archiefvorig nr.lopend nr. |
||||
Nummer 16 Jaargang 6 25 juni 2009 |
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv? | ||||
Weer Michiel van Erp | Katharina Kouwenhoven | |||
Hij heeft het weer helemaal voor elkaar, de documentairemaker Michiel van Erp (1963). Dit keer met zijn TV-serie Welkom in Nederland (Nederland 2, dinsdagavond, 20.45 uur). In deze serie worden Nederlanders geportretteerd die proberen 'nieuwe' Nederlanders een handje te helpen om in Nederland te integreren.
Als dit integreren is mislukt, waarvan ik niet overtuigd ben, dan maakt deze serie duidelijk hoe dat komt; geen mens wil behoren tot de kring van deze welwillende en goed bedoelende medeburgers die hun nieuwkomers pamperen met weerzinwekkende strapatsen en ondertussen van sterke vooroordelen blijk geven.
Ik zag twee Gooise dames, altijd prijs als je onbedoeld lachwekkende types op het oog hebt, die hun geverniste klauwtjes geslagen hadden in een gevluchte Afghaanse kunstenaar. De ongelukkige vluchteling was door zijn vrouw achtergelaten met drie kinderen, die hij nu alleen opvoedde. De dames spraken er hun oprechte verwondering over uit dat deze er zo verzorgd uitzagen en elke dag een warme maaltijd kregen. Dat verwachtte je immers niet van zo iemand(!). Een van de twee was het meest 'in' haar Afghaan. In aanwezigheid van haar echtgenoot kirde ze dat zij door hem beschouwd werd als een 'goede vriendin', of zelfs 'een zuster', zonder dat ze in de gaten had dat ze volledig hoteldebotel was van die geheimzinnige Oosterling ('a jewel in the crown'). Ze hadden een Galerie zo gek gekregen zijn afschuwelijke schilderijen tentoon te stellen. Uiteindelijk wisten ze hem ook nog een baantje te bezorgen als klusjesman op hun tennisbaan. Dan hadden ze hem altijd prettig dicht bij de hand en konden hun vriendinnen ook van hem genieten.
In de laatste aflevering die ik zag figureerde een zwaarlijvige vrouw met twee hondjes, die het als haar roeping beschouwde allochtonen een andere houding tegenover honden bij te brengen. Volgens haar waren deze niet erg van honden gediend, maar een van haar twee honden was ook niet van allochtonen gediend, want hij werd direct agressief zodra hij er een 'rook'. De zogenaamd niet-agressieve hond blafte trouwens iedereen aan. Het bevestigde mijn mening dat het bezitten van honden verboden moet worden; ze bevuilen niet alleen je gebedsmatje, maar alle straten, zandbakjes, plantsoenen en parken en zorgen met hun onbeheersbare geblaf voor veel overlast. En de eigenaars zijn, naast een bepaalde categorie autobezitters, de meest asociale burgers van Nederland; daarin wil je terecht niet integreren. De allochtonen hebben dus volkomen gelijk en moeten gevrijwaard blijven van dikke dames met honden, die ze dwingen een hond te aaien.
Nog een graatje erger was de dame die Moslims wilde kerstenen door ze in het Arabisch Stille Nacht te laten zingen en 'hun leegte' te vullen met zelfgebakken cake. Haar argumenten waarom het beter was een Christen te zijn dan een Moslim waren onnavolgbaar, maar ook haar veronderstelling dat Moslims 'iets' misten was erg ontroerend, te meer daar ze besefte dat zij uiteindelijk ook in de hemel kwamen. Niettemin zat daar een groep evident niet-westerse mannen christelijke kerstliedjes te brommen in een onverstaanbare taal. Hoe hadden ze die mensen zo gek gekregen? Was dit een verplicht onderdeel van hun inburgeringcursussen of hadden ze gedreigd hun uitkering stop te zetten?
Het absolute hoogtepunt werd gevormd door de vrouw die 'gered' was door haar trommel en die nu bezig was allochtone vrouwen trommelend en ratelend tot hun eigen, diepe zelf te laten komen. Je zag ze ongegeneerd rondjes lopen met een steen in de hand terwijl ze een trommel beroerden of een ratel schudden. 'Wat zie je in de steen als er getrommeld en gerateld wordt?’ dat was de vraag. Terwijl ze niet begrijpend om zich heen keken, deden ze braaf wat hun werd opgedragen. Deze serieuze aanslag op hun zelfvertrouwen kan ook niet dan onder dwang tot stand gekomen zijn. Wat hadden ze hierbij te winnen? Dit was een privé-hobby van een trommelende totebel, die bezig was het welzijn van de haar toevertrouwde allochtonen ernstig te schaden.
Het is natuurlijk allemaal erg hilarisch, maar eigenlijk een grof schandaal dat wij onze onschuldige 'nieuwe' Nederlanders uitleveren aan zulke halvegaren. Zij moeten wel de indruk krijgen dat ze worden geacht in te burgeren in een gekkenhuis. Van Erp zelf is, als altijd, erg mild over de mafkezen die hij en zijn medewerkers hebben weten op te sporen. Zij doen volgens hem tenslotte geen kwaad. Hij hoeft er zelf niet veel aan te doen want ze geven zich ongegeneerd bloot, zonder zich bewust te zijn van de indruk van totale mallotigheid die ze maken. Dat is als documentairemaker zijn grote kracht, die hij ook bij voorgaande gelegenheden - we herinneren ons de Lang Leve series - aan de dag legde. Mensen met respect en een zekere naïviteit tegemoet treden, zodat ze nietsvermoedend zelf hun hoofd in de strop steken.
Ik wist niet dat er in Nederland zoveel onbevredigde vrouwen rondlopen, die hun onlustgevoelens compenseren door het maltraiteren van allochtonen. En dat zij ongecontroleerd hun gang kunnen gaan met 'het vullen van hun ruimtes'. Of dat geen kwaad kan is nog maar de vraag. Als ik een van hun slachtoffers was, zou ik spoorslags terugkeren naar het land waarin ik vervolgd werd of een paar bomaanslagen voorbereiden. Je kan beter te maken hebben met Geert Wilders. Die mag dan een ontembare Moslimhater zijn (of spelen), hij blijft wel met zijn poten van zijn 'vijanden' af en valt ze niet lastig met onbehoorlijke inburgeringpraktijken. Als ik niet zo lui was, zou ik een comité oprichten om onze 'nieuwe' Nederlanders te redden uit de klauwen van deze dames. Nu is het verbijsterende TV en dat is mooi meegenomen. Ik zie vol verwachting uit naar de volgende aflevering. |
||||
© 2009 Katharina Kouwenhoven | ||||
powered by CJ2 |