 Vrienden van vroeger
Met vrienden van vroeger praat je door Alsof je aanvoelt waar je was gebleven
Het samenzijn ervaar je als gegeven
Je doet er beiden niks bijzonders voor
Veel is voorspelbaar en vertrouwd Je voelt hoe oude tijden weer herleven
En ook welke emoties daaraan kleven
Je hebt samen je verleden opgebouwd
Maar wat je als gegeven hebt ervaren Is kwetsbaar. Allemaal zullen we gaan
Eerst blijft nog de herinnering bestaan
Maar ook die verwatert met de jaren
Daarom moet we bij leven ervoor gaan Nu wij als vrienden van vroeger nog bestaan
Vriend-schap
Er liggen te vaak lijken in de kast
Die een mens maar beter kan vergeten
Die anderen ook niet hoeven te weten
Die kerven in de ziel hebben gekrast
Wonden, die eenmaal opengereten Nooit voldoende schoon meer zijn gewassen
Waarop geen afdoende pleisters passen
Wat rest is slechts het knagende geweten
De kast kent ook aantrekkelijke schappen Toont tevens ons haar schappelijke kant
In houtverbinding, onderling verband,
Een kast biedt veel waarvan je op kunt knappen
Een van die schappen, ver weg van al die lijken, Is de vriendschap, die je leven kan verrijken.
Vriendschap
We waren samen stom en stoer We vielen op, maar ook wel door de mand,
Hielpen elkaar waar nodig uit de brand
We deelden huiswerk en geouwehoer
Vergeefs deden we hanig op het strand
Schutterden er op de scharreltoer
Van verleiden begrepen we geen moer
Hadden soms aan zee het land
Zo zijn we samen opgegroeid Tussen duinen en het zand
Met zicht op zee vanaf het strand
Waar af en toe de misthoorn loeit
En de vuurtoren haar licht nog toonde In de huizen waar wij woonden
----------
De kast is getekend door Coc van Duijn.
|
