archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 7
Jaargang 5
31 januari 2008
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv? delen printen terug
Sven Katharina Kouwenhoven

0507VG Sven
Het afgelopen weekend, zaterdag 12 en zondag 13 januari, heeft Sven Kramer het weer gelapt: hij werd met overmacht Europees kampioen allround schaatsenrijden en won drie van de vier afstanden. Dat viel eigenlijk een beetje tegen, want bij het Nederlands Kampioenschap had hij alle vier afstanden gewonnen. En wat hem ook tegenviel was, dat hij op de 500 meter weliswaar een persoonlijk record reed, maar geen tijd onder de 35 seconden. Er blijft dus nog wat te wensen over. Gelukkig maar.

Sven Kramer is een schaatser zoals we nog nooit gehad hebben en waarschijnlijk ook nooit meer zullen krijgen. Zulke uitzonderlijke talenten, bij wie alles klopt, zijn nu eenmaal zeldzaam. Iedereen die hem kan aanschouwen, moet dus in zijn handen knijpen, want dit zie je maar eenmaal in je leven. Als je Ard Schenk, Olaf Koss, Rintje Ritsma en Eric Heiden ooit hebt zien schaatsen, realiseer je je des te meer wat een fenomeen Sven Kramer is. Hors categorie. Het spijt me daarom vreselijk dat mijn kleinzoon nog niet beseft waar hij met mij naar kijkt als we Sven weer eens een nieuw wereldrecord zien rijden. Hopelijk gaat Sven lang mee, zodat hij over een paar jaar alsnog welbewust van zijn flitsende aanwezigheid kan genieten. Ik vrees echter dat dat niet zal gebeuren.

Van Sven Kramer bestaat geen biografie. Behalve wat autobiografische gegevens (geboren in 1986 in Heerenveen, woonachtig te Oudeschoot, opleiding: MAVO en Cios) valt er niets over hem te vertellen. Dat is niet zo verwonderlijk, want hij is nog jong en bovendien monomaan. Hij doet niets dan schaatsen en heeft nergens anders belangstelling voor. De enig bekende pikante details zijn zijn verhouding met collega-schaatsster Annette Gerritsen en zijn kortdurende relatie met het Nederlandse topmodel Doutzen Kroes daarna. Voor gedoe met meisjes heeft een topsporter natuurlijk ook geen tijd.

Wat van Sven natuurlijk wel bekend is is zijn imponerende erelijst. In 2004 begon hij prijzen te winnen en werd hij tweede op het wereldkampioenschap voor junioren en eerste op het Nederlands kampioenschap allround. In 2007 won hij alles wat hij redelijkerwijs kon winnen, het Europees kampioenschap, het wereldkampioenschap, de wereldbekers op de 5 en 10 kilometer, de wereldkampioenschappen afstanden op de 5 en 10 kilometer en de ploegenachtervolging. Tussendoor scherpte hij voortdurend de wereldrecords op de 5 en 10 kilometer aan. De Olympische Spelen in 2006 in Turijn verliepen echter wat teleurstellend. Hij won weliswaar zilver op de 5 kilometer, maar had materiaalpech op de 1500 meter en was op de 10.000 meter niet vooruit te branden, zodat hij slechts zevende werd. Bij de ploegenachtervolging, het nummer waarop Nederland zeker goud zou winnen, trapte Sven op een blokje en de ploeg ging onderuit. Toch wonnen ze nog een bronzen plak.

Dit jaar kan Sven zijn prestaties van vorig jaar alleen evenaren. Dat is het nadeel als je alles al eens gewonnen hebt. Je kunt dan nog proberen kampioen te worden door alle afstanden te winnen, maar dat is op een Wereld Kampioenschap niet realistisch, want daaraan doen altijd echte sprinters mee en echte 'mijlers', die verder niet geïnteresseerd zijn in het klassement. Veel wereldrecords zitten er ook niet in, want die heeft hij zelf zo scherp gesteld, dat het heel moeilijk zal zijn daar nog weer wat vanaf te peuzelen. Alles wordt daarom ingezet op de Olympische spelen van 2010. Maar dat is pas over twee jaar! Er valt in die tijd nog wel iets bij te schaven op de 500 en 1500 meter en hij kan ook de 1000 meter gaan rijden om zich te kwalificeren voor deelname aan het wereldkampioenschap sprint. Er zijn echter grenzen, ook voor Sven Kramer. Tenslotte heeft hij, zoals hij zelf toegeeft, geen 'sprintvezels'. Hij is een lange afstandsbeul. En op de lange afstanden, de 5 en 10 kilometer, wil hij gouden plakken halen en mogelijk ook op de ploegenachtervolging, maar daarvoor is hij afhankelijk van anderen. Sven kan zich dus nog twee jaar lang suf trainen. Het enige dat hem bedreigt zijn blessures en vooral: verveling.

