archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Beschouwingen > Brief uit ... delen printen terug
Cinque terre Bram Schilperoord

1914BS Cinque terreIn Italië op vakantie moet je natuurlijk naar Rome, Venetië en tot slot naar Napels, en dan sterven volgens het oude spreekwoord. In Napels bliezen we weliswaar niet de laatste adem uit maar we werden wel beroofd van onze paspoorten, cash money en creditcards waarvan binnen het uur vierduizend euro werd opgenomen. Door in een drukke stadsbus te stappen waar een kunstmatig opstootje werd geforceerd waarbij onze rugzakjes werden ontdaan van onze waardevolle bezittingen. Door professionele dieven. Geen nood, we waren verzekerd, maar toch kijk ik even anders naar Napels dan voorheen.
Via Roma en Pisa (4 meter scheve toren), kwamen we in Firenze (Florence). Nergens anders in Italië bevinden zich zoveel gebouwen en kunstwerken uit het renaissance-tijdperk, met de Duomo (Santa Maria del Fiore) als meest indrukwekkende gebouw. De brug, niet te vergeten, de Ponte Vecchio!
Gelukkig regende het toen wij op weg waren naar het fameuze bouwsel, waardoor het gedrang iets minder was dan gebruikelijk.

De Giro

Van Firenze naar La Spezia, geen bijzonder toeristische stad maar le Cinque Terre liggen er dichtbij, 5 dorpjes aan de rotsen geplakt in de Golf van Genua. Waarom moest ik daarheen? Welnu: een paar jaar geleden eindigde een etappe in de Giro (de Italiaanse wielerronde) in een van deze dorpjes. Gezeten voor mijn tv-toestel en kijkend naar de wielrenners, maar meer naar de werkelijk wonderschone dorpen dacht ik even: wat doe ik nog hier? Waarom in Amsterdam blijven? Hoe lang heb ik nog te gaan? Hoe oud moet ik worden? Vooruit, moven! Een geldautomaat vind je overal. De huur van een huisje daar moet op te brengen zijn. Enfin, bestookt door dergelijke onrustige gedachten besloot ik bij het plannen van onze reis naar Italië in ieder geval een paar dagen in Riomaggiore, Manarola, Corniglia, Vernazza en Monterosso (zo heten ze) door te brengen.

Anwb-kampioen

En was het zo mooi in werkelijkheid? Ja, absoluut! Maar als reisschrijver ben ik mislukt. De hoofdoorzaak is dat ik die lovende, halfbakken frutselzinnetjes en verkleinwoorden niet uit mijn pen kan krijgen. De typische 'anwb-kampioen lectuur', waar het ene 'dorp met zijn nauwe straatjes en pleintjes' nog pittoresker is dan het andere 'laatgotische kerkje’, en 'de gewijde stilte van het zonovergoten bergweide slechts werd verstoord door de rinkelende bellen van de schaapskudde die hier hun welverdiende rust, etc.

Via de Amore

Maar goed, terug naar de dorpen van Cinque Terre. Die zijn als het ware tegen de bergwanden geplakt. Het ene huis hangt veertig meter hoger dan het andere. Veel bergbeklimmen en trappen lopen dus, en toen we dat door hadden besloten we met onze steeds zwaarder wordende koffers in het redelijk vlakke La Spezia te logeren en gebruik te maken van treinverbindingen. Spectaculair, omdat die trein nu eens hoog in de bergen rijdt en dan weer laag langs het strand. Maar helaas, van de hele ongeveer 20 minuten durende treinrit naar het verste dorp zit je meer dan de helft in tunnels. Behalve de treinverbinding zijn de dorpen ook onderling verbonden door een 9 km lang 'wandelpad'. Dat pad is uitgehakt in de bergwanden en om daar van te genieten moet je een liefhebber zijn van steile afgronden. Not me. We hebben het meest gemakkelijke deel, de 'Via del´Amore´ bewandeld, dat in ieder geval nog een railing had of iets anders waar je je aan kon vasthouden. Ga ik er wonen zoals ik even had gedacht? Nee, toch iever niet.
Genua was onze laatste stad waar we verbleven. Grootsteedse haven. Veel veerboten en passagiersschepen. En dan niet als in Rotterdam, vér buiten de stad maar in het centrum. Mooi, spannend! Niet voor niets heeft Ilja Leonard Pfeijffer Genua uitgekozen als zijn woonplaats. Questo é stato Italia.

