruud herhaalt die bewering namelijk in het boek: ‘Deze digitale campagne zou me inderdaad veel steun opleveren en is misschien wel beslissend geweest voor mijn succes.’ Willem, the Kingmaker!

Wat was het geval? Ik was vroeger een soort internetpionier. Met het programma FrontPage knutselde ik vanaf 1995 allerlei websites in elkaar, die je nu zeer primitief zou noemen, maar er indertijd best aardig uitzagen. Dankzij mij beschikte de Haagse afdeling van de PvdA als een van de eerste over een website. Veel interesse was daar overigens niet voor. ‘Wie heeft er nu een PC thuis? En hoeveel PC-bezitters hebben er nu eigenlijk een modem?’ Ik vond dat indertijd erg kortzichtig. Niet dat ik veel verwantschap voelde met de e-vangelisten die een totale verandering van alles inclusief een terugkeer van de directe democratie profeteerden, maar ik was er van overtuigd dat dit hét medium van de toekomst was. Ik maakte ook – een week na Leiden – de tweede elektronische nieuwsbrief binnen de PvdA. Op deze ‘Rauie Regah’ (Haags voor Rode Reiger) ben ik nog steeds zeer trots. Vanwege een chronisch gebrek aan kopij vulde ik hem grotendeels met jatwerk en zelfgeschreven bijdragen. Sommige afleveringen werden kleine kunstwerkjes.

Het chronisch gebrek aan kopij – eens meldde ik in de Regah dat wegens het reces de rubriek ‘Geen Nieuws uit de Fractie’ verviel - bracht me in contact met mijn afdelingsgenoot Bart Tromp. Als iemand een permanente stroom kopij op gang kon houden was hij het wel. Bovendien bewonderde ik Bart zeer. Hij was een van de hoofdredenen dat ik partijlid geworden was. Schroomvallig meldde ik mij op een goede dag bij hem thuis aan de Waalsdorperweg. De geestelijke reus Tromp bleek gelukkig een uiterst aimabel man te zijn. Hij gaf me na onze ontmoeting toestemming om zijn Paroolcolumns in de Regah op te nemen. Later zette ik die allemaal op een aparte website die zeer snel in omvang toenam.
 
De geestverwantschap met Bart groeide uit tot vriendschap. Toen Bart in 2001, na de val van Marijke van Hees, de strijd aan wilde gaan met Sharon Dijksma om het voorzitterschap van de PvdA meldde ik me uiteraard onmiddellijk aan om deel uit te maken van zijn campagnestaf. De website zou uiteraard mijn taak worden. Uiteindelijk zou het zich daartoe beperken. Mijn achtjarige dochter kreeg namelijk in die tijd een mysterieuze aandoening. Ze verloor langzaam maar zeker de macht over haar benen. Dat is gelukkig allemaal weer goed gekomen, maar in die benarde omstandigheden ging ik uiteraard niet met Bart en zijn andere adjudanten, Arie de Jong en Robbert Baruch, mee de afdelingen af. Ruud schrijft in Mensenwerk over de snelheid waarmee ik zijn berichten op het web zette: ‘Het leek wel of hij dag en nacht achter het scherm zat.’ Dat was ook min of meer zo. Ik kwam in die tijd mijn huis niet uit.

Aanvankelijk maakte ik een website voor alle vier de kandidaten. Sharon Dijksma en Bouwe Olij hadden echter hun eigen digitale hulptroepen, dus al snel concentreerde ik me op Bart en Ruud. Ruud had zich een schier onmogelijke taak op de schouders gehaald. Binnen de partij was hij vrijwel onbekend. (Ik kende hem alleen van zijn boek Politieke partijen in Nederland en een mooi artikel over partijdemocratie dat hij samen met Marijke van Hees had geschreven voor Socialisme & Democratie. Maar wie leest dat nou?) Hij had alleen steun van Michael Juffermans, die zich het vuur voor hem uit de sloffen liep. Samen reisden ze zoveel mogelijk afdelingen af, waar Ruud blijkbaar de juiste toon wist te raken want de voorzittersverkiezing won hij glorieus.

