 |
|
|
|
|
 |
 |
archiefvorig nr.lopend nr. |
 |
 |
 |
Nummer 14
Jaargang 21
18 april 2024
Nummer 15 verschijnt op
9 mei 2024 |  |
|
| Vermaak en Genot > Luister! |
delen printen 
terug 
|
|
|
|
|
|
|
Buchanan |
Henk Klaren |
|
|
 Mijn vrouw is een weekendje weg. Als u dit leest is ze alweer terug. Soms bedenk ik dat ik muziek die ze niet leuk vindt (dat wil zeggen: niet kan aanhoren) ga draaien tijdens zo’n afwezigheid. Ik vergeet dat bijna altijd. Deze keer niet. Roy Buchanan, Ten Years After, Pat Green en ELO, lékkere muziek. Nou ja, behalve Ten Years After. Inderdaad, ze hebben zonder twijfel het wereldrecord heel vlug gitaarspelen op hun naam. Laat maar zitten. Roy Buchanan is in de eerste plaats een gitarist die, om met Dire Straits te spreken, zijn instrument laat huilen en zingen.
Mijn echtgenote houdt niet van jankende gitaren. Ik vind het heerlijk, maar moet toegeven: vooral in de live opgenomen stukken voert hij het soms wat ver door. De meeste nummers hebben een stevige, eenvoudige blues achtergrond en daaromheen gaat Roy te keer. Of ging eigenlijk, want hij is alweer ruim dertig jaar dood. Nog geen vijftig geworden. Hij wordt wel eens de beste onbekende gitarist genoemd. Geen gekke typering wat mij betreft. Ik heb zijn dubbel-CD Sweet Dreams, The Anthology. Ik heb hem al jaren, maar – om bovengenoemde reden – klinkt hij me dit weekend weer als nieuw in de oren.
Zijn allereerste album The Prophet, geproduceerd door en met medewerking van Charlie Daniels, is aanvankelijk niet uitgebracht. Waarom weet ik niet. Er staan van de opnamen vier nummers op mijn dubbel-cd. Drie composities van de hand van Daniels en één van Leonard Cohen: The Story of Isaac. Ik had er nog nooit van gehoord. Het staat op het album Songs from a Room. Ik heb veel Cohen Cd’s, maar Songs from a Room heb ik niet. En op de radio hoor je eigenlijk alleen maar hits, vandaar. Stom eigenlijk. Gelukkig hebben we Spotify en Youtube enzo. The Story of Isaac is een typisch Cohen-nummer.
De schrijver/zanger is Izak en zijn vader bereidt zich voor hem te offeren. Hij vindt dat dat niet zou moeten in het algemeen. Zijn soldaten van de tegenpartij broeders of moet je c.q. kun je ze doden, of helpen? Vraagtekens, vraagtekens, maar ach, de pauw spreidt zijn veren. Cohen-tekst. Op Songs from a Room wordt het heel bescheiden, bijna dromerig, gebracht. Daniels en Buchanan doen dat heel wat gedrevener. Daniels zingt, zoals hij dat kan (luister ook naar zijn The Devil went down to Georgia). In het tweede deel komt de band meer op de voorgrond met Buchanans gitaar in de hoofdrol. Roy was niet zo’n erg goede zanger, hoewel dat eigenlijk nog wel meeviel, zoals hier en daar elders op het album wel blijkt. De uitvoering van The Story of Isaac door Charlie en Roy is wat mij betreft misschien nog wel mooier dan het origineel van Leonard.
De andere nummers van het dubbelalbum zijn merendeels door Roy Buchanan zelf geschreven. Even afgezien van een leuke live-uitvoering van Neil Young’s Down by the River, een ode aan Jimi Hendrix en een nummer dat Turn to Stobe heet. Je zou zeggen een cover van een ELO-nummer. Maar nee hoor, het is van Joe Walsh (van de Eagles) en nog iemand. Ik vind dat eigenlijk wel een goed idee om op een album ook één of een paar nummers waar je van houdt te zetten, naast je eigen liedjes. Het zegt wat over jezelf en de herkenbaarheid maakt het geheel toegankelijker.
Het album The Prophet is naar het schijnt later afgemaakt met vier extra nummers en postuum uitgebracht. Althans wat Roy Buchanan betreft. Charlie Daniels leeft nog. Hij is 82 en nog steeds bij zijn eerste vrouw. Met Roy is het niet goed afgelopen. Hij stierf in de gevangenis na een leven vol alcohol. Het verhaal gaat dat hij zich in zijn cel heeft opgehangen aan zijn eigen T-shirt.