-----------

De illustratie is van Linda Hulshoff.
Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com



© 2022 Bram Schilperoord meer Bram Schilperoord - meer "Brief uit ..."
Beschouwingen > Brief uit ...
Cinque terre Bram Schilperoord
1914BS Cinque terreIn Italië op vakantie moet je natuurlijk naar Rome, Venetië en tot slot naar Napels, en dan sterven volgens het oude spreekwoord. In Napels bliezen we weliswaar niet de laatste adem uit maar we werden wel beroofd van onze paspoorten, cash money en creditcards waarvan binnen het uur vierduizend euro werd opgenomen. Door in een drukke stadsbus te stappen waar een kunstmatig opstootje werd geforceerd waarbij onze rugzakjes werden ontdaan van onze waardevolle bezittingen. Door professionele dieven. Geen nood, we waren verzekerd, maar toch kijk ik even anders naar Napels dan voorheen.
Via Roma en Pisa (4 meter scheve toren), kwamen we in Firenze (Florence). Nergens anders in Italië bevinden zich zoveel gebouwen en kunstwerken uit het renaissance-tijdperk, met de Duomo (Santa Maria del Fiore) als meest indrukwekkende gebouw. De brug, niet te vergeten, de Ponte Vecchio!
Gelukkig regende het toen wij op weg waren naar het fameuze bouwsel, waardoor het gedrang iets minder was dan gebruikelijk.

De Giro

Van Firenze naar La Spezia, geen bijzonder toeristische stad maar le Cinque Terre liggen er dichtbij, 5 dorpjes aan de rotsen geplakt in de Golf van Genua. Waarom moest ik daarheen? Welnu: een paar jaar geleden eindigde een etappe in de Giro (de Italiaanse wielerronde) in een van deze dorpjes. Gezeten voor mijn tv-toestel en kijkend naar de wielrenners, maar meer naar de werkelijk wonderschone dorpen dacht ik even: wat doe ik nog hier? Waarom in Amsterdam blijven? Hoe lang heb ik nog te gaan? Hoe oud moet ik worden? Vooruit, moven! Een geldautomaat vind je overal. De huur van een huisje daar moet op te brengen zijn. Enfin, bestookt door dergelijke onrustige gedachten besloot ik bij het plannen van onze reis naar Italië in ieder geval een paar dagen in Riomaggiore, Manarola, Corniglia, Vernazza en Monterosso (zo heten ze) door te brengen.

Anwb-kampioen

En was het zo mooi in werkelijkheid? Ja, absoluut! Maar als reisschrijver ben ik mislukt. De hoofdoorzaak is dat ik die lovende, halfbakken frutselzinnetjes en verkleinwoorden niet uit mijn pen kan krijgen. De typische 'anwb-kampioen lectuur', waar het ene 'dorp met zijn nauwe straatjes en pleintjes' nog pittoresker is dan het andere 'laatgotische kerkje’, en 'de gewijde stilte van het zonovergoten bergweide slechts werd verstoord door de rinkelende bellen van de schaapskudde die hier hun welverdiende rust, etc.

Via de Amore

Maar goed, terug naar de dorpen van Cinque Terre. Die zijn als het ware tegen de bergwanden geplakt. Het ene huis hangt veertig meter hoger dan het andere. Veel bergbeklimmen en trappen lopen dus, en toen we dat door hadden besloten we met onze steeds zwaarder wordende koffers in het redelijk vlakke La Spezia te logeren en gebruik te maken van treinverbindingen. Spectaculair, omdat die trein nu eens hoog in de bergen rijdt en dan weer laag langs het strand. Maar helaas, van de hele ongeveer 20 minuten durende treinrit naar het verste dorp zit je meer dan de helft in tunnels. Behalve de treinverbinding zijn de dorpen ook onderling verbonden door een 9 km lang 'wandelpad'. Dat pad is uitgehakt in de bergwanden en om daar van te genieten moet je een liefhebber zijn van steile afgronden. Not me. We hebben het meest gemakkelijke deel, de 'Via del´Amore´ bewandeld, dat in ieder geval nog een railing had of iets anders waar je je aan kon vasthouden. Ga ik er wonen zoals ik even had gedacht? Nee, toch iever niet.
Genua was onze laatste stad waar we verbleven. Grootsteedse haven. Veel veerboten en passagiersschepen. En dan niet als in Rotterdam, vér buiten de stad maar in het centrum. Mooi, spannend! Niet voor niets heeft Ilja Leonard Pfeijffer Genua uitgekozen als zijn woonplaats. Questo é stato Italia.

-----------

De illustratie is van Linda Hulshoff.
Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com

© 2022 Bram Schilperoord
powered by CJ2