archiefvorig nr.lopend nr. Nummer 14 Jaargang 21 18 april 2024 Nummer 15 verschijnt op 9 mei 2024 Beschouwingen > Het leven zelf delen printen terug Helemaal niks Reinier van Delden Ik dacht laatst na. Over het hebben van geen sleutels. Niet omdat je ze vergeten bent. Maar gewoon omdat je niks bezit. Helemaal niks. Ja, misschien heb je nog een tas. Met daarin het hoognodige. Een schone onderbroek. Een stukkie zeep. En wellicht een tandenborstel. Tandpasta dat regel je dan wel ergens. Zo is je gedachte dan. Het komt wel goed. Je stapt een trein in. Zonder kaartje natuurlijk. De conducteur komt langs. En je ondergaat zijn preek gelaten. Je denkt nog, hij doet ook maar zijn werk. Probeert er nog enigszins begrip voor op te brengen. Dat lukt je dan ternauwernood. Het volgende station stap je uit. Station Beilen bijvoorbeeld. Daar stapte ik eens uit. Ik was gestopt met roken. Maar daar begin je weer. Tenzij je heel sterk in je schoenen staat. Ik stond dat niet. Je bietst een peukie van een vreemde. Zegt dat je een ruggengraat hebt als een tuinslang. De vreemde lacht. En jij haalt je schouders op. Ik keek naar de fabriek, die je daar dan hebt. Die hebben ze heel idyllisch tegenover het station gebouwd. Je vraagt je af waarom in hemelsnaam. Onderwijl zoek je naar je sleutels. En beseft dat je die bij haar hebt achtergelaten. Dat je niks meer bezit. Helemaal niks. En station Beilen geeft je dan net het laatste zetje. Om je dat duidelijk te maken. ------- Het plaatje is van Henk Klaren © 2020 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Het leven zelf" - Beschouwingen > Het leven zelf Helemaal niks Reinier van Delden Ik dacht laatst na. Over het hebben van geen sleutels. Niet omdat je ze vergeten bent. Maar gewoon omdat je niks bezit. Helemaal niks. Ja, misschien heb je nog een tas. Met daarin het hoognodige. Een schone onderbroek. Een stukkie zeep. En wellicht een tandenborstel. Tandpasta dat regel je dan wel ergens. Zo is je gedachte dan. Het komt wel goed. Je stapt een trein in. Zonder kaartje natuurlijk. De conducteur komt langs. En je ondergaat zijn preek gelaten. Je denkt nog, hij doet ook maar zijn werk. Probeert er nog enigszins begrip voor op te brengen. Dat lukt je dan ternauwernood. Het volgende station stap je uit. Station Beilen bijvoorbeeld. Daar stapte ik eens uit. Ik was gestopt met roken. Maar daar begin je weer. Tenzij je heel sterk in je schoenen staat. Ik stond dat niet. Je bietst een peukie van een vreemde. Zegt dat je een ruggengraat hebt als een tuinslang. De vreemde lacht. En jij haalt je schouders op. Ik keek naar de fabriek, die je daar dan hebt. Die hebben ze heel idyllisch tegenover het station gebouwd. Je vraagt je af waarom in hemelsnaam. Onderwijl zoek je naar je sleutels. En beseft dat je die bij haar hebt achtergelaten. Dat je niks meer bezit. Helemaal niks. En station Beilen geeft je dan net het laatste zetje. Om je dat duidelijk te maken. ------- Het plaatje is van Henk Klaren © 2020 Reinier van Delden powered by CJ2