archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Beschouwingen > In de polder delen printen terug
Dolgedraaide politici Arie de Jong

1817BS Burn-outOpeens was er een hoop belangstelling voor de dolgedraaide manier waarop er rond het Binnenhof politiek wordt bedreven. Nu een minister en Pieter Omtzigt uitgeschakeld zijn met een burn-out vallen blijkbaar de schellen van de ogen. Terwijl het al decennia een probleem is hoe de Haagse coterie elkaar doldraait. Helaas doet iedereen daaraan mee: de volksvertegenwoordigers, de kabinetsleden, maar ook de journalistiek er omheen en het grote leger van belangenbehartigers en anderen die hun pijlen richten op de politiek.

In de vorige Leunstoel schetste Paul Bordewijk al dat het niet zal helpen om het aantal leden van de Tweede Kamer te vergroten. Er zijn echter nog andere oplossingen aangedragen. In het opiniekatern van de NRC schetste Zihni Özdil (voormalig Tweede Kamerlid voor GroenLinks) op treffende wijze wat hem overkwam toen hij in de Tweede Kamer belandde en hij overspannen werd van het vele en eindeloze werk (zoals allerlei mensen zeggen: je staat altijd aan) en vooral van de cultuur, terwijl hij voordien naïef meende dat hem dit niet kon overkomen.

Helaas komt hij met een niet effectieve oplossing. Hij meent dat als we meer Tweede Kamerleden hebben, maar vooral: als per Kamerlid een eigen staf van vijf tot tien medewerkers wordt aangesteld, dat we het probleem daarmee oplossen. Vergeet het maar. Het zal alleen erger worden. Ik spreek dan van de wet van de probleemversterkende oplossing.

Niet alleen dat zonder verandering van de politieke cultuur al die (extra) Kamerleden zich nog steeds zullen willen profileren, maar die stoet van medewerkers zorgt voor een extra probleem en een versterking van de huidige ontwikkelingen. Het extra probleem is dat een leger van zo'n 2000 medewerkers (u leest het goed: tweeduizend extra medewerkers in de Tweede Kamer) ervoor zal zorgen dat er ‘waarheden’ tegenover elkaar komen te staan: die van de departementen en die van het leger medewerkers van Tweede Kamerleden (die ook elkaar zullen bestrijden).

De les moet juist zijn: de ambtenaren van de departementen staan in dienst van zowel het kabinet als de volksvertegenwoordiging. Je moet niet hoeven strijden om de juiste informatie, je moet strijden om de gewenste politieke keuzes. Versterk wel de onderzoekcapaciteit van de Tweede Kamer als instituut, dat is veel doelmatiger. Een stoet van duizenden extra medewerkers zal zorgen voor nog veel meer Kamervragen, moties, al dan niet werkbare amendementen, initiatiefvoorstellen, mediacontacten, toegankelijkheid voor belangenbehartigers, ga maar door.

Een belangrijke vraag is daarom: waar worden al die Kamerleden en bewindspersonen zo overbelast van? Dat ligt aan een reeks van zaken, variërend van de alom tegenwoordigheid van social media waar iedereen op elk moment zijn of haar mening kwijt kan, tot aan de geringe continuïteit in de samenstelling van de Tweede Kamer. En niet te vergeten: de diarree van moties en amendementen tot aan de geringe bekwaamheid van Kamerleden om een wet of begroting te doorgronden.
Ik weet niet of de dolgedraaide cultuur valt te temmen, wel dat de meeste 'oplossingen' die worden aangedragen het alleen nog maar erger maken.

--------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie op: lindahulshof71@gmail.com


© 2021 Arie de Jong meer Arie de Jong - meer "In de polder" -
Beschouwingen > In de polder
Dolgedraaide politici Arie de Jong
1817BS Burn-outOpeens was er een hoop belangstelling voor de dolgedraaide manier waarop er rond het Binnenhof politiek wordt bedreven. Nu een minister en Pieter Omtzigt uitgeschakeld zijn met een burn-out vallen blijkbaar de schellen van de ogen. Terwijl het al decennia een probleem is hoe de Haagse coterie elkaar doldraait. Helaas doet iedereen daaraan mee: de volksvertegenwoordigers, de kabinetsleden, maar ook de journalistiek er omheen en het grote leger van belangenbehartigers en anderen die hun pijlen richten op de politiek.

In de vorige Leunstoel schetste Paul Bordewijk al dat het niet zal helpen om het aantal leden van de Tweede Kamer te vergroten. Er zijn echter nog andere oplossingen aangedragen. In het opiniekatern van de NRC schetste Zihni Özdil (voormalig Tweede Kamerlid voor GroenLinks) op treffende wijze wat hem overkwam toen hij in de Tweede Kamer belandde en hij overspannen werd van het vele en eindeloze werk (zoals allerlei mensen zeggen: je staat altijd aan) en vooral van de cultuur, terwijl hij voordien naïef meende dat hem dit niet kon overkomen.

Helaas komt hij met een niet effectieve oplossing. Hij meent dat als we meer Tweede Kamerleden hebben, maar vooral: als per Kamerlid een eigen staf van vijf tot tien medewerkers wordt aangesteld, dat we het probleem daarmee oplossen. Vergeet het maar. Het zal alleen erger worden. Ik spreek dan van de wet van de probleemversterkende oplossing.

Niet alleen dat zonder verandering van de politieke cultuur al die (extra) Kamerleden zich nog steeds zullen willen profileren, maar die stoet van medewerkers zorgt voor een extra probleem en een versterking van de huidige ontwikkelingen. Het extra probleem is dat een leger van zo'n 2000 medewerkers (u leest het goed: tweeduizend extra medewerkers in de Tweede Kamer) ervoor zal zorgen dat er ‘waarheden’ tegenover elkaar komen te staan: die van de departementen en die van het leger medewerkers van Tweede Kamerleden (die ook elkaar zullen bestrijden).

De les moet juist zijn: de ambtenaren van de departementen staan in dienst van zowel het kabinet als de volksvertegenwoordiging. Je moet niet hoeven strijden om de juiste informatie, je moet strijden om de gewenste politieke keuzes. Versterk wel de onderzoekcapaciteit van de Tweede Kamer als instituut, dat is veel doelmatiger. Een stoet van duizenden extra medewerkers zal zorgen voor nog veel meer Kamervragen, moties, al dan niet werkbare amendementen, initiatiefvoorstellen, mediacontacten, toegankelijkheid voor belangenbehartigers, ga maar door.

Een belangrijke vraag is daarom: waar worden al die Kamerleden en bewindspersonen zo overbelast van? Dat ligt aan een reeks van zaken, variërend van de alom tegenwoordigheid van social media waar iedereen op elk moment zijn of haar mening kwijt kan, tot aan de geringe continuïteit in de samenstelling van de Tweede Kamer. En niet te vergeten: de diarree van moties en amendementen tot aan de geringe bekwaamheid van Kamerleden om een wet of begroting te doorgronden.
Ik weet niet of de dolgedraaide cultuur valt te temmen, wel dat de meeste 'oplossingen' die worden aangedragen het alleen nog maar erger maken.

--------
Het plaatje is van Linda Hulshof
Meer informatie op: lindahulshof71@gmail.com
© 2021 Arie de Jong
powered by CJ2