archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 7
Jaargang 5
31 januari 2008
Bezigheden > Lopen delen printen terug
Voor het laatst zonder steunzolen Frits Hoorweg

0507BZ Lopen
Het was een gedenkwaardige dag: ik wandelde voor het laatst zonder steunzolen. En de zware bergschoenen waar ik zo aan gehecht was werden afgedankt; op de schroothoop kunnen ze. Alles het gevolg van een bezoek aan de podoloog.
Ik werd al een paar jaar geplaagd door pijn in mijn rechtervoet, het was of m’n schoen te klein was, maar dat bleek feitelijk niet het geval te zijn. Het volgende stadium was dat ik ’s nachts regelmatig wakker werd met kramp in mijn kuit, het leek wel of ik weer 16 was. Waarom heb ik zo lang gewacht met het inwinnen van deskundig advies? Het zal iets te maken hebben met een intens wantrouwen tegen alle beoefenaren van beroepen die op –loog eindigen. Ik kan mij geen trauma’s herinneren die daar de oorzaak van zouden kunnen zijn. Misschien komt het gewoon doordat ik zelf socioloog ben.
Afijn, dat bezoek had geleid tot de constatering dat ik in extreme mate ‘holvoeten’ heb. Daardoor worden de voorkant van de voet en de hiel (te) zwaar belast. Blijkbaar kun je er jarenlang ongestoord op lopen en ineens gaat het mis. In mijn geval wordt de zaak nog verergerd doordat er geen grammetje vet op m’n voeten blijkt te zitten. Dat laatste vervult mij met een zekere trots, hoewel ik moet melden dat het thuis met hoongelach werd begroet. Maar ja, je kan toch beter slanke holvoeten hebben dan dikke platvoeten, nietwaar?!

Mijn steunzolen waren nog in de maak en met het aanschaffen van nieuwe schoenen moest ik wachten tot die gereed waren. Dit werd dus de afsluiting van een tijdperk. Ik liep samen met een vriend in het Reigersbos ten oosten van Heerenveen. Zijn vrouw was zo vriendelijk geweest ons met de auto bij het Landgoed Oranjewoud af te zetten. Vervolgens was ze met een meewarige blik weggereden. Het zeikte namelijk van de regen en er was weinig reden aan te nemen dat het van tijdelijke aard was. Gehuld in regenjassen liepen we in zuidelijke richting. Het Reigersbos schijnt het domein te zijn van de zwarte specht, maar daar hebben wij niets van gemerkt. Het beestje houdt blijkbaar niet van regen. We moesten ons best doen geen natte poten te halen in de plassen die niet meer weg wilden zakken. Voor mij, gelukkig nog met bergschoenen, was dat niet zo’n probleem, maar mijn vriend had er knap moeite mee. Hij liep namelijk op van die lage platte schoenen, zonder hak. Ooit waren die in de mode en hij is daaraan blijven hangen, hij wil niet anders meer. Lange tijd moest hij hemel en aarde bewegen om aan nieuwe te komen, maar door Internet is het iets eenvoudiger geworden. Maar ideale wandelschoenen zijn het niet, zeker niet met slecht weer. Zijn vrouw had al tegen hem gezegd: ‘Als je nou0507BZ Januari vaker wil gaan wandelen mag je wel andere schoenen kopen.’ Daarbij wijzend op die van mij. Die overgang lijkt me, eerlijk gezegd, wel erg groot als je al 30 of 40 jaar op schoenen zonder hakken loopt.
Misschien moet hij ook eens bij de podoloog langs.

Wij waren onderweg naar de ‘Ecokathedraal’ bij Mildam. Daar stapelt Louis le Roy al 35 jaar afgedankte stenen en stoeptegels op elkaar. Het materiaal is afkomstig van de gemeente Heerenveen en de inmiddels bejaarde Le Roy (hij is van 1924) verwerkt dat eigenhandig, met een rubberen hamer, een schep en een kruiwagen, tot iets dat op een tempelcomplex gaat lijken. Tussen de stenen groeien planten die je vrijwel nergens meer aantreft, naast het spul dat je overal ziet natuurlijk. De naam Le Roy was rond 1970 verbonden aan iets waar ik nog een vage herinnering aan heb: tuinen die aan hun lot werden overgelaten. Het begrip onkruid leek door hem te zijn afgeschaft. Hier en daar zorgde dat voor burenruzies. Mensen die hun tuintje graag onkruidvrij hielden werden in die pogingen gedwarsboomd door buren die de boel maar lieten gaan. Het was een kortstondige hype, na enige tijd hoorde je er niets meer van.

Vanaf een paadje dat achter de Ecokathedraal langs loopt bekeken we Le Roy’s levenswerk.
Kunstig op elkaar gestapelde stenen die langzaam overwoekerd worden door groen: het doet denken aan een ruïne, maar dan een zonder geschiedenis, althans niet noemenswaard. Wat je mist is het idee dat er monniken hebben rondgelopen, of dat er spannende belegeringen hebben plaatsgevonden. Er is slechts het heden en een visioen van ….. ja, van wat eigenlijk? Een harmonieuze, idyllische toekomst, wellicht. *
Maar als er iemand is die iets dergelijks wil gaan maken van oude afgedankte schoenen, dan ben ik graag bereid met enig ceremonieel mijn bergschoenen te doneren. Ze staren me nu vanuit een hoek in de kamer verwijtend aan. Voor export naar Afrika zullen ze wel niet in aanmerking komen (bovendien heb ik een incourante, grote maat) en ze domweg weggooien stuit me tegen de borst.

PS. Ja, dank u, ze blijken uitstekend te helpen die steunzolen. Met dank aan de podoloog. Maar dat is nog geen reden om mijn wantrouwen tegen ‘logen’ te laten varen. Ik klamp mij vast aan de oude wijsheid dat uitzonderingen de regel bevestigen.

*Kijk maar eens op www.ecokathedraal.nl .
 
*********************************
Alles over wandelen op www.wandelpad.nl


© 2008 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Voor het laatst zonder steunzolen Frits Hoorweg
0507BZ Lopen
Het was een gedenkwaardige dag: ik wandelde voor het laatst zonder steunzolen. En de zware bergschoenen waar ik zo aan gehecht was werden afgedankt; op de schroothoop kunnen ze. Alles het gevolg van een bezoek aan de podoloog.
Ik werd al een paar jaar geplaagd door pijn in mijn rechtervoet, het was of m’n schoen te klein was, maar dat bleek feitelijk niet het geval te zijn. Het volgende stadium was dat ik ’s nachts regelmatig wakker werd met kramp in mijn kuit, het leek wel of ik weer 16 was. Waarom heb ik zo lang gewacht met het inwinnen van deskundig advies? Het zal iets te maken hebben met een intens wantrouwen tegen alle beoefenaren van beroepen die op –loog eindigen. Ik kan mij geen trauma’s herinneren die daar de oorzaak van zouden kunnen zijn. Misschien komt het gewoon doordat ik zelf socioloog ben.
Afijn, dat bezoek had geleid tot de constatering dat ik in extreme mate ‘holvoeten’ heb. Daardoor worden de voorkant van de voet en de hiel (te) zwaar belast. Blijkbaar kun je er jarenlang ongestoord op lopen en ineens gaat het mis. In mijn geval wordt de zaak nog verergerd doordat er geen grammetje vet op m’n voeten blijkt te zitten. Dat laatste vervult mij met een zekere trots, hoewel ik moet melden dat het thuis met hoongelach werd begroet. Maar ja, je kan toch beter slanke holvoeten hebben dan dikke platvoeten, nietwaar?!

