archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Te water delen printen terug
Het is weer voorbij ... Han Busstra

1801BZ ZomerDoodstil daar, zondagochtend aan de Veenkade. Bij mij voor de deur genomen, op de laatste, mooie, Haagse zomerdag.

Toen we hier kwamen wonen in ‘93 lagen er geen bootjes. Wij (mijn vrouw en ik) waren de eersten die in een tweepersoons-kano door de gracht peddelden. Om zo nu en dan verbaasd te worden aangestaard door (vaak) een moeder met een kind. Dat kind riep dan, wijzend met z’n vingertje: ‘Kijk mama, een boot!’

Nu ligt het helemaal tjokvol met vaartuigen van allerlei kleuren en maten. Met mooie dagen is het een gezellige drukte. Er wordt gehoosd, geschuurd, gelachen en gekletst. Soms zinkt er eentje, na veel regen. Had de eigenaar het ding eenvoudig vergeten. Zitten wij voor het raam stiekem te genieten om de soms doldwaze, vergeefse pogingen ’m boven water te hijsen!

Na een dagje varen ontdekken we bij terugkomst soms dat ons ligplaatsje bezet is door een ander bootje. Want een vaste plek heb je niet!

De ‘Ooievaart’- rondvaart is met mooi weer een vaste voorbijganger. Wel met minder mensen nu. De gids horen we altijd dringend omroepen dat ze vooral moeten bukken voor de gietijzeren brug uit 1885! Die laatste wordt volgend jaar iets de hoogte in gekrikt. (Om ‘m weer draaibaar te maken, wat ie vroeger wel was, is niet meer mogelijk, zeggen ze.) Kunnen er ook iets hogere en grotere bootjes door! Den Haag zet in op meer watertoerisme. Wat ons betreft: gezellig!

------
Het plaatje is van de schrijver


© 2020 Han Busstra meer Han Busstra - meer "Te water" -
Bezigheden > Te water
Het is weer voorbij ... Han Busstra
1801BZ ZomerDoodstil daar, zondagochtend aan de Veenkade. Bij mij voor de deur genomen, op de laatste, mooie, Haagse zomerdag.

Toen we hier kwamen wonen in ‘93 lagen er geen bootjes. Wij (mijn vrouw en ik) waren de eersten die in een tweepersoons-kano door de gracht peddelden. Om zo nu en dan verbaasd te worden aangestaard door (vaak) een moeder met een kind. Dat kind riep dan, wijzend met z’n vingertje: ‘Kijk mama, een boot!’

Nu ligt het helemaal tjokvol met vaartuigen van allerlei kleuren en maten. Met mooie dagen is het een gezellige drukte. Er wordt gehoosd, geschuurd, gelachen en gekletst. Soms zinkt er eentje, na veel regen. Had de eigenaar het ding eenvoudig vergeten. Zitten wij voor het raam stiekem te genieten om de soms doldwaze, vergeefse pogingen ’m boven water te hijsen!

Na een dagje varen ontdekken we bij terugkomst soms dat ons ligplaatsje bezet is door een ander bootje. Want een vaste plek heb je niet!

De ‘Ooievaart’- rondvaart is met mooi weer een vaste voorbijganger. Wel met minder mensen nu. De gids horen we altijd dringend omroepen dat ze vooral moeten bukken voor de gietijzeren brug uit 1885! Die laatste wordt volgend jaar iets de hoogte in gekrikt. (Om ‘m weer draaibaar te maken, wat ie vroeger wel was, is niet meer mogelijk, zeggen ze.) Kunnen er ook iets hogere en grotere bootjes door! Den Haag zet in op meer watertoerisme. Wat ons betreft: gezellig!

------
Het plaatje is van de schrijver
© 2020 Han Busstra
powered by CJ2