 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
|
 |
 |
Nummer 10 Jaargang 1 11 maart 2004 |
 |
|
|
|
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
 |
|||||||||||||||||||||||||||
| Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv? | ||||
| Keeping up appearances | Katharina Kouwenhoven | |||
 In die vervelende lifestyle bijlage van de NRC verscheen een week of twee geleden opeens een lijstje met wat 'in' en 'uit' was. Op het uit-lijstje stonden allemaal dingen die ik nooit bezeten heb: een designpoef, merkkleding, een Fendi-handtas (ik heb zelfs geen idee wat dat is), een pashima sjaal (idem) en een Italiaans kookeiland. En dingen die ik nooit gedaan heb, zoals: loungen, naar een dance-evenement gaan en naar een Koreaans grillrestaurant. Op het in-lijstje stonden allemaal dingen die ik niet wil hebben, ook nooit gedaan heb en ook niet wil doen (een vierde kind nemen!). Wat mij wel intrigeert is waarom mensen zich door dit soort 'regels' laten ringeloren. Kaasfonduen mag weer, dus het zal wel een tijd niet gemogen hebben, maar het zal mij een zorg zijn. Kaasfondue vind ik heerlijk en ik zet het op tafel als ik daar zin in heb en wat de buren ervan vinden zal me worst zijn. Het gourmetstel komt er bij mij echter niet in. Dat lijkt op het 'fornuisje spelen' dat ik als kind graag deed, maar waar ik nu de lol niet meer van in kan zien.Als je iets wil weten over de terreur van 'hoe het hoort' en van mensen die zich daardoor laten terroriseren, zijn er twee Tv-programma's die daar op komische wijze inzicht in verschaffen en toevallig tegelijkertijd uitgezonden worden: Keeping up appearances (di. avond, 19.55 uur, Ned. 2) en Frasier (di.avond, 20.00 uur, Ned. 3), een Engelse en een Amerikaanse variant. Keeping up appearances, in het Nederlands vertaald als Schone Schijn, wordt gedragen door de hoofdpersoon Hyacinth Bucket, spreek uit: Bouquet, een onnavolgbare rol van Patricia Routledge. Hyacinth heeft slechts één doel in het leven, namelijk indruk maken op vermeend invloedrijke personen en is zodoende bezeten van 'hoe het hoort' en goede afkomst. Haar omgeving is smetteloos, je kunt er van de vloer eten, alles staat op de juiste plaats, de melkflessen worden eerst in de vaatwasser gedaan voor ze worden buiten gezet en aan elke handeling gaat een minutieuze planning vooraf. Hyacinth is dan ook van eenvoudige komaf. Haar zuster Rose is getrouwd met de slonzige bier uit een blikje slurpende Onslow en woont aan de verkeerde kant van het dorp en haar zuster Daisy, die bij Rose en Onslow inwoont is een ronduit hoerig type. Veel van Hyacinth's energie moet daarom besteed worden aan het voorkomen van confrontaties met deze onpresentabele familieleden en dat lukt natuurlijk niet. Terwijl Hyacinth van schaamte door de grond zakt, blijkt dat de 'hogere kringen' het doorgaans heel goed kunnen vinden met dit asociale zooitje. Logisch natuurlijk, want preciesheid met de etiquette is typisch middenklasse gedrag; daar onder en daar boven bekommert men zich er niet om want daar heeft men niets te verliezen. Is Hyacinth een onmiskenbaar hilarisch type, haar echtgenoot Richard vormt haar subtiele tegenhanger. Gelaten ondergaat hij het neurotische gedrag van vrouwlief, terwijl hij zich intussen heimelijk aangetrokken voelt tot Hyacinth's sloppy familieleden, vooral tot Onslow, die zorgeloos boerend doet waar hij zin in heeft. Helaas krijgt Richard daar geen kans voor. In de Amerikaanse versie Frasier zijn het Frasier Crane en zijn broer Niles (Kelsey Grammer en David Hyde Pierce) die de rollen vervullen van twee pompous asses, die eindeloos kunnen zeuren over de juiste wijn, dito sigaren, het juiste restaurant, de opera en andere wederwaardigheden, die makkelijk 'verkeerd' gedaan kunnen worden. Hoewel allebei psychiater - Frasier is de gastheer van een lokaal radioprogramma waarin hij telefonisch adviezen geeft aan bellers met levensproblemen - zijn zij natuurlijk ook van eenvoudige komaf. Vader Martin is een ex-politieman, die na een ongeluk bij Frasier is ingetrokken met zijn hondje Eddie en een wanstaltige fauteuil, die in het esthetisch verantwoorde interieur van Frasier vol Eames en Wassily stoelen een onverdragelijke dissonant vormt. Ook hier is de botsing tussen posh en doe-maar-gewoon-dan-doe-je-al-gek-genoeg een belangrijk thema. Hyacinth en Frasier hebben echter wel allebei een andere gekte; Hyacinth is geobsedeerd door haar maatschappelijke rol, maar kent eigenlijk geen persoonlijke problemen, terwijl Frasier veel meer beducht is voor zijn ego, dat ondanks de rol die hij zichzelf heeft opgelegd keer op keer krasjes oploopt. Van de serie Keeping up appearences werden tussen 1990 en 1995 144 episodes uitgezonden op BBC1 en daarna is de serie (helaas) gestopt. De serie Frasier loopt in Amerika nog steeds. NBC startte de serie in 1993 als spin off van Cheers, waarin Frasier geïntroduceerd werd als de snobistische psychiater die door niemand van het gewone cafévolk serieus genomen werd. Wij hebben dus nog wat te goed, want we lopen met Frasier een paar jaar achter. Afgezien van het feit dat er in beide series veel te lachen valt - en wanneer valt er nu iets te lachen op TV - maken ze allebei duidelijk dat als je voor een dubbeltje geboren bent je nooit een kwartje wordt, niet in Engeland, maar ook niet in Amerika. Voor het verwezenlijken van de Amerikaanse droom moet je kennelijk ergens anders zijn. |
||||
| © 2004 Katharina Kouwenhoven | ||||
|
|
|
||
|
powered by CJ2 | |||