archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Koken delen printen terug
Help! Niet gevonden in de Margriet Maeve van der Steen

1804BZ Schors1Een mens doet soms vreemde dingen. Zo ben ik een tijdje geleden dagen achter elkaar op zoek geweest naar een artikel over identieke tweelingen, dat ik me kon herinneren uit de Margriet. Of ik nou acht jaar was, of elf of twaalf toen ik het las, dat wist ik helaas niet meer, maar het artikel had een enorme indruk op me gemaakt. Het idee dat er individuen bestonden waar er twee van waren!
Er werden spectaculaire verhalen in verteld over identieke tweelingen die in verschillende werelddelen waren opgegroeid en ‘toch precies dezelfde sieraden droegen!’. We zouden die verhalen nu met een korreltje zout nemen en ik wou ze zo graag herlezen, na het zien van de prachtige maar droevige documentaire ‘Three Identical Strangers’ over een identieke drieling.

De hele kwestie van nurture or nature is waar het in die documentaire om draait en dat onderwerp interesseerde me al toen ik een kind was en het interesseert me nog steeds. Maar zonder teveel te verklappen – het verhaal ontrolt zich als een thriller – wil ik wel kwijt dat je ziet dat liefdevolle ouders meer invloed op de ontwikkeling van een mens hebben dan een lagere of hogere schoolopleiding. Warme ‘nurture’ heb je nodig, zeker als de ‘nature’ gegevens (een alcoholische moeder en een afwezige vader) geen geweldige start vormen.

Helaas heb ik het artikel over identieke tweelingen in de Margriet nooit gevonden, al heb ik tientallen jaargangen geduldig zitten doorbladeren op het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis in Amsterdam. Gelukkig met prettig uitzicht op het water. Zou het dan in de Libelle gestaan hebben, het damesblad dat de buren lazen? Nee, het was in de Margriet. Stond het tweelingen-artikel net toevallig in dat ene nummer dat miste tussen die honderden die wel bewaard waren gebleven? We zullen het nooit weten. Heel teleurstellend. Zo boeiend waren die Margrieten overigens niet. Op de sociologisch interessante brievenrubriek: ‘Margriet weet raad’ na, maar die heb ik later nog eens gebundeld kunnen herlezen in een boekje dat in de jaren zeventig verscheen.* Ik herinnerde me er letterlijke passages uit. In de jaren vijftig kwam het er vooral op neer dat je lief voor je man moest zijn, ook al ging hij vreemd, dan moest je maar een bloemetje op de ontbijttafel zetten dan zou hij gauw genoeg beseffen dat hij zich grondig had vergist. Pas in de late jaren zestig veranderde er een en ander in de raad die Margriet gaf.

De meeste tekeningen en foto’s in de Margrieten1804BZ Schors2 waren schrikbarend lelijk en onverzorgd. Behalve een paar onvergetelijke advertenties voor Amstel bier en Triumph lingerie. Ook deze advertentie voor schorseneren van Hero vond ik wel aantrekkelijk, ik schat uit de vroege jaren zestig.
‘Het heerlijke zondagsgerecht van vroeger’ staat eronder, kan je nagaan, toen al een vergeten groente. Wij gaan ze natuurlijk niet uit blik eten, maar koken ze vers.
Je kan ze ook bakken maar dat heb ik nooit geprobeerd, het is vast lekker want meer groenten dan je denkt smaken gebakken lekker. Witlof, romaine sla, andijvie, zachtjes bakken in olie of boter gaat snel en is heerlijk. Makkelijker dan het nu zo populaire roosteren. Je kan schorseneren nu kopen bij een natuurwinkel of goede groenteboer, de supermarkt heeft ze niet. Ze zien eruit als lange zwarte wortels.
Schorseneren zijn subtiel en zacht en vormen een fijne begeleiding bij pittig wild of een gemarineerde lamsbout, inderdaad een zondags gerecht!

Schorseneren in romige bechamelsaus.

Voor twee personen reken je ongeveer 600 gram schorseneren.

Ja we weten het, schorseneren schoonmaken is een vervelend werkje, maar je doet plastic handschoenen aan en neemt er rustig de tijd voor.
Neem een bak water en leg de schorseneren daarin. Het kontje eraf snijden en dan schillen met een dunschiller. Daarna in schoon water leggen, anders worden ze bruin. Het schijnt dat je ze ook kunt wassen, koken en dan pas schillen maar ik heb daar geen ervaring mee.
Ongeveer twintig minuten laten koken en intussen de bechamelsaus maken door een klont boter te smelten en daar een paar eetlepels bloem door te roeren. Na een paar minuten warme melk, scheutje bij scheutje toevoegen en blijven roeren. Nu op een superzacht pitje zetten, tot de bloemsmaak verdwenen is, dat duurt wel een kwartier. Als de saus te dik is, een beetje kookvocht van de schorseneren erdoor roeren. Dan een beetje kruiden, nootmuskaat voor een klassiek resultaat, maar je mag je best uitleven met tijm en majoraan of gemberpoeder. Mijn voorkeur heeft korianderpoeder (ook wel op zijn Indisch ketoembar geheten en wat druppels worcestershiresaus. En absoluut een beetje peper uit de molen.
Tot slot een scheutje room omdat het zondag is.
Een warm en voedend hapje, voor eenlingen, tweelingen en drielingen.

Misschien een tip voor het, door omstandigheden dit jaar, intieme kerstdinertje.

