 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 13
Jaargang 21
4 april 2024
Nummer 14 verschijnt op
18 april 2024 |  |
|
| Bezigheden > Ergernissen |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Gemiste kansen * |
Henk Klaren |
|
|
 Paal en lat, hoog over, gemiste kansen …..
Je zou zo zeggen dat er over het huwelijk van Grapperhaus nu wel zo’n beetje genoeg is gezegd en geschreven. Er is eigenlijk geen discussie over de vraag of er sprake was van een blunder. Groots in eigen doel geplaatst, met de hand! Er is wel wat onenigheid over de vraag of dat tot boosheid had moeten leiden, rode kaart, of tot mededogen, spijt betuigen en zo.
Maar ik heb in alle stukken die ik er over gelezen heb niets gevonden over de jammerlijk gemiste kansen. Nou lees ik ook niet alles, maar voor het geval dat niemand er op is gekomen probeer ik met dit stuk in die omissie te voorzien.
Welnu, wat had Grapperhaus allemaal kunnen doen en wat is er naar aanleiding van de HET huwelijk allemaal gebeurd en wat had er kúnnen gebeuren? Ik toets dat alles aan drie criteria:
1. De invloed op de geloofwaardigheid van het kabinetsbeleid op het gebied van Covid-19
2. Het imago van de betreffende bewindspersoon.
3. De privacy van de minister, zijn vrouw, zijn schoonmoeder enz.
Eerste optie: niet trouwen.
Helemaal niet zo gek. Een heleboel stellen hebben hun voorgenomen huwelijk uitgesteld. Nog veel meer stellen leven – al dan niet gelukkig – samen zonder, ehm, boterbriefje. Heeft geen invloed op geloofwaardigheid van beleid, noch op het imago van onze hoofdpersoon. Privacy: maximaal.
Volgende mogelijkheid: ‘Doe het met zijn tweetjes’, zoals de minister achteraf spijtig als mogelijkheid aangaf.
Had ook gekund natuurlijk. Gevolgen voor criteria 1 en 2. Zijn gelijk aan de eerste optie. Privacy zou wat minder kunnen zijn als die vervelende paparazzi in zo’n bescheiden gebeurtenis interesse zouden hebben gehad. Maar hij zou vast geen overtredingen van coronamaatregelen hebben geconstateerd.
Bespreken we de gebeurtenissen zoals die hebben plaatsgevonden dan moeten we concluderen: blunder: drie dieprode scores.
En dan komt de gemiste kans: Doe het gewoon met zijn dertigen, inclusief schoonmoeder en mevrouw Broekers-Knol, maar maak er een openbare voorbeeldgebeurtenis van met – weet ik veel – een livestream en een documentaire. Mooie kleren. Iedereen, behalve geliefden voortdurend op anderhalve meter. Duidelijk en professioneel in beeld gebracht, foto’s en film. Niks handen geven. Breng zelfs het handen wassen na het uitwisselen van de ringen in beeld. Een dag om nooit te vergeten. Privacy: nul. Dat is waar, maar het kabinetsbeleid krijgt een kontje van jewelste en het imago van de heer Grapperhaus kan helemaal niet meer stuk. En dat is toch wat voor een bewindsman van Justitie.
Ja, gemiste kans. Hoog over. Maar in de rebound was er nog een mogelijkheid: aftreden. Imago wordt een béétje opgelapt en de ernstigste schade aan de geloofwaardigheid van het beleid wordt enigszins gerepareerd.
Sindsdien was alle privacy een illusie.
Het was nog niet helemaal afgelopen. G. schonk een bedrag ter grootte van eventuele boetes voor hem en zijn vrouw aan het Rode Kruis. Ik meen dat kroegbazen, die groepen entertainen die zich niet conform de regels gedragen, veel hogere boetes tegemoet zien. Dat lijkt me dus eigenlijk een betere parallel.
Het OM vervolgde zijn of haar baas tenslotte toch. Niet als de vergelijkbare overtreder, de kroegbaas, als individu. Alweer slecht op alle drie punten.
En ach, dat de Tweede Kamer haar tanden uiteindelijk niet liet zien hoort wel een beetje bij deze ongelukkige geschiedenis.
