archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Te water delen printen terug
The old man and the sea Bram Schilperoord

1901BZ Old man
'Niets gemener dan de Noordzee', heb ik op een stormachtige dag op de boulevard in Katwijk een oude man eens horen zeggen. Daar moet je natuurlijk niet mee aankomen bij de toeristeninformatie die het liefst zoveel mogelijk badgasten verwelkomt, hoewel wat verderop op diezelfde boulevard een monument staat van een ouderwets uitgedoste vissers-weduwe die wanhopig naar de zee tuurt. 
Dramatiek uit de tijd van vroeger toen vissers de zee bevoeren met gammele bootjes die bij het eerste zuchtje wind al slagzij maakten. 

Niet te vergelijken met de kite-en windsurfers die nu met grote snelheid over de golven razen en die de zee domweg hun wil opleggen. Hoe meer wind hoe beter, is het motto. Ja, er verdronk nog wel eens iemand maar dat is dan ook erom vragen. Meestal betrof het een Duitser van gevorderde leeftijd, die waarschijnlijk de zwemkunst niet meester was. En als het 'aflandige wind' is, en opkomend tij, ja dan moet je op je tellen passen, dat wist ik wel.

De wind was misschien wat hard, maar het was mooi weer en na een tijdje in de duintjes bij Bloemendaal gelegen te hebben zouden we, een vriendin en ik,  toch even gaan zwemmen. De kleding lieten we daar liggen;  een handdoek en een rugzakje met de dingen van waarde namen we mee en lieten we achter in het zicht op het strand, een eindje vóór de vloedlijn. 

Koud, vond ik het, dat water, en wanneer zou het ooit eens lekker warm zijn? Nooit natuurlijk want het was al eind augustus. Even doorzetten dan maar, en na een meter of tien tot aan mijn middel in het water gelopen te hebben nam ik een forse duik: ach, dat viel nog best mee met de kou. 

Na een paar slagen had ik geen vaste grond meer onder m'n voeten, en die zee trok wel heel erg, vond ik. Er gaat toch niets boven zwemmen in zee, riep ik nog tegen de vriendin, die al een stuk verder zwom. En plotseling vond ik het gevaarlijk. Ik probeerde terug te zwemmen maar ik schoot niets op.       

Ik was nog geen vijftig meter van de kust en de vriendin misschien twintig meter verder maar ik vond het nodig om haar toe te schreeuwen: 'Kom terug, gauw, kom hier'! Dat lukte haar, zij het moeizaam, pas na een minuut of vijf was ze bij mij in de buurt. Maar intussen waren we behoorlijk afgedreven, merkte ik.  

'We moeten terug', zei ik, en probeerde kalm te blijven. Samen probeerden we terug te zwemmen, maar ik schoot geen meter op. Géén paniek en geen krachten verspillen, word je geleerd in penibele situaties. Gewoon laten meedrijven wordt ook wel geadviseerd, dan kom je weer vanzelf terug. Dat laatste deed ik en weldra dreef ik dan ook wel honderd meter verder de zee in. 

De vriendin deed dat niet en tussen de golven door zag ik dat zij na enige tijd het strand bereikte. 
Onmiddellijk rende ze naar een groepje mensen toe om alarm te slaan, zag ik uit de verte. Met zwaaiende armgebaren maakten ze mij duidelijk dat ze de reddingsdienst zouden bellen, want overduidelijk was dat ik niet op eigen kracht het strand zou kunnen bereiken. 

Ik ben op leeftijd maar kan goed zwemmen, maar wat ik ook probeerde, de schoolslag of de crawl, ik kon niet tegen de stroming op. Regelmatig kreeg ik een golf water over me heen en ik dreef steeds verder af. Dat laten meedrijven klopte dus wel maar dat die stroming of de golven je terug zou werpen op het strand, dat zag ik het eerste uur niet gebeuren. Ja, als lijk misschien.

Heel in de verte nu zag ik de vriendin gesticuleren in de richting van IJmuiden. 
Dat zou dus betekenen dat er een reddingsboot onderweg was uit die richting. Ook op de top van het duin stonden een paar mensen te wijzen dat vanuit die richting redding onderweg was. 

Maar na nog een kwartiertje, schat ik, werd er de andere kant op gewezen. Dat zou erop wijzen dat de eventuele reddingsboot niet uit IJmuiden zou komen maar uit Bloemendaal of Zandvoort.