*  https://www.dbnl.org/tekst/brin033marg01_01/

-----------
Het eerste plaatje is van Katharina Kouwenhoven


© 2020 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" -
Bezigheden > Koken
Help! Niet gevonden in de Margriet Maeve van der Steen
1804BZ Schors1Een mens doet soms vreemde dingen. Zo ben ik een tijdje geleden dagen achter elkaar op zoek geweest naar een artikel over identieke tweelingen, dat ik me kon herinneren uit de Margriet. Of ik nou acht jaar was, of elf of twaalf toen ik het las, dat wist ik helaas niet meer, maar het artikel had een enorme indruk op me gemaakt. Het idee dat er individuen bestonden waar er twee van waren!
Er werden spectaculaire verhalen in verteld over identieke tweelingen die in verschillende werelddelen waren opgegroeid en ‘toch precies dezelfde sieraden droegen!’. We zouden die verhalen nu met een korreltje zout nemen en ik wou ze zo graag herlezen, na het zien van de prachtige maar droevige documentaire ‘Three Identical Strangers’ over een identieke drieling.

De hele kwestie van nurture or nature is waar het in die documentaire om draait en dat onderwerp interesseerde me al toen ik een kind was en het interesseert me nog steeds. Maar zonder teveel te verklappen – het verhaal ontrolt zich als een thriller – wil ik wel kwijt dat je ziet dat liefdevolle ouders meer invloed op de ontwikkeling van een mens hebben dan een lagere of hogere schoolopleiding. Warme ‘nurture’ heb je nodig, zeker als de ‘nature’ gegevens (een alcoholische moeder en een afwezige vader) geen geweldige start vormen.

Helaas heb ik het artikel over identieke tweelingen in de Margriet nooit gevonden, al heb ik tientallen jaargangen geduldig zitten doorbladeren op het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis in Amsterdam. Gelukkig met prettig uitzicht op het water. Zou het dan in de Libelle gestaan hebben, het damesblad dat de buren lazen? Nee, het was in de Margriet. Stond het tweelingen-artikel net toevallig in dat ene nummer dat miste tussen die honderden die wel bewaard waren gebleven? We zullen het nooit weten. Heel teleurstellend. Zo boeiend waren die Margrieten overigens niet. Op de sociologisch interessante brievenrubriek: ‘Margriet weet raad’ na, maar die heb ik later nog eens gebundeld kunnen herlezen in een boekje dat in de jaren zeventig verscheen.* Ik herinnerde me er letterlijke passages uit. In de jaren vijftig kwam het er vooral op neer dat je lief voor je man moest zijn, ook al ging hij vreemd, dan moest je maar een bloemetje op de ontbijttafel zetten dan zou hij gauw genoeg beseffen dat hij zich grondig had vergist. Pas in de late jaren zestig veranderde er een en ander in de raad die Margriet gaf.

De meeste tekeningen en foto’s in de Margrieten1804BZ Schors2 waren schrikbarend lelijk en onverzorgd. Behalve een paar onvergetelijke advertenties voor Amstel bier en Triumph lingerie. Ook deze advertentie voor schorseneren van Hero vond ik wel aantrekkelijk, ik schat uit de vroege jaren zestig.
‘Het heerlijke zondagsgerecht van vroeger’ staat eronder, kan je nagaan, toen al een vergeten groente. Wij gaan ze natuurlijk niet uit blik eten, maar koken ze vers.
Je kan ze ook bakken maar dat heb ik nooit geprobeerd, het is vast lekker want meer groenten dan je denkt smaken gebakken lekker. Witlof, romaine sla, andijvie, zachtjes bakken in olie of boter gaat snel en is heerlijk. Makkelijker dan het nu zo populaire roosteren. Je kan schorseneren nu kopen bij een natuurwinkel of goede groenteboer, de supermarkt heeft ze niet. Ze zien eruit als lange zwarte wortels.
Schorseneren zijn subtiel en zacht en vormen een fijne begeleiding bij pittig wild of een gemarineerde lamsbout, inderdaad een zondags gerecht!

Schorseneren in romige bechamelsaus.

Voor twee personen reken je ongeveer 600 gram schorseneren.

Ja we weten het, schorseneren schoonmaken is een vervelend werkje, maar je doet plastic handschoenen aan en neemt er rustig de tijd voor.
Neem een bak water en leg de schorseneren daarin. Het kontje eraf snijden en dan schillen met een dunschiller. Daarna in schoon water leggen, anders worden ze bruin. Het schijnt dat je ze ook kunt wassen, koken en dan pas schillen maar ik heb daar geen ervaring mee.
Ongeveer twintig minuten laten koken en intussen de bechamelsaus maken door een klont boter te smelten en daar een paar eetlepels bloem door te roeren. Na een paar minuten warme melk, scheutje bij scheutje toevoegen en blijven roeren. Nu op een superzacht pitje zetten, tot de bloemsmaak verdwenen is, dat duurt wel een kwartier. Als de saus te dik is, een beetje kookvocht van de schorseneren erdoor roeren. Dan een beetje kruiden, nootmuskaat voor een klassiek resultaat, maar je mag je best uitleven met tijm en majoraan of gemberpoeder. Mijn voorkeur heeft korianderpoeder (ook wel op zijn Indisch ketoembar geheten en wat druppels worcestershiresaus. En absoluut een beetje peper uit de molen.
Tot slot een scheutje room omdat het zondag is.
Een warm en voedend hapje, voor eenlingen, tweelingen en drielingen.

Misschien een tip voor het, door omstandigheden dit jaar, intieme kerstdinertje.

*  https://www.dbnl.org/tekst/brin033marg01_01/

-----------
Het eerste plaatje is van Katharina Kouwenhoven
© 2020 Maeve van der Steen
powered by CJ2