Charlie Daniels en Roy Buchanan - The
Story of Isaac
Leonard Cohen - The Story of Isaac
------
Het plaatje is van Petra Busstra
Meer informatie op: www.petrabusstra.com
|
|
|
|
|
 |
|
 |
| Vermaak en Genot > Luister! |
| Buchanan |
Henk Klaren |
Mijn vrouw is een weekendje weg. Als u dit leest is ze alweer terug. Soms bedenk ik dat ik muziek die ze niet leuk vindt (dat wil zeggen: niet kan aanhoren) ga draaien tijdens zo’n afwezigheid. Ik vergeet dat bijna altijd. Deze keer niet. Roy Buchanan, Ten Years After, Pat Green en ELO, lékkere muziek. Nou ja, behalve Ten Years After. Inderdaad, ze hebben zonder twijfel het wereldrecord heel vlug gitaarspelen op hun naam. Laat maar zitten. Roy Buchanan is in de eerste plaats een gitarist die, om met Dire Straits te spreken, zijn instrument laat huilen en zingen.
Mijn echtgenote houdt niet van jankende gitaren. Ik vind het heerlijk, maar moet toegeven: vooral in de live opgenomen stukken voert hij het soms wat ver door. De meeste nummers hebben een stevige, eenvoudige blues achtergrond en daaromheen gaat Roy te keer. Of ging eigenlijk, want hij is alweer ruim dertig jaar dood. Nog geen vijftig geworden. Hij wordt wel eens de beste onbekende gitarist genoemd. Geen gekke typering wat mij betreft. Ik heb zijn dubbel-CD Sweet Dreams, The Anthology. Ik heb hem al jaren, maar – om bovengenoemde reden – klinkt hij me dit weekend weer als nieuw in de oren.
Zijn allereerste album The Prophet, geproduceerd door en met medewerking van Charlie Daniels, is aanvankelijk niet uitgebracht. Waarom weet ik niet. Er staan van de opnamen vier nummers op mijn dubbel-cd. Drie composities van de hand van Daniels en één van Leonard Cohen: The Story of Isaac. Ik had er nog nooit van gehoord. Het staat op het album Songs from a Room. Ik heb veel Cohen Cd’s, maar Songs from a Room heb ik niet. En op de radio hoor je eigenlijk alleen maar hits, vandaar. Stom eigenlijk. Gelukkig hebben we Spotify en Youtube enzo. The Story of Isaac is een typisch Cohen-nummer.
De schrijver/zanger is Izak en zijn vader bereidt zich voor hem te offeren. Hij vindt dat dat niet zou moeten in het algemeen. Zijn soldaten van de tegenpartij broeders of moet je c.q. kun je ze doden, of helpen? Vraagtekens, vraagtekens, maar ach, de pauw spreidt zijn veren. Cohen-tekst. Op Songs from a Room wordt het heel bescheiden, bijna dromerig, gebracht. Daniels en Buchanan doen dat heel wat gedrevener. Daniels zingt, zoals hij dat kan (luister ook naar zijn The Devil went down to Georgia). In het tweede deel komt de band meer op de voorgrond met Buchanans gitaar in de hoofdrol. Roy was niet zo’n erg goede zanger, hoewel dat eigenlijk nog wel meeviel, zoals hier en daar elders op het album wel blijkt. De uitvoering van The Story of Isaac door Charlie en Roy is wat mij betreft misschien nog wel mooier dan het origineel van Leonard.
De andere nummers van het dubbelalbum zijn merendeels door Roy Buchanan zelf geschreven. Even afgezien van een leuke live-uitvoering van Neil Young’s Down by the River, een ode aan Jimi Hendrix en een nummer dat Turn to Stobe heet. Je zou zeggen een cover van een ELO-nummer. Maar nee hoor, het is van Joe Walsh (van de Eagles) en nog iemand. Ik vind dat eigenlijk wel een goed idee om op een album ook één of een paar nummers waar je van houdt te zetten, naast je eigen liedjes. Het zegt wat over jezelf en de herkenbaarheid maakt het geheel toegankelijker.
Het album The Prophet is naar het schijnt later afgemaakt met vier extra nummers en postuum uitgebracht. Althans wat Roy Buchanan betreft. Charlie Daniels leeft nog. Hij is 82 en nog steeds bij zijn eerste vrouw. Met Roy is het niet goed afgelopen. Hij stierf in de gevangenis na een leven vol alcohol. Het verhaal gaat dat hij zich in zijn cel heeft opgehangen aan zijn eigen T-shirt.
Charlie Daniels en Roy Buchanan - The
Story of Isaac
Leonard Cohen - The Story of Isaac
------
Het plaatje is van Petra Busstra
Meer informatie op: www.petrabusstra.com |
| © 2019 Henk Klaren |
|
|
|
|
powered by CJ2 |
|