Dat laatste is helemaal niet denkbeeldig, want dat overkomt grote talenten vaker. Een bekend voorbeeld is de Snookerspeler Ronnie O'Sullivan, het grootste natuurtalent ooit aan de Snookertafel, die al op zijn vijftiende tijdens een toernooi de maximale score van 147 punten haalde en deze stunt nog eens herhaalde, maar dan in het moordende tempo van iets meer dan vijf minuten. Toch verloor hij regelmatig partijen en toernooien door een gebrek aan concentratie. Hij begon het namelijk saai te vinden aan die groene tafel, ook al probeerde hij vaak zichzelf en de toeschouwers te entertainen met onmogelijke ballen en kunststoten.
Het leek erop dat er tijdens het Europees kampioenschap met Sven ook zoiets gebeurde tijdens het rijden van de 10 kilometer. Hij speelde namelijk met zijn tegenstander, liet hem voorgaan, haalde hem dan weer in, gaf hem de indruk, dat hij die rit misschien zelfs van Sven zou kunnen winnen, kroop gevaarlijk dicht achter hem naar de bocht toe en hield dan in (!) en ging zelfs een keer bijna rechtop staan, om in de laatste ronden de genadeklap uit te delen door hem aan de buitenkant in te halen in sprinterstijl. En dit allemaal om zichzelf een beetje te vermaken en het publiek natuurlijk ook. Met dit soort geintjes moet hij zichzelf nu al bezig houden om de concentratie een beetje op peil te houden.
Het is dus te hopen dat hij de boog nog twee jaar gespannen kan houden en voldoende uitdaging kan vinden om de motor draaiende te houden. Hij zou zeer geholpen zijn met een minstens even getalenteerde tegenstander, maar dat zit er een-twee-drie ook niet in.

Het lijkt me dat het er voor Sven na 2010 wel opzit. Zeker als hij een paar Olympische medailles gewonnen heeft. Ik denk niet dat er daarna nog veel zal zijn dat hem zal kunnen motiveren tot zoveel fysieke inspanning. Misschien gaat hij dan marathons schaatsen, net zoals zijn vader deed. Maar daar zal de lol ook gauw af zijn als hij die allemaal wint. Wat hij met al die lichamelijke energie moet doen op zijn 26e moet hij maar aan Ids Postma vragen. Wellicht kan hij die assisteren op de boerderij.
 
*************************************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer, J.J.Waasdorp-Mulders,
Ruurd Kunnen, Beer Meijer, Carlo van Praag, J.Bakker, J.W.Meijer,
Evelien Polter, Mabel Amber, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg en anderen.


© 2008 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Was er nog wat op de tv?" -
Vermaak en Genot > Was er nog wat op de tv?
Sven Katharina Kouwenhoven
0507VG Sven
Het afgelopen weekend, zaterdag 12 en zondag 13 januari, heeft Sven Kramer het weer gelapt: hij werd met overmacht Europees kampioen allround schaatsenrijden en won drie van de vier afstanden. Dat viel eigenlijk een beetje tegen, want bij het Nederlands Kampioenschap had hij alle vier afstanden gewonnen. En wat hem ook tegenviel was, dat hij op de 500 meter weliswaar een persoonlijk record reed, maar geen tijd onder de 35 seconden. Er blijft dus nog wat te wensen over. Gelukkig maar.

Sven Kramer is een schaatser zoals we nog nooit gehad hebben en waarschijnlijk ook nooit meer zullen krijgen. Zulke uitzonderlijke talenten, bij wie alles klopt, zijn nu eenmaal zeldzaam. Iedereen die hem kan aanschouwen, moet dus in zijn handen knijpen, want dit zie je maar eenmaal in je leven. Als je Ard Schenk, Olaf Koss, Rintje Ritsma en Eric Heiden ooit hebt zien schaatsen, realiseer je je des te meer wat een fenomeen Sven Kramer is. Hors categorie. Het spijt me daarom vreselijk dat mijn kleinzoon nog niet beseft waar hij met mij naar kijkt als we Sven weer eens een nieuw wereldrecord zien rijden. Hopelijk gaat Sven lang mee, zodat hij over een paar jaar alsnog welbewust van zijn flitsende aanwezigheid kan genieten. Ik vrees echter dat dat niet zal gebeuren.

Van Sven Kramer bestaat geen biografie. Behalve wat autobiografische gegevens (geboren in 1986 in Heerenveen, woonachtig te Oudeschoot, opleiding: MAVO en Cios) valt er niets over hem te vertellen. Dat is niet zo verwonderlijk, want hij is nog jong en bovendien monomaan. Hij doet niets dan schaatsen en heeft nergens anders belangstelling voor. De enig bekende pikante details zijn zijn verhouding met collega-schaatsster Annette Gerritsen en zijn kortdurende relatie met het Nederlandse topmodel Doutzen Kroes daarna. Voor gedoe met meisjes heeft een topsporter natuurlijk ook geen tijd.