-----
Het plaatje is van Alex Verduijn den Boer
Meer informatie: http://www.verduijndenboer.nl/
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Bezigheden > Ergernissen |
| Gemiste kansen * |
Henk Klaren |
Paal en lat, hoog over, gemiste kansen …..
Je zou zo zeggen dat er over het huwelijk van Grapperhaus nu wel zo’n beetje genoeg is gezegd en geschreven. Er is eigenlijk geen discussie over de vraag of er sprake was van een blunder. Groots in eigen doel geplaatst, met de hand! Er is wel wat onenigheid over de vraag of dat tot boosheid had moeten leiden, rode kaart, of tot mededogen, spijt betuigen en zo.
Maar ik heb in alle stukken die ik er over gelezen heb niets gevonden over de jammerlijk gemiste kansen. Nou lees ik ook niet alles, maar voor het geval dat niemand er op is gekomen probeer ik met dit stuk in die omissie te voorzien.
Welnu, wat had Grapperhaus allemaal kunnen doen en wat is er naar aanleiding van de HET huwelijk allemaal gebeurd en wat had er kúnnen gebeuren? Ik toets dat alles aan drie criteria:
1. De invloed op de geloofwaardigheid van het kabinetsbeleid op het gebied van Covid-19
2. Het imago van de betreffende bewindspersoon.
3. De privacy van de minister, zijn vrouw, zijn schoonmoeder enz.
Eerste optie: niet trouwen.
Helemaal niet zo gek. Een heleboel stellen hebben hun voorgenomen huwelijk uitgesteld. Nog veel meer stellen leven – al dan niet gelukkig – samen zonder, ehm, boterbriefje. Heeft geen invloed op geloofwaardigheid van beleid, noch op het imago van onze hoofdpersoon. Privacy: maximaal.
Volgende mogelijkheid: ‘Doe het met zijn tweetjes’, zoals de minister achteraf spijtig als mogelijkheid aangaf.
Had ook gekund natuurlijk. Gevolgen voor criteria 1 en 2. Zijn gelijk aan de eerste optie. Privacy zou wat minder kunnen zijn als die vervelende paparazzi in zo’n bescheiden gebeurtenis interesse zouden hebben gehad. Maar hij zou vast geen overtredingen van coronamaatregelen hebben geconstateerd.
Bespreken we de gebeurtenissen zoals die hebben plaatsgevonden dan moeten we concluderen: blunder: drie dieprode scores.
En dan komt de gemiste kans: Doe het gewoon met zijn dertigen, inclusief schoonmoeder en mevrouw Broekers-Knol, maar maak er een openbare voorbeeldgebeurtenis van met – weet ik veel – een livestream en een documentaire. Mooie kleren. Iedereen, behalve geliefden voortdurend op anderhalve meter. Duidelijk en professioneel in beeld gebracht, foto’s en film. Niks handen geven. Breng zelfs het handen wassen na het uitwisselen van de ringen in beeld. Een dag om nooit te vergeten. Privacy: nul. Dat is waar, maar het kabinetsbeleid krijgt een kontje van jewelste en het imago van de heer Grapperhaus kan helemaal niet meer stuk. En dat is toch wat voor een bewindsman van Justitie.
Ja, gemiste kans. Hoog over. Maar in de rebound was er nog een mogelijkheid: aftreden. Imago wordt een béétje opgelapt en de ernstigste schade aan de geloofwaardigheid van het beleid wordt enigszins gerepareerd.
Sindsdien was alle privacy een illusie.
Het was nog niet helemaal afgelopen. G. schonk een bedrag ter grootte van eventuele boetes voor hem en zijn vrouw aan het Rode Kruis. Ik meen dat kroegbazen, die groepen entertainen die zich niet conform de regels gedragen, veel hogere boetes tegemoet zien. Dat lijkt me dus eigenlijk een betere parallel.
Het OM vervolgde zijn of haar baas tenslotte toch. Niet als de vergelijkbare overtreder, de kroegbaas, als individu. Alweer slecht op alle drie punten.
En ach, dat de Tweede Kamer haar tanden uiteindelijk niet liet zien hoort wel een beetje bij deze ongelukkige geschiedenis.
-----
Het plaatje is van Alex Verduijn den Boer
Meer informatie: http://www.verduijndenboer.nl/ |
| © 2020 Henk Klaren |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|