Als mijn digitale rugdekking daar een rol in heeft gespeeld, ben ik daar zeer trots op. Ruud groeide in mijn ogen uit tot een van de beste – zo niet de beste – voorzitters die de PvdA ooit gehad heeft.

Mijn eigen lot op de ledenvergadering deed me echter weer ernstig twijfelen aan de invloed – zelfs in deze tijd - van internet. Ik had een keur van mensen – waaronder Ruud – bereid gevonden om voor een hogere plaats te pleiten en in mijn weblog gepubliceerd. Op de ledenvergadering bleek echter vrijwel niemand dat gelezen te hebben. En als je dan ook nog niet genoeg afspiegelt, dan ben je gezien.


Onlangs verschenen:
Ruud Koole (2009), Mensenwerk, herinneringen van een partijvoorzitter, 2001 – 2007, Amsterdam, Bert Bakker
Bart Tromp (2009), Geschriften van een intellectuele glazenwasser. De draagbare Tromp, Bert Bakker, Amsterdam.

Op vrijdag 18 december haalt Willem Minderhout herinneringen op aan Bart Tromp in het radioprogramma OBA Live, www.obalive.nl
 
*************************************
Buddenbrooks aan het Noordeinde in Den Haag
is weer gewoon een boekhandel!
© 2009 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
De voorzitterscampagne Willem Minderhout
0705BZ Koole
Voetnoten bij Koole en Tromp (1)
Wie politiek actief is weet dat dat een bestaan vol hoogte- maar vooral ook vol dieptepunten is. Kortgeleden beleefde ik zowel het een als het ander. Het dieptepunt was het wijze besluit van de ledenvergadering van de Haagse PvdA-afdeling om mij op plaats 17 van de kieslijst te zetten. Hierdoor komt er waarschijnlijk in maart een einde aan het Raadslidmaatschap dat ik de afgelopen vier jaar met hart en ziel en – al zeg ik het zelf - met succes heb vervuld. Ik bleek te weinig de Haagse bevolking ‘af te spiegelen’. Dat is inderdaad een politieke doodzonde, waar ik mij bij neer te leggen heb. Misschien kan ik een volgende keer ‘de ouderen’ afspiegelen. Hoop doet leven.

Deze zwarte dag vond precies een week na de presentatie van Ruud Kooles boek Mensenwerk plaats. Ruud had er bij me op aangedrongen om aanwezig te zijn in Nieuwspoort, want, zo schreef hij me, ‘jij komt er ook in voor’. Nu kon ik mij wel twee episodes uit de carrière van Ruud als PvdA-voorzitter voorstellen waarin ik een rol gespeeld heb die het beschrijven waard is. Ik was dus zeer benieuwd hoe hij die in zijn herinneringen beleefd heeft.

Bij de signeersessie bleek in ieder geval één vermoeden juist. Ruud schreef op het schutblad: ‘Dankzij jouw website won ik de voorzittersstrijd’. Dat vond ik nu ook weer wat overdreven, maar dat zeg ik natuurlijk tegen niemand. Ik laat Ruud en de lezers van Mensenwerk graag in die waan. Ruud herhaalt die bewering namelijk in het boek: ‘Deze digitale campagne zou me inderdaad veel steun opleveren en is misschien wel beslissend geweest voor mijn succes.’ Willem, the Kingmaker!

Wat was het geval? Ik was vroeger een soort internetpionier. Met het programma FrontPage knutselde ik vanaf 1995 allerlei websites in elkaar, die je nu zeer primitief zou noemen, maar er indertijd best aardig uitzagen. Dankzij mij beschikte de Haagse afdeling van de PvdA als een van de eerste over een website. Veel interesse was daar overigens niet voor. ‘Wie heeft er nu een PC thuis? En hoeveel PC-bezitters hebben er nu eigenlijk een modem?’ Ik vond dat indertijd erg kortzichtig. Niet dat ik veel verwantschap voelde met de e-vangelisten die een totale verandering van alles inclusief een terugkeer van de directe democratie profeteerden, maar ik was er van overtuigd dat dit hét medium van de toekomst was. Ik maakte ook – een week na Leiden – de tweede elektronische nieuwsbrief binnen de PvdA. Op deze ‘Rauie Regah’ (Haags voor Rode Reiger) ben ik nog steeds zeer trots. Vanwege een chronisch gebrek aan kopij vulde ik hem grotendeels met jatwerk en zelfgeschreven bijdragen. Sommige afleveringen werden kleine kunstwerkjes.