Wat van Sven natuurlijk wel bekend is is zijn imponerende erelijst. In 2004 begon hij prijzen te winnen en werd hij tweede op het wereldkampioenschap voor junioren en eerste op het Nederlands kampioenschap allround. In 2007 won hij alles wat hij redelijkerwijs kon winnen, het Europees kampioenschap, het wereldkampioenschap, de wereldbekers op de 5 en 10 kilometer, de wereldkampioenschappen afstanden op de 5 en 10 kilometer en de ploegenachtervolging. Tussendoor scherpte hij voortdurend de wereldrecords op de 5 en 10 kilometer aan. De Olympische Spelen in 2006 in Turijn verliepen echter wat teleurstellend. Hij won weliswaar zilver op de 5 kilometer, maar had materiaalpech op de 1500 meter en was op de 10.000 meter niet vooruit te branden, zodat hij slechts zevende werd. Bij de ploegenachtervolging, het nummer waarop Nederland zeker goud zou winnen, trapte Sven op een blokje en de ploeg ging onderuit. Toch wonnen ze nog een bronzen plak.

Dit jaar kan Sven zijn prestaties van vorig jaar alleen evenaren. Dat is het nadeel als je alles al eens gewonnen hebt. Je kunt dan nog proberen kampioen te worden door alle afstanden te winnen, maar dat is op een Wereld Kampioenschap niet realistisch, want daaraan doen altijd echte sprinters mee en echte 'mijlers', die verder niet geïnteresseerd zijn in het klassement. Veel wereldrecords zitten er ook niet in, want die heeft hij zelf zo scherp gesteld, dat het heel moeilijk zal zijn daar nog weer wat vanaf te peuzelen. Alles wordt daarom ingezet op de Olympische spelen van 2010. Maar dat is pas over twee jaar! Er valt in die tijd nog wel iets bij te schaven op de 500 en 1500 meter en hij kan ook de 1000 meter gaan rijden om zich te kwalificeren voor deelname aan het wereldkampioenschap sprint. Er zijn echter grenzen, ook voor Sven Kramer. Tenslotte heeft hij, zoals hij zelf toegeeft, geen 'sprintvezels'. Hij is een lange afstandsbeul. En op de lange afstanden, de 5 en 10 kilometer, wil hij gouden plakken halen en mogelijk ook op de ploegenachtervolging, maar daarvoor is hij afhankelijk van anderen. Sven kan zich dus nog twee jaar lang suf trainen. Het enige dat hem bedreigt zijn blessures en vooral: verveling.

Dat laatste is helemaal niet denkbeeldig, want dat overkomt grote talenten vaker. Een bekend voorbeeld is de Snookerspeler Ronnie O'Sullivan, het grootste natuurtalent ooit aan de Snookertafel, die al op zijn vijftiende tijdens een toernooi de maximale score van 147 punten haalde en deze stunt nog eens herhaalde, maar dan in het moordende tempo van iets meer dan vijf minuten. Toch verloor hij regelmatig partijen en toernooien door een gebrek aan concentratie. Hij begon het namelijk saai te vinden aan die groene tafel, ook al probeerde hij vaak zichzelf en de toeschouwers te entertainen met onmogelijke ballen en kunststoten.
Het leek erop dat er tijdens het Europees kampioenschap met Sven ook zoiets gebeurde tijdens het rijden van de 10 kilometer. Hij speelde namelijk met zijn tegenstander, liet hem voorgaan, haalde hem dan weer in, gaf hem de indruk, dat hij die rit misschien zelfs van Sven zou kunnen winnen, kroop gevaarlijk dicht achter hem naar de bocht toe en hield dan in (!) en ging zelfs een keer bijna rechtop staan, om in de laatste ronden de genadeklap uit te delen door hem aan de buitenkant in te halen in sprinterstijl. En dit allemaal om zichzelf een beetje te vermaken en het publiek natuurlijk ook. Met dit soort geintjes moet hij zichzelf nu al bezig houden om de concentratie een beetje op peil te houden.
Het is dus te hopen dat hij de boog nog twee jaar gespannen kan houden en voldoende uitdaging kan vinden om de motor draaiende te houden. Hij zou zeer geholpen zijn met een minstens even getalenteerde tegenstander, maar dat zit er een-twee-drie ook niet in.

Het lijkt me dat het er voor Sven na 2010 wel opzit. Zeker als hij een paar Olympische medailles gewonnen heeft. Ik denk niet dat er daarna nog veel zal zijn dat hem zal kunnen motiveren tot zoveel fysieke inspanning. Misschien gaat hij dan marathons schaatsen, net zoals zijn vader deed. Maar daar zal de lol ook gauw af zijn als hij die allemaal wint. Wat hij met al die lichamelijke energie moet doen op zijn 26e moet hij maar aan Ids Postma vragen. Wellicht kan hij die assisteren op de boerderij.
 
*************************************************************
Uitgave van De Leunstoel wordt mede mogelijk gemaakt door donaties van:
Barbara Muller, Katharina Kouwenhoven, Hans Meijer, J.J.Waasdorp-Mulders,
Ruurd Kunnen, Beer Meijer, Carlo van Praag, J.Bakker, J.W.Meijer,
Evelien Polter, Mabel Amber, Ruud van Ruijven, Frits Hoorweg en anderen.
© 2008 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2