Wetenschappelijk onderzoek heeft weer eens, voor de zoveelste keer, onderzocht en ‘bewezen’ wat ik ook wel zelf had kunnen bedenken: vrouwen die vruchtbaar zijn, hebben de grootste aantrekkingskracht op mannen, en helemaal tijdens de ovulatie.

 

Het bijzondere is niet dat vrouwen, tijdens die paar dagen per maand dat de ovulatie duurt, geuren verspreiden die voor mannen onweerstaanbaar zouden zijn. Het supernieuws is dat vrouwen die de pil gebruiken deze geuren niet verspreiden. En niet alleen dat: vrouwen die de pil gebruiken, dus niet maandelijke ovuleren, zoeken geen toekomstige vader, nee, die zoeken een ander soort man. Meer een kameraadje-maatje dan een stoere testosteron-macho.

Om het even samen te vatten: vrouwen die geen kind willen (tijdelijk uiteraard) zoeken ook geen man die dat kind zou kunnen verwekken. Dus vrouwen die desalniettemin een man zoeken, maar dan als partner, of wellicht een man als verre-toekomst vader-verwekker, die kiezen – zonder te beseffen hoe dat komt – per ongeluk een zijden-sok sissy-man. Hij is eigenlijk de verkeerde, hij is een soort man die ze nooit gekozen zouden hebben als ze in een levensfase van seriële ovulatie zouden verkeren. Nu begrijp ik ineens heel veel.

 

Al die gezellige knusse warme relaties die ik om me heen ken en zie, zijn dus begonnen in de pil-tijd toen die vrouwen zo stom waren om de pil te slikken, niet beseffend dat de natuur ze – als ze de pil niet hadden geslikt – zeker niet voor lieve Wim had voorbestemd, maar dat ze dan met Arnold Schwarzenegger of zijn neef hadden kunnen vrijen en trouwen. Tja, toch jammer, of niet?

Ik moest meteen denken aan de tijd dat ik zelf nog jong en onbedorven was. Als hbs-meisje uit klas 3A viel ik als een blok voor een grote breedgeschouderde blonde jongen uit 5B. Een coole macho, altijd omringd door aanbidsters, maar mij zag hij niet staan. Geen enkele innerlijke stem waarschuwde mij voor het onheil waar hij voor stond. Gelukkig kreeg ik, na lang vergeefs smachten, uiteindelijk verkering met een zachtaardige, lieve klasgenoot - en dat bleek op den duur een veel betere partij.

 

Natuurlijk is er over deze kwestie weer een heerlijke ouderwetse nature-nurture discussie op gang gekomen. Het idee is dat er bij partnerkeuze heus meer meespeelt dan die stomme oerinstinct-drijfveren. Dus zo ongeveer dat we, als we destijds wél geovuleerd zouden hebben, tóch voor Wim hadden gekozen, want we weten dat Wim de betere duurzame keuze was en nog steeds is. Daarentegen zou ons gezonde verstand ons al op tien kilometer afstand voor Arnie-I’ll be back-types hebben gewaarschuwd – of we hem nou wel of niet aantrekkelijk vonden als toekomstige vader, of om het eens mee te doen.

Misschien zit hem daar wel de kneep. Vruchtbare ovulerende vrouwen voelen zich sterk aangetrokken tot breedgeschouderde sterke, maar helaas misschien onbetrouwbare, zelfs ongure macho-types, en daar zouden ze het graag mee willen doen. Dus de natuur zegt: krijg een kind van deze hulk, maar hun verstand zegt ze: kies een duurzame betrouwbare loketbediende.

 

Wie weet hoe het zit? Wie heeft gelijk? (En is dat van belang?). Er blijven heel wat vragen over. Vinden mannen vrouwen die de pil slikken, stiekem eigenlijk niet zo aantrekkelijk? Zijn mannen totaal irrationele wezens die uitsluitend door instincten worden gedreven?

En wat zou er met al die lieve zachte mannen zijn gebeurd als de pil nooit was uitgevonden? Zouden die dan allemaal nooit aan de beurt zijn gekomen voor een vrouw en swinging single zijn gebleven of homo zijn geworden? Of zouden die softies langzaam maar zeker op den duur volgens de evolutietheorie geen bestaansrecht meer hebben gehad en zijn verdreven door de macho’s? Het is Darwin revisited all over again.

Lieve Leunstoel-lezers,

Helaas is dit mijn laatste stukje voor De Leunstoel. In de toekomst kunt u mijn gedachtenkronkels en ideeën volgen op mijn eigen website: www.mariannebernard.nl

 

************************************