Na haar studie ging Eefje Ernst bij ontwerpbureau ‘npk’ werken. Vanuit dat bureau raakte ze betrokken bij de ontwikkeling van een GPS systeem dat vooral in de zeilsport wordt gebruikt.

‘Met dat systeem is het mogelijk om tijdens de wedstrijd te volgen waar de boten zich bevinden. Dat is handig in een sport waar de deelnemers over een grote oppervlakte uitwaaieren. Ook achteraf kan het nuttig zijn om beelden van het wedstrijdverloop terug te kunnen draaien. Bij voorbeeld als iemand ervan beschuldigd wordt een ander te hebben gehinderd. Het zijn overigens geen beelden zoals op een film of een DVD. De boten worden weergegeven als bewegende stippen op een kaart. Maar dat is voldoende om te kunnen bepalen of er een hinderlijk van zijn route is afgeweken.’

Het systeem is er èn het werkt, maar er wordt nog steeds aan gesleuteld om het te verbeteren. Eefje is inmiddels van het ontwerpbureau overgestapt naar de firma ( Sport-Track ) die het systeem in eigendom heeft. Hoe kom je in dat soort werk terecht?

‘In mijn geval door design for interaction in Delft te studeren (net als enkele andere Leunstoeltekenaars). Die studie is gericht op ontwerpen met speciale aandacht voor de toekomstige gebruiker. Ik ben in 2007 afgestudeerd en meteen aan het werk gegaan. Maar na enige tijd kreeg ik het gevoel dat ik in mijn studie iets had gemist. Het ontbrak me aan een zekere basiskennis van wat de gebruiker van die systemen beweegt of: hoe een product invloed kan hebben op de maatschappij en hoe je daar als ontwerper mee om moet gaan. Toen heb ik besloten nog een aanvullende studie te gaan doen. Er is in Delft een mogelijkheid voor vrouwelijke afgestudeerden om daarvoor een beurs te krijgen; de Marina van Damme beurs. Ik heb het met hulp daarvan zo kunnen regelen dat ik 3 dagen werk en 2 dagen studeer. Filosofie (onder andere ethiek) en sociologie, dat zijn de vakken die ik doe; hier in Rotterdam.’

‘Het is wel een vol programma hoor. Daarom ben ik een tijdje gestopt met het maken van tekeningen voor De Leunstoel. Dat had ook met computerbelasting te maken. Voor het werk zit ik natuurlijk veel achter de computer. Daarom leek het me geen goed idee om voor de lol weer dingen te gaan doen waarbij je langdurig achter dat apparaat moet zitten. Maar ja, ik vond het toch wel jammer. Toen je me mailde voor deze afspraak ben ik nog maar eens gaan nadenken. Ik maak de tekeningen nu grotendeels met de hand en pas als ze vrijwel klaar zijn scan ik ze, om ze af te maken en te verzenden.’

We spreken Eefje in de bovenwoning waar ze samen met haar vriend woont, in Rotterdam. Op tafel staat een schaal met koekjes.

‘Ja, ik dacht, we wonen zo dichtbij die Marokkaanse bakker, ik moet dat maar eens uitproberen. Neem gerust!’

In een hoek van de kamer staat een schaars geklede etalagepop.

‘Nee, die hebben we niet gestolen. Ze stond in ons vorige huis toen we daar introkken. We hebben d’r maar mee genomen. Ja, dat gaf wel de nodige hilariteit. We hebben zelf verhuisd en met zo’n ding onder je arm voel je je wel erg bekeken.

Nee, ik kom uit Tilburg, dat moet je kunnen horen. Daarna heb ik natuurlijk in Delft gewoond, vervolgens een poosje als kraakwacht in een groot huis in Loosduinen, en nu dus in Rotterdam.’

‘Ik vind het leuk om de kern uit zo’n verhaaltje te halen en daar dan, via de tekening, een beetje commentaar op te geven. Ach, dat klinkt misschien nogal ingewikkeld. Het ontstaat meestal als vanzelf, als ik tenminste de tijd heb om het verhaaltje een beetje te laten bezinken alvorens ik aan het tekenen sla.’

Een selectie van Eefje’s tekeningen is te vinden op:

http://www.flickr.com/photos/33899366@N08/sets/72157618427545726/