(Wordt vervolgd)

---------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com


© 2021 Bram Schilperoord meer Bram Schilperoord - meer "Te water"
Bezigheden > Te water
The old man and the sea Bram Schilperoord
1901BZ Old man
'Niets gemener dan de Noordzee', heb ik op een stormachtige dag op de boulevard in Katwijk een oude man eens horen zeggen. Daar moet je natuurlijk niet mee aankomen bij de toeristeninformatie die het liefst zoveel mogelijk badgasten verwelkomt, hoewel wat verderop op diezelfde boulevard een monument staat van een ouderwets uitgedoste vissers-weduwe die wanhopig naar de zee tuurt. 
Dramatiek uit de tijd van vroeger toen vissers de zee bevoeren met gammele bootjes die bij het eerste zuchtje wind al slagzij maakten. 

Niet te vergelijken met de kite-en windsurfers die nu met grote snelheid over de golven razen en die de zee domweg hun wil opleggen. Hoe meer wind hoe beter, is het motto. Ja, er verdronk nog wel eens iemand maar dat is dan ook erom vragen. Meestal betrof het een Duitser van gevorderde leeftijd, die waarschijnlijk de zwemkunst niet meester was. En als het 'aflandige wind' is, en opkomend tij, ja dan moet je op je tellen passen, dat wist ik wel.

De wind was misschien wat hard, maar het was mooi weer en na een tijdje in de duintjes bij Bloemendaal gelegen te hebben zouden we, een vriendin en ik,  toch even gaan zwemmen. De kleding lieten we daar liggen;  een handdoek en een rugzakje met de dingen van waarde namen we mee en lieten we achter in het zicht op het strand, een eindje vóór de vloedlijn. 

Koud, vond ik het, dat water, en wanneer zou het ooit eens lekker warm zijn? Nooit natuurlijk want het was al eind augustus. Even doorzetten dan maar, en na een meter of tien tot aan mijn middel in het water gelopen te hebben nam ik een forse duik: ach, dat viel nog best mee met de kou. 

Na een paar slagen had ik geen vaste grond meer onder m'n voeten, en die zee trok wel heel erg, vond ik. Er gaat toch niets boven zwemmen in zee, riep ik nog tegen de vriendin, die al een stuk verder zwom. En plotseling vond ik het gevaarlijk. Ik probeerde terug te zwemmen maar ik schoot niets op.       

Ik was nog geen vijftig meter van de kust en de vriendin misschien twintig meter verder maar ik vond het nodig om haar toe te schreeuwen: 'Kom terug, gauw, kom hier'! Dat lukte haar, zij het moeizaam, pas na een minuut of vijf was ze bij mij in de buurt. Maar intussen waren we behoorlijk afgedreven, merkte ik.  

'We moeten terug', zei ik, en probeerde kalm te blijven. Samen probeerden we terug te zwemmen, maar ik schoot geen meter op. Géén paniek en geen krachten verspillen, word je geleerd in penibele situaties. Gewoon laten meedrijven wordt ook wel geadviseerd, dan kom je weer vanzelf terug. Dat laatste deed ik en weldra dreef ik dan ook wel honderd meter verder de zee in. 

De vriendin deed dat niet en tussen de golven door zag ik dat zij na enige tijd het strand bereikte. 
Onmiddellijk rende ze naar een groepje mensen toe om alarm te slaan, zag ik uit de verte. Met zwaaiende armgebaren maakten ze mij duidelijk dat ze de reddingsdienst zouden bellen, want overduidelijk was dat ik niet op eigen kracht het strand zou kunnen bereiken. 

Ik ben op leeftijd maar kan goed zwemmen, maar wat ik ook probeerde, de schoolslag of de crawl, ik kon niet tegen de stroming op. Regelmatig kreeg ik een golf water over me heen en ik dreef steeds verder af. Dat laten meedrijven klopte dus wel maar dat die stroming of de golven je terug zou werpen op het strand, dat zag ik het eerste uur niet gebeuren. Ja, als lijk misschien.

Heel in de verte nu zag ik de vriendin gesticuleren in de richting van IJmuiden. 
Dat zou dus betekenen dat er een reddingsboot onderweg was uit die richting. Ook op de top van het duin stonden een paar mensen te wijzen dat vanuit die richting redding onderweg was. 

Maar na nog een kwartiertje, schat ik, werd er de andere kant op gewezen. Dat zou erop wijzen dat de eventuele reddingsboot niet uit IJmuiden zou komen maar uit Bloemendaal of Zandvoort.

(Wordt vervolgd)

---------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie: lindahulshof71@gmail.com
© 2021 Bram Schilperoord
powered by CJ2