archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Als het stormt Reinier van Delden

1715BZ StormJammer dat ze zo verbitterd is.
Die vriendin van mij.
Ik spreek haar weinig de laatste tijd.
Ze heeft wat teleurstellingen te verwerken gehad.
Ik zei dat het bij het leven hoort.
Het gaat nou eenmaal nooit van een leien dakje.
Uitzonderingen daargelaten.
Sommigen gaat het altijd voor de wind.

Maar goed, ik sprak haar dus weer eens.
Over de telefoon.
Ze klonk wat sombertjes.
Zei dat het op haar werk wel goed ging.
En dat ze zich dan daar maar op richtte.
Wanneer ze thuis kwam, sloot ze zich op, zei ze.
Bouwde ze een muurtje op haar heen.
En voelde zij zich veilig.
Ik moest even aan Jan Smit denken.
Die zanger uit Volendam.
Volgens mij zong hij daar ooit over.
Afijn, ik vond het maar een dooddoener.

Een cliché.
Wat nou muurtje om je heen.
Waar was mijn vriendin gebleven?
Met wie ik ooit liters wijn dronk.
Hele nachten doorhaalde.
Bij wie ik ongegeneerd in mijn neus kon pulken.
Mijzelf bloot gaf.
Letterlijk soms.

Goed, ik begrijp het wel.
Een mens moet soms op zijn schreden terugkeren.
Tot bezinning komen.
Om mogelijk nieuwe inzichten te verkrijgen.
Maar bouw alsjeblieft geen muren om je heen.
Zoals Jan Smit beweert.
Breek ze eerder af, zou ik zeggen.
Ook al is dat ook een dooddoener.
Net zo goed een cliché.
Nee, doe dan eerder wat Ramses zong.
Ramses Shaffy:
Als het stormt in je hart.
Ga mee, ga mee.
Met de storm die je voert naar een wilde zee.
Zet het anker niet uit.
Red niet je huid.
Want de tijd zal het getij wel keren.

------
Het plaatje is van Han Busstra


© 2020 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Als het stormt Reinier van Delden
1715BZ StormJammer dat ze zo verbitterd is.
Die vriendin van mij.
Ik spreek haar weinig de laatste tijd.
Ze heeft wat teleurstellingen te verwerken gehad.
Ik zei dat het bij het leven hoort.
Het gaat nou eenmaal nooit van een leien dakje.
Uitzonderingen daargelaten.
Sommigen gaat het altijd voor de wind.

Maar goed, ik sprak haar dus weer eens.
Over de telefoon.
Ze klonk wat sombertjes.
Zei dat het op haar werk wel goed ging.
En dat ze zich dan daar maar op richtte.
Wanneer ze thuis kwam, sloot ze zich op, zei ze.
Bouwde ze een muurtje op haar heen.
En voelde zij zich veilig.
Ik moest even aan Jan Smit denken.
Die zanger uit Volendam.
Volgens mij zong hij daar ooit over.
Afijn, ik vond het maar een dooddoener.

Een cliché.
Wat nou muurtje om je heen.
Waar was mijn vriendin gebleven?
Met wie ik ooit liters wijn dronk.
Hele nachten doorhaalde.
Bij wie ik ongegeneerd in mijn neus kon pulken.
Mijzelf bloot gaf.
Letterlijk soms.

Goed, ik begrijp het wel.
Een mens moet soms op zijn schreden terugkeren.
Tot bezinning komen.
Om mogelijk nieuwe inzichten te verkrijgen.
Maar bouw alsjeblieft geen muren om je heen.
Zoals Jan Smit beweert.
Breek ze eerder af, zou ik zeggen.
Ook al is dat ook een dooddoener.
Net zo goed een cliché.
Nee, doe dan eerder wat Ramses zong.
Ramses Shaffy:
Als het stormt in je hart.
Ga mee, ga mee.
Met de storm die je voert naar een wilde zee.
Zet het anker niet uit.
Red niet je huid.
Want de tijd zal het getij wel keren.

------
Het plaatje is van Han Busstra
© 2020 Reinier van Delden
powered by CJ2