archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Op de fiets delen printen terug
Truttenschudder Thomas van der Steen

1610BZ TruttenschudderPhilips heb ik al gevonden in Eindhoven maar ik draai toch weer om. De fietstocht naar Nuenen om het decor van van Gogh’s Aardappeleters te zien, zou vanwege de regen een helletocht worden. Diep over het stuur gebogen en spiedend door mijn wimpers trotseer ik de felle en koude regen. Ik haast me naar de lonkende horeca en verheug me op een Brabantse koffietafel of stoofvlees met frietjes. Het is dan wel een doordeweekse dag maar 2 januari en dús vakantie. Alles zit afgeladen vol, zelfs de terrassen, verwarmd, dat wel. Uiteindelijk vind ik een plekje maar er staan geen Brabantse heerlijkheden op het menu. Een 12-uurtje is mijn deel, ach, in ieder geval een kroketje.

Van Abbe
Voorlopig blijft het plenzen dus ik zoek mijn heil overdekt. Vlakbij ligt het Van Abbemuseum en daar ben ik nooit eerder geweest. Al snel stuit ik op een Mondriaan die me bevalt. Zijn Victorie Boogie Woogie zag ik in het Gemeentemuseum in Den Haag maar dat is me te groot en te druk. Deze Composition en Blanc et Noir II zijn drie zwarte lijnen op een wit vlak, kernachtiger kan haast niet. Een volgende zaal toont posters en maquettes van de Wereldexpo van Brussel in 1958. Zwevende auto’s, monorails, aerodynamische locomotieven, alles straalt geloof in de toekomst uit en de techniek die ons zal helpen om allemaal gelukkige wereldburgers te worden. Ik herken de Hilversumse sport- en evenementenhal – de Expohal, wat anders – die in Brussel nog het Britse paviljoen was. Onze sportdagen werden daar gehouden en tijdens de Veronica drive-in show danste ik op I Love Music van The O’Jays. Verder dwalend door gangen en ruimtes schrik ik van een metershoge, monstrueuze teek. Ik geloof het verder wel.

DAF
Als kind voetbalde ik niet en speelde ook al geen cowboytje. Urenlang zat ik op mijn knieën Dinky Toys voort te duwen, waarbij ik ook nog broem broem deed. Ik was dol op auto’s en fietste een keer op zondag naar Laren omdat een kerkganger aldaar een Glas 2600 V8 bezat, de liefde ging ver. Fons, mijn autovriend, en ik spuugden natuurlijk op Neerlands trots, de DAF. Truttenschudder met jarretelaandrijving noemden we die dingen en meermalen vertelden we de grap: wat is het voordeel van in een DAF rijden? Je staat altijd vooraan in de file.

Maar het regent nog altijd en het DAF museum is niet ver. Een enorme ruimte is van onder tot boven en van wand tot wand gevuld met vrachtwagens, personenauto’s, motorblokken en hun ‘pientere pookje’. De wandeling langs de trucks zijn een tijdreis door mijn leven. Van Gend&Loos, het leger, de Snelle Visser, brandweer, busmaatschappijen, V&D en de politie, wie reed niet met DAF's? Natuurlijk staan er ook eindeloos veel van die verfoeide Variomatics uitgestald. Gelukkig ook de twee stoere 55’s die de rally Londen-Sydney uitreden, Australisch woestijnzand kleeft nog aan de dorpels. Die marathon was in 1968 en op mijn 10de kreeg ik nog respect voor die ‘ouwe vrouwenauto’, heimelijk dan.

PSV
Het drupt nog maar een beetje als ik buiten kom en wanneer ik richting station fiets zie ik in de verte de contouren van het PSV-stadion. Toch nog even een omweg, PSV is toch ook Eindhovens icoon. Onder de rook van het stadion ligt het zogenaamde Philipsdorp. Begin vorige eeuw gebouwd om fabrieksarbeiders met hun gezinnen te huisvesten. Dicht bij de werkplaatsen, het centrum en dus het sportveld. PSV werd een betaald voetbalclub en kreeg een heus stadion. Midden in de wijk en de sfeer is als in die oude industriesteden in Engeland. Groepsgewijs door de straten naar de wedstrijd lopen op zondag, heerlijk. De huizen zijn net gerenoveerd en zien er prachtig uit. De reusachtige pilaren van de arena steken boven de daken uit als de grillige poten van een buitenaards insect. Eindelijk stopt het met regenen, maar nu begint de schemer in Eindhoven.

-------
Het plaatje is van de schrijver


© 2019 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Op de fiets" -
Bezigheden > Op de fiets
Truttenschudder Thomas van der Steen
1610BZ TruttenschudderPhilips heb ik al gevonden in Eindhoven maar ik draai toch weer om. De fietstocht naar Nuenen om het decor van van Gogh’s Aardappeleters te zien, zou vanwege de regen een helletocht worden. Diep over het stuur gebogen en spiedend door mijn wimpers trotseer ik de felle en koude regen. Ik haast me naar de lonkende horeca en verheug me op een Brabantse koffietafel of stoofvlees met frietjes. Het is dan wel een doordeweekse dag maar 2 januari en dús vakantie. Alles zit afgeladen vol, zelfs de terrassen, verwarmd, dat wel. Uiteindelijk vind ik een plekje maar er staan geen Brabantse heerlijkheden op het menu. Een 12-uurtje is mijn deel, ach, in ieder geval een kroketje.

Van Abbe
Voorlopig blijft het plenzen dus ik zoek mijn heil overdekt. Vlakbij ligt het Van Abbemuseum en daar ben ik nooit eerder geweest. Al snel stuit ik op een Mondriaan die me bevalt. Zijn Victorie Boogie Woogie zag ik in het Gemeentemuseum in Den Haag maar dat is me te groot en te druk. Deze Composition en Blanc et Noir II zijn drie zwarte lijnen op een wit vlak, kernachtiger kan haast niet. Een volgende zaal toont posters en maquettes van de Wereldexpo van Brussel in 1958. Zwevende auto’s, monorails, aerodynamische locomotieven, alles straalt geloof in de toekomst uit en de techniek die ons zal helpen om allemaal gelukkige wereldburgers te worden. Ik herken de Hilversumse sport- en evenementenhal – de Expohal, wat anders – die in Brussel nog het Britse paviljoen was. Onze sportdagen werden daar gehouden en tijdens de Veronica drive-in show danste ik op I Love Music van The O’Jays. Verder dwalend door gangen en ruimtes schrik ik van een metershoge, monstrueuze teek. Ik geloof het verder wel.

DAF
Als kind voetbalde ik niet en speelde ook al geen cowboytje. Urenlang zat ik op mijn knieën Dinky Toys voort te duwen, waarbij ik ook nog broem broem deed. Ik was dol op auto’s en fietste een keer op zondag naar Laren omdat een kerkganger aldaar een Glas 2600 V8 bezat, de liefde ging ver. Fons, mijn autovriend, en ik spuugden natuurlijk op Neerlands trots, de DAF. Truttenschudder met jarretelaandrijving noemden we die dingen en meermalen vertelden we de grap: wat is het voordeel van in een DAF rijden? Je staat altijd vooraan in de file.

Maar het regent nog altijd en het DAF museum is niet ver. Een enorme ruimte is van onder tot boven en van wand tot wand gevuld met vrachtwagens, personenauto’s, motorblokken en hun ‘pientere pookje’. De wandeling langs de trucks zijn een tijdreis door mijn leven. Van Gend&Loos, het leger, de Snelle Visser, brandweer, busmaatschappijen, V&D en de politie, wie reed niet met DAF's? Natuurlijk staan er ook eindeloos veel van die verfoeide Variomatics uitgestald. Gelukkig ook de twee stoere 55’s die de rally Londen-Sydney uitreden, Australisch woestijnzand kleeft nog aan de dorpels. Die marathon was in 1968 en op mijn 10de kreeg ik nog respect voor die ‘ouwe vrouwenauto’, heimelijk dan.

PSV
Het drupt nog maar een beetje als ik buiten kom en wanneer ik richting station fiets zie ik in de verte de contouren van het PSV-stadion. Toch nog even een omweg, PSV is toch ook Eindhovens icoon. Onder de rook van het stadion ligt het zogenaamde Philipsdorp. Begin vorige eeuw gebouwd om fabrieksarbeiders met hun gezinnen te huisvesten. Dicht bij de werkplaatsen, het centrum en dus het sportveld. PSV werd een betaald voetbalclub en kreeg een heus stadion. Midden in de wijk en de sfeer is als in die oude industriesteden in Engeland. Groepsgewijs door de straten naar de wedstrijd lopen op zondag, heerlijk. De huizen zijn net gerenoveerd en zien er prachtig uit. De reusachtige pilaren van de arena steken boven de daken uit als de grillige poten van een buitenaards insect. Eindelijk stopt het met regenen, maar nu begint de schemer in Eindhoven.

-------
Het plaatje is van de schrijver
© 2019 Thomas van der Steen
powered by CJ2