archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Op zoek naar de Punt van Reide Dik Kruithof

1719VG PuntWe reden van Duitsland bij Nieuweschans ons land binnen en gingen door de gemeente Oldambt op zoek naar de Punt van Reide. De gemeente Oldambt is ontstaan door een samengaan van de gemeenten Reiderland, Oldambt en Winschoten en wordt bestuurd vanuit die plaats. Het grondgebied is vooral de ingepolderde Dollard. Die bereikte in 1520 zijn grootste omvang als zeewaterinham nadat de Cosmas- en Damiaanvloed in 1509 voor een doorbraak had gezorgd. De Dollard liep toen tot vlakbij de zandrug waar Winschoten op ligt.  

Van 1550 tot 1880 is tweederde van het gebied weer ingepolderd en die polders, het linker deel was vroeger het Oldambt, behoorden tot de rijkste landbouwgronden van Nederland. Als je nu door dat gebied rijdt is dat nog goed te zien aan de reusachtige boerderijen, met soms grote landhuizen als voorhuis eraan gebouwd. De rijkdom van de boeren was omgekeerd evenredig aan de armoede van de arbeiders, het gebied was een van de bolwerken van de CPN en Finsterwolde was de enige gemeente waarin de CPN een meerderheid in de gemeenteraad had.

In de vroege jaren vijftig leidde dit nog tot het ontbinden van de gemeenteraad en het benoemen van een regeringscommissaris. In Finsterwolde en Nieuw Beerta is het verschil tussen de kleine arbeidershuisjes in de dorpen en de grote boerderij-voorhuizen opvallend. Wat ook opvalt is dat er in de landbouw waarschijnlijk nog steeds sprake is van schaalvergroting. Je ziet zo nu en dan een grote boerderij met ingezakt schuurdak. Zo is er in Nieuw Beerta in oktober 2019 een leegstaande boerderij uitgebrand, de restanten zijn nog van de doorgaande weg af zichtbaar.

Door het poldergebied reden we van Nieuw Beerta naar Finsterwolde en toen met een omweg terug om langs Hongerige Wolf te rijden, een klein dorp, meer een streekje langs de weg, dat ooit bekend werd door een moordzaak en in 2019 nog de Schierste Ploatsnoam (Mooiste Plaatsnaam) van Groningen 2019 genoemd werd. Je rijdt dan om de Blauwe Stad heen, het ambitieuze woningproject van de Provincie Groningen, waarbij een oud drooggelegd veengebied weer een meer1719VG Hongerige Wolf werd en er aantrekkelijke woongebieden zouden ontstaan. Inmiddels wonen er zo’n 700 mensen en is de voorziene woningbouw teruggebracht van 150 per jaar naar 30 per jaar. Als je eromheen rijdt ziet het er wel mooi uit.

Van Hongerige Wolf tot Termunterzijl rijd je door een indrukwekkend vlak land, achter de dijk met vergezichten over de akkers met granen, bieten en uien.  Termunterzijl ligt bij de uitmonding van het Termunterzijldiep in de Eems. Al in 1600 werd hier een sluis aangelegd om het achterliggende land te beschermen tegen hoog water en om de afwatering te verzorgen. Ook eindigde hier de stadsweg uit Groningen en was het de opstapplaats voor het veer naar Emden. In 1725 werd de Boog van Ziel hier gebouwd, de oude sluis, in 1930 het gemaal Cremer en in 2000 het gemaal Rozema. Ze zijn alle drie nog te zien in de haven van Ziel, zoals de Groningers het noemen. Overigens was die haven belangrijk in de bloeitijd van de Veenkoloniale scheepvaart in de zeventiende eeuw. Nu gaat het alleen nog om recreatievaart. Op de Ziel heb je een mooi uitzicht over de Eems en naar het zuiden toe zou je de Dollard kunnen zien, als daar niet de Punt van Reide tussen zat.

Groningers die ik sprak in de haven verzekerden mij dat de Punt van Reide het mooiste stukje van Groningen is, waar je met laag water soms jonge zeehondjes kunt zien. Omdat het niet echt als een toeristische attractie wordt beschouwd wordt het in Termunterzijl en het aanpalende Termunten niet aangegeven, maar we konden wel achter hun aanrijden. Na veel bochten kwamen we aan bij een parkeerplaats aan het begin van de wandeltocht naar de Punt. We hebben ze bedankt en zijn eerst gaan kijken bij het bezoekerscentrum Dollard, dat daar ook ligt. Helaas was dat gesloten, want het was al september en dan verwachten ze geen bezoekers meer. We zijn nog wel de dijk opgelopen, maar vonden de wandeling naar de Punt zelf toch teveel gevraagd zo aan het eind van de middag. We weten dus hoe je er komt maar we zijn er nog niet geweest. (Wordt vervolgd.)

------
De plaatjes zijn van de schrijver


© 2020 Dik Kruithof meer Dik Kruithof - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Op zoek naar de Punt van Reide Dik Kruithof
1719VG PuntWe reden van Duitsland bij Nieuweschans ons land binnen en gingen door de gemeente Oldambt op zoek naar de Punt van Reide. De gemeente Oldambt is ontstaan door een samengaan van de gemeenten Reiderland, Oldambt en Winschoten en wordt bestuurd vanuit die plaats. Het grondgebied is vooral de ingepolderde Dollard. Die bereikte in 1520 zijn grootste omvang als zeewaterinham nadat de Cosmas- en Damiaanvloed in 1509 voor een doorbraak had gezorgd. De Dollard liep toen tot vlakbij de zandrug waar Winschoten op ligt.  

Van 1550 tot 1880 is tweederde van het gebied weer ingepolderd en die polders, het linker deel was vroeger het Oldambt, behoorden tot de rijkste landbouwgronden van Nederland. Als je nu door dat gebied rijdt is dat nog goed te zien aan de reusachtige boerderijen, met soms grote landhuizen als voorhuis eraan gebouwd. De rijkdom van de boeren was omgekeerd evenredig aan de armoede van de arbeiders, het gebied was een van de bolwerken van de CPN en Finsterwolde was de enige gemeente waarin de CPN een meerderheid in de gemeenteraad had.

In de vroege jaren vijftig leidde dit nog tot het ontbinden van de gemeenteraad en het benoemen van een regeringscommissaris. In Finsterwolde en Nieuw Beerta is het verschil tussen de kleine arbeidershuisjes in de dorpen en de grote boerderij-voorhuizen opvallend. Wat ook opvalt is dat er in de landbouw waarschijnlijk nog steeds sprake is van schaalvergroting. Je ziet zo nu en dan een grote boerderij met ingezakt schuurdak. Zo is er in Nieuw Beerta in oktober 2019 een leegstaande boerderij uitgebrand, de restanten zijn nog van de doorgaande weg af zichtbaar.

Door het poldergebied reden we van Nieuw Beerta naar Finsterwolde en toen met een omweg terug om langs Hongerige Wolf te rijden, een klein dorp, meer een streekje langs de weg, dat ooit bekend werd door een moordzaak en in 2019 nog de Schierste Ploatsnoam (Mooiste Plaatsnaam) van Groningen 2019 genoemd werd. Je rijdt dan om de Blauwe Stad heen, het ambitieuze woningproject van de Provincie Groningen, waarbij een oud drooggelegd veengebied weer een meer1719VG Hongerige Wolf werd en er aantrekkelijke woongebieden zouden ontstaan. Inmiddels wonen er zo’n 700 mensen en is de voorziene woningbouw teruggebracht van 150 per jaar naar 30 per jaar. Als je eromheen rijdt ziet het er wel mooi uit.

Van Hongerige Wolf tot Termunterzijl rijd je door een indrukwekkend vlak land, achter de dijk met vergezichten over de akkers met granen, bieten en uien.  Termunterzijl ligt bij de uitmonding van het Termunterzijldiep in de Eems. Al in 1600 werd hier een sluis aangelegd om het achterliggende land te beschermen tegen hoog water en om de afwatering te verzorgen. Ook eindigde hier de stadsweg uit Groningen en was het de opstapplaats voor het veer naar Emden. In 1725 werd de Boog van Ziel hier gebouwd, de oude sluis, in 1930 het gemaal Cremer en in 2000 het gemaal Rozema. Ze zijn alle drie nog te zien in de haven van Ziel, zoals de Groningers het noemen. Overigens was die haven belangrijk in de bloeitijd van de Veenkoloniale scheepvaart in de zeventiende eeuw. Nu gaat het alleen nog om recreatievaart. Op de Ziel heb je een mooi uitzicht over de Eems en naar het zuiden toe zou je de Dollard kunnen zien, als daar niet de Punt van Reide tussen zat.

Groningers die ik sprak in de haven verzekerden mij dat de Punt van Reide het mooiste stukje van Groningen is, waar je met laag water soms jonge zeehondjes kunt zien. Omdat het niet echt als een toeristische attractie wordt beschouwd wordt het in Termunterzijl en het aanpalende Termunten niet aangegeven, maar we konden wel achter hun aanrijden. Na veel bochten kwamen we aan bij een parkeerplaats aan het begin van de wandeltocht naar de Punt. We hebben ze bedankt en zijn eerst gaan kijken bij het bezoekerscentrum Dollard, dat daar ook ligt. Helaas was dat gesloten, want het was al september en dan verwachten ze geen bezoekers meer. We zijn nog wel de dijk opgelopen, maar vonden de wandeling naar de Punt zelf toch teveel gevraagd zo aan het eind van de middag. We weten dus hoe je er komt maar we zijn er nog niet geweest. (Wordt vervolgd.)

------
De plaatjes zijn van de schrijver
© 2020 Dik Kruithof
powered by CJ2