archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 8
Jaargang 6
12 februari 2009
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp delen printen terug
Van coffeeshop naar koffieshop? Sebastiaan Capel

0608BS Kopjes koffie
Amsterdam heeft een wereldnaam als stad van ‘sex, drugs and rock ‘n roll’. De overheid vindt dat in een tijdperk van toenemend puritanisme maar niks en richt zich met enthousiasme op bijvoorbeeld opschoonacties van de Wallen. Ook de coffeeshops, die favoriet zijn bij jongeren uit het buitenland, krijgen met steeds meer beperkingen te maken. Tegelijkertijd schieten overal in de stad heel andere koffieshops als paddestoelen uit de grond, namelijk de Coffee Companies, Bagels and Beans en wat dies meer zij. In plaats van de roes, is men blijkbaar op zoek naar een kick om de dag door te komen. De cafeïne – en vergeet vooral ook niet de verse muntthee – lijkt het te gaan winnen van andere geestverruimende middelen. Is dit wel goed voor ons werelddorp?

In een stad speelt een groot deel van het leven zich buitenshuis af. Dat brengt een overvloed aan horeca, podia en andere mogelijkheden om uit te gaan met zich mee. Maar ook plekken als parken, plantsoenen en gewoon bankjes langs de gracht. Allemaal dienen ze de uithuizige stadsmens. Coffeeshops, die wel sterk maar niet geheel van de toeristen leven, vervullen ook zo’n functie; blowen onder elkaar is gezelliger dan in je eentje thuis op de bank.
De opkomst van al die andere, moderne koffieshops duidt er ook op dat er een enorme behoefte is om onder elkaar te willen zijn. Dat lijkt vooral te komen van jonge, werkende singles en stellen. Ze willen over de dingen van het leven – en de carrière – met elkaar spreken, zonder dat hun hersenen door roesmiddelen verruimd worden. Of ze willen met I-pod in de oren een krantje lezen of werken op hun laptop. Deze groep wordt groter en groter. In de opening van een koffieshop in een buurt waarop je niet was verdacht, zie je de olievlekwerking – koffievlek? – van deze groep. En de vestiging van de ene gelegenheid lokt die van een andere uit

Een voorbeeld uit het buitenland laat zien hoe ver deze ontwikkeling kan gaan: een bevriend stel woont in Londen, waar ze al véél langer overspoeld zijn met deze tsunami aan koffieshops. Hij houdt van Starbucks-koffie, zij zweert bij koffie van de concurrent. Geen nood, want filialen van beide zijn binnen drie minuten van hun huis. Dus na het eten halen ze eerst bij de een en dan bij de ander hun kopje koffie. In Amsterdam is een zelfde koffieshop-dichtheid te constateren. Als je in de Pijp rond de Van Woustraat woont, kun je koffie halen bij maar liefst drie Coffee Companies en nog eens drie onafhankelijke koffieshops. En de koffie is nog gloeiend heet als je ermee thuiskomt!

Verdrijft de koffieshop nu de coffeeshop uit het straatbeeld? De overheid lijkt het menens te zijn met het aanpakken van drugs en overlast die de coffeeshops met zich meebrengen. En de komst van koffieshops verraadt de aanwezigheid van een koopkrachtige groep. Dus daar kan het stadsbestuur ook alleen maar blij mee zijn. Alleen maar winst, zo lijkt het. Maar is dat wel zo? Als in een buurt alle coffeeshops weg zijn en alleen maar koffieshops overblijven, betekent dit een verandering van de stad in een eenzijdige richting. En dat is niet goed, want de kracht van de stad ligt juist in wat reuring in de buurt. En bovendien: de moegewerkte yup wil 's avonds laat ook wel eens bloemen op de muur zien na het nemen van een zware hijs.

En ook al zouden de bezoekers van coffeeshop en koffieshop elkaar uitsluitende groepen zijn, dan is het nog zo dat de etablissementen dezelfde rol vervullen. Beide plekken zijn ontmoetingsplekken voor die uithuizige stadsbewoners uit het begin.
Waar bij de koffieshop de wifi-verbinding voor vermaak op de Mac zorgt, is dit bij de coffeeshop de flipperkast of de Photo-quiz. De een vermaakt zich met Bob Marley op zijn I-pod, de ander met James Blunt.

De koffieshop is nu aan de winnende hand; het bewijs wordt geleverd op plekken waar je eerder een coffeeshop zou verwachten dan een koffieshop. Wie zou eraan denken om in de Oosterparkbuurt, op de hoek van de Ruyschstraat/ Wibautstraat, inclusief terras aan deze binnensteedse snelweg, neer te strijken of in Oud-West, in de Kinkerstraat: tussen de winkels met lammycoats en voor goedkoop bellen naar het buitenland. Het is bijna een geestverruimende ervaring.
 
