archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Dear doctor Claude Aendenboom

1619BZ DoctorDie zomerdag tijdens mijn burn-out-periode dertig jaar geleden, werd ik door een onvoorzichtige motorrijder aangereden. Ik lag bloedend en bewusteloos op het straatbeton. Wat ik me nog kan herinneren waren de gierende sirenes van de ambulance en de politie.

Zo lag ik enkele maanden in een hospitaal. Ik was in een coma terechtgekomen. Het enige wat mijn bezorgde ouders in de ziekenkamer hoorden, waren mijn ademhaling en de piepende medische apparatuur. Na een tijd werd mijn toestand uitzichtloos verklaard en wilden de artsen me laten gaan. Moeder was in alle staten, vader was wanhopig maar de dokters waren vastbesloten, binnenkort zouden zij alle verzorging stopzetten...

En dus hebben mijn ouders die avond nog in de kapel gebeden voor een mirakel. Moeder telefoneerde zelfs even naar oom Marcel, de witte pater. Die luisterde machteloos naar de woorden die moeder in tranen prevelde. Maar Marcel kreeg plots een lumineus idee. Mijn ouders waren dus enigszins gerustgesteld.

Zo wandelden ze die ochtend met een bang hartje de ziekenkamer binnen. Vader had op aanraden van Marcel een cassetterecorder meegebracht, drukte stil en voorzichtig op de startknop en liet mijn favoriete song afspelen. Ik hoorde vanuit het diepste van mijn ziel een mij bekende melodie dat ik jarenlang had grijs gedraaid maar hoe hard ik ook probeerde om wakker te worden, ik werd teruggezogen in mijn eigen donkere universum. Maar de medische staf zou binnen enkele minuutjes langskomen en de stekker uittrekken. Nadat vader de song twaalf keer na elkaar had laten horen, gaf hij de moed op en keek verslagen naar moeders treurige blik.

Natuurlijk weet de lezer nu al dat er een happy end komt, anders had ik dit verhaal niet kunnen navertellen. Inderdaad, moeder had er nog steeds het volste vertrouwen in, zij had mijn favoriete Stones-nummer '2000 light years from home' vlakbij mijn oor te luisteren gelegd! Nog voor de onverbiddelijke dokter de kamerdeur opende, sloeg ik mijn ogen open!

Oef! Het was allemaal maar een kwade droom! Eén van de zovele in mijn duistere burn-out-periode, daar had de huisarts mij voor gewaarschuwd.
-------
Het plaatje is van Elène Klaren


© 2019 Claude Aendenboom meer Claude Aendenboom - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Dear doctor Claude Aendenboom
1619BZ DoctorDie zomerdag tijdens mijn burn-out-periode dertig jaar geleden, werd ik door een onvoorzichtige motorrijder aangereden. Ik lag bloedend en bewusteloos op het straatbeton. Wat ik me nog kan herinneren waren de gierende sirenes van de ambulance en de politie.

Zo lag ik enkele maanden in een hospitaal. Ik was in een coma terechtgekomen. Het enige wat mijn bezorgde ouders in de ziekenkamer hoorden, waren mijn ademhaling en de piepende medische apparatuur. Na een tijd werd mijn toestand uitzichtloos verklaard en wilden de artsen me laten gaan. Moeder was in alle staten, vader was wanhopig maar de dokters waren vastbesloten, binnenkort zouden zij alle verzorging stopzetten...

En dus hebben mijn ouders die avond nog in de kapel gebeden voor een mirakel. Moeder telefoneerde zelfs even naar oom Marcel, de witte pater. Die luisterde machteloos naar de woorden die moeder in tranen prevelde. Maar Marcel kreeg plots een lumineus idee. Mijn ouders waren dus enigszins gerustgesteld.

Zo wandelden ze die ochtend met een bang hartje de ziekenkamer binnen. Vader had op aanraden van Marcel een cassetterecorder meegebracht, drukte stil en voorzichtig op de startknop en liet mijn favoriete song afspelen. Ik hoorde vanuit het diepste van mijn ziel een mij bekende melodie dat ik jarenlang had grijs gedraaid maar hoe hard ik ook probeerde om wakker te worden, ik werd teruggezogen in mijn eigen donkere universum. Maar de medische staf zou binnen enkele minuutjes langskomen en de stekker uittrekken. Nadat vader de song twaalf keer na elkaar had laten horen, gaf hij de moed op en keek verslagen naar moeders treurige blik.

Natuurlijk weet de lezer nu al dat er een happy end komt, anders had ik dit verhaal niet kunnen navertellen. Inderdaad, moeder had er nog steeds het volste vertrouwen in, zij had mijn favoriete Stones-nummer '2000 light years from home' vlakbij mijn oor te luisteren gelegd! Nog voor de onverbiddelijke dokter de kamerdeur opende, sloeg ik mijn ogen open!

Oef! Het was allemaal maar een kwade droom! Eén van de zovele in mijn duistere burn-out-periode, daar had de huisarts mij voor gewaarschuwd.
-------
Het plaatje is van Elène Klaren
© 2019 Claude Aendenboom
powered by CJ2