Op nieuwjaarsdag naar Nieuwkoop, schaatsenrijden!

Het zonbeschenen riet, ijszeilers op de plas,

Negentien eenenzeventig, ik weet nog hoe het was,

Ik ken nog de cafeetjes in Noorden en de Meije.

Ik heb zelfs de medaille nog ergens in een tas.

Nog zie ik ons daar samen tussen de kragen glijden,

Een jongen met zijn ouders in lang vervlogen tijden.

Ik zie hun houten noren nog, hun mutsen en hun jas.

Het heeft nog wel gevroren en er waren nog wel tochten

Maar minder en de angst ontstond dat ‘t voorbij zou gaan

Dat de winters natter werden en dat het was gedaan

Tenzij we onze toevlucht buiten de grenzen zochten

Op nieuwjaarsdag in Nieuwkoop, in tweeduizend negen

Kwam ik, nu zelf zo oud als zij, toch weer die beelden tegen.