*******************
Beetje tot rust komen?


© 2009 Sebastiaan Capel meer Sebastiaan Capel - meer "Amsterdam werelddorp" -
Beschouwingen > Amsterdam werelddorp
Van coffeeshop naar koffieshop? Sebastiaan Capel
0608BS Kopjes koffie
Amsterdam heeft een wereldnaam als stad van ‘sex, drugs and rock ‘n roll’. De overheid vindt dat in een tijdperk van toenemend puritanisme maar niks en richt zich met enthousiasme op bijvoorbeeld opschoonacties van de Wallen. Ook de coffeeshops, die favoriet zijn bij jongeren uit het buitenland, krijgen met steeds meer beperkingen te maken. Tegelijkertijd schieten overal in de stad heel andere koffieshops als paddestoelen uit de grond, namelijk de Coffee Companies, Bagels and Beans en wat dies meer zij. In plaats van de roes, is men blijkbaar op zoek naar een kick om de dag door te komen. De cafeïne – en vergeet vooral ook niet de verse muntthee – lijkt het te gaan winnen van andere geestverruimende middelen. Is dit wel goed voor ons werelddorp?

In een stad speelt een groot deel van het leven zich buitenshuis af. Dat brengt een overvloed aan horeca, podia en andere mogelijkheden om uit te gaan met zich mee. Maar ook plekken als parken, plantsoenen en gewoon bankjes langs de gracht. Allemaal dienen ze de uithuizige stadsmens. Coffeeshops, die wel sterk maar niet geheel van de toeristen leven, vervullen ook zo’n functie; blowen onder elkaar is gezelliger dan in je eentje thuis op de bank.
De opkomst van al die andere, moderne koffieshops duidt er ook op dat er een enorme behoefte is om onder elkaar te willen zijn. Dat lijkt vooral te komen van jonge, werkende singles en stellen. Ze willen over de dingen van het leven – en de carrière – met elkaar spreken, zonder dat hun hersenen door roesmiddelen verruimd worden. Of ze willen met I-pod in de oren een krantje lezen of werken op hun laptop. Deze groep wordt groter en groter. In de opening van een koffieshop in een buurt waarop je niet was verdacht, zie je de olievlekwerking – koffievlek? – van deze groep. En de vestiging van de ene gelegenheid lokt die van een andere uit

Een voorbeeld uit het buitenland laat zien hoe ver deze ontwikkeling kan gaan: een bevriend stel woont in Londen, waar ze al véél langer overspoeld zijn met deze tsunami aan koffieshops. Hij houdt van Starbucks-koffie, zij zweert bij koffie van de concurrent. Geen nood, want filialen van beide zijn binnen drie minuten van hun huis. Dus na het eten halen ze eerst bij de een en dan bij de ander hun kopje koffie. In Amsterdam is een zelfde koffieshop-dichtheid te constateren. Als je in de Pijp rond de Van Woustraat woont, kun je koffie halen bij maar liefst drie Coffee Companies en nog eens drie onafhankelijke koffieshops. En de koffie is nog gloeiend heet als je ermee thuiskomt!

Verdrijft de koffieshop nu de coffeeshop uit het straatbeeld? De overheid lijkt het menens te zijn met het aanpakken van drugs en overlast die de coffeeshops met zich meebrengen. En de komst van koffieshops verraadt de aanwezigheid van een koopkrachtige groep. Dus daar kan het stadsbestuur ook alleen maar blij mee zijn. Alleen maar winst, zo lijkt het. Maar is dat wel zo? Als in een buurt alle coffeeshops weg zijn en alleen maar koffieshops overblijven, betekent dit een verandering van de stad in een eenzijdige richting. En dat is niet goed, want de kracht van de stad ligt juist in wat reuring in de buurt. En bovendien: de moegewerkte yup wil 's avonds laat ook wel eens bloemen op de muur zien na het nemen van een zware hijs.

En ook al zouden de bezoekers van coffeeshop en koffieshop elkaar uitsluitende groepen zijn, dan is het nog zo dat de etablissementen dezelfde rol vervullen. Beide plekken zijn ontmoetingsplekken voor die uithuizige stadsbewoners uit het begin.
Waar bij de koffieshop de wifi-verbinding voor vermaak op de Mac zorgt, is dit bij de coffeeshop de flipperkast of de Photo-quiz. De een vermaakt zich met Bob Marley op zijn I-pod, de ander met James Blunt.

De koffieshop is nu aan de winnende hand; het bewijs wordt geleverd op plekken waar je eerder een coffeeshop zou verwachten dan een koffieshop. Wie zou eraan denken om in de Oosterparkbuurt, op de hoek van de Ruyschstraat/ Wibautstraat, inclusief terras aan deze binnensteedse snelweg, neer te strijken of in Oud-West, in de Kinkerstraat: tussen de winkels met lammycoats en voor goedkoop bellen naar het buitenland. Het is bijna een geestverruimende ervaring.
 
*******************
Beetje tot rust komen?
© 2009 Sebastiaan Capel
powered by CJ2