Mijn steunzolen waren nog in de maak en met het aanschaffen van nieuwe schoenen moest ik wachten tot die gereed waren. Dit werd dus de afsluiting van een tijdperk. Ik liep samen met een vriend in het Reigersbos ten oosten van Heerenveen. Zijn vrouw was zo vriendelijk geweest ons met de auto bij het Landgoed Oranjewoud af te zetten. Vervolgens was ze met een meewarige blik weggereden. Het zeikte namelijk van de regen en er was weinig reden aan te nemen dat het van tijdelijke aard was. Gehuld in regenjassen liepen we in zuidelijke richting. Het Reigersbos schijnt het domein te zijn van de zwarte specht, maar daar hebben wij niets van gemerkt. Het beestje houdt blijkbaar niet van regen. We moesten ons best doen geen natte poten te halen in de plassen die niet meer weg wilden zakken. Voor mij, gelukkig nog met bergschoenen, was dat niet zo’n probleem, maar mijn vriend had er knap moeite mee. Hij liep namelijk op van die lage platte schoenen, zonder hak. Ooit waren die in de mode en hij is daaraan blijven hangen, hij wil niet anders meer. Lange tijd moest hij hemel en aarde bewegen om aan nieuwe te komen, maar door Internet is het iets eenvoudiger geworden. Maar ideale wandelschoenen zijn het niet, zeker niet met slecht weer. Zijn vrouw had al tegen hem gezegd: ‘Als je nou0507BZ Januari vaker wil gaan wandelen mag je wel andere schoenen kopen.’ Daarbij wijzend op die van mij. Die overgang lijkt me, eerlijk gezegd, wel erg groot als je al 30 of 40 jaar op schoenen zonder hakken loopt.
Misschien moet hij ook eens bij de podoloog langs.

Wij waren onderweg naar de ‘Ecokathedraal’ bij Mildam. Daar stapelt Louis le Roy al 35 jaar afgedankte stenen en stoeptegels op elkaar. Het materiaal is afkomstig van de gemeente Heerenveen en de inmiddels bejaarde Le Roy (hij is van 1924) verwerkt dat eigenhandig, met een rubberen hamer, een schep en een kruiwagen, tot iets dat op een tempelcomplex gaat lijken. Tussen de stenen groeien planten die je vrijwel nergens meer aantreft, naast het spul dat je overal ziet natuurlijk. De naam Le Roy was rond 1970 verbonden aan iets waar ik nog een vage herinnering aan heb: tuinen die aan hun lot werden overgelaten. Het begrip onkruid leek door hem te zijn afgeschaft. Hier en daar zorgde dat voor burenruzies. Mensen die hun tuintje graag onkruidvrij hielden werden in die pogingen gedwarsboomd door buren die de boel maar lieten gaan. Het was een kortstondige hype, na enige tijd hoorde je er niets meer van.

Vanaf een paadje dat achter de Ecokathedraal langs loopt bekeken we Le Roy’s levenswerk.
Kunstig op elkaar gestapelde stenen die langzaam overwoekerd worden door groen: het doet denken aan een ruïne, maar dan een zonder geschiedenis, althans niet noemenswaard. Wat je mist is het idee dat er monniken hebben rondgelopen, of dat er spannende belegeringen hebben plaatsgevonden. Er is slechts het heden en een visioen van ….. ja, van wat eigenlijk? Een harmonieuze, idyllische toekomst, wellicht. *
Maar als er iemand is die iets dergelijks wil gaan maken van oude afgedankte schoenen, dan ben ik graag bereid met enig ceremonieel mijn bergschoenen te doneren. Ze staren me nu vanuit een hoek in de kamer verwijtend aan. Voor export naar Afrika zullen ze wel niet in aanmerking komen (bovendien heb ik een incourante, grote maat) en ze domweg weggooien stuit me tegen de borst.

PS. Ja, dank u, ze blijken uitstekend te helpen die steunzolen. Met dank aan de podoloog. Maar dat is nog geen reden om mijn wantrouwen tegen ‘logen’ te laten varen. Ik klamp mij vast aan de oude wijsheid dat uitzonderingen de regel bevestigen.

*Kijk maar eens op www.ecokathedraal.nl .
 
*********************************
Alles over wandelen op www.wandelpad.nl
© 2008 Frits Hoorweg
powered by CJ2