Het chronisch gebrek aan kopij – eens meldde ik in de Regah dat wegens het reces de rubriek ‘Geen Nieuws uit de Fractie’ verviel - bracht me in contact met mijn afdelingsgenoot Bart Tromp. Als iemand een permanente stroom kopij op gang kon houden was hij het wel. Bovendien bewonderde ik Bart zeer. Hij was een van de hoofdredenen dat ik partijlid geworden was. Schroomvallig meldde ik mij op een goede dag bij hem thuis aan de Waalsdorperweg. De geestelijke reus Tromp bleek gelukkig een uiterst aimabel man te zijn. Hij gaf me na onze ontmoeting toestemming om zijn Paroolcolumns in de Regah op te nemen. Later zette ik die allemaal op een aparte website die zeer snel in omvang toenam.
 
De geestverwantschap met Bart groeide uit tot vriendschap. Toen Bart in 2001, na de val van Marijke van Hees, de strijd aan wilde gaan met Sharon Dijksma om het voorzitterschap van de PvdA meldde ik me uiteraard onmiddellijk aan om deel uit te maken van zijn campagnestaf. De website zou uiteraard mijn taak worden. Uiteindelijk zou het zich daartoe beperken. Mijn achtjarige dochter kreeg namelijk in die tijd een mysterieuze aandoening. Ze verloor langzaam maar zeker de macht over haar benen. Dat is gelukkig allemaal weer goed gekomen, maar in die benarde omstandigheden ging ik uiteraard niet met Bart en zijn andere adjudanten, Arie de Jong en Robbert Baruch, mee de afdelingen af. Ruud schrijft in Mensenwerk over de snelheid waarmee ik zijn berichten op het web zette: ‘Het leek wel of hij dag en nacht achter het scherm zat.’ Dat was ook min of meer zo. Ik kwam in die tijd mijn huis niet uit.

Aanvankelijk maakte ik een website voor alle vier de kandidaten. Sharon Dijksma en Bouwe Olij hadden echter hun eigen digitale hulptroepen, dus al snel concentreerde ik me op Bart en Ruud. Ruud had zich een schier onmogelijke taak op de schouders gehaald. Binnen de partij was hij vrijwel onbekend. (Ik kende hem alleen van zijn boek Politieke partijen in Nederland en een mooi artikel over partijdemocratie dat hij samen met Marijke van Hees had geschreven voor Socialisme & Democratie. Maar wie leest dat nou?) Hij had alleen steun van Michael Juffermans, die zich het vuur voor hem uit de sloffen liep. Samen reisden ze zoveel mogelijk afdelingen af, waar Ruud blijkbaar de juiste toon wist te raken want de voorzittersverkiezing won hij glorieus.

Als mijn digitale rugdekking daar een rol in heeft gespeeld, ben ik daar zeer trots op. Ruud groeide in mijn ogen uit tot een van de beste – zo niet de beste – voorzitters die de PvdA ooit gehad heeft.

Mijn eigen lot op de ledenvergadering deed me echter weer ernstig twijfelen aan de invloed – zelfs in deze tijd - van internet. Ik had een keur van mensen – waaronder Ruud – bereid gevonden om voor een hogere plaats te pleiten en in mijn weblog gepubliceerd. Op de ledenvergadering bleek echter vrijwel niemand dat gelezen te hebben. En als je dan ook nog niet genoeg afspiegelt, dan ben je gezien.


Onlangs verschenen:
Ruud Koole (2009), Mensenwerk, herinneringen van een partijvoorzitter, 2001 – 2007, Amsterdam, Bert Bakker
Bart Tromp (2009), Geschriften van een intellectuele glazenwasser. De draagbare Tromp, Bert Bakker, Amsterdam.

Op vrijdag 18 december haalt Willem Minderhout herinneringen op aan Bart Tromp in het radioprogramma OBA Live, www.obalive.nl
 
*************************************
Buddenbrooks aan het Noordeinde in Den Haag
is weer gewoon een boekhandel!
© 2009 Willem Minderhout
powered by CJ2