archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Amsterdams ABC: Museumplein Katharina Kouwenhoven

1602VG MuseumpleinIedereen die wel eens in Amsterdam is geweest, en derhalve naar het Rijksmuseum ging, kent het Museumplein, een grote open ruimte tussen het Rijksmuseum en het Concertgebouw, voornamelijk bedekt met sportvelden. Je kan er voetballen, basketballen, frisbeeën, petanque spelen, op de halfpipe en schaatsen op de vijver. En er is een badkuip waarin je niet kunt zwemmen.

Tussen die sportvelden lopen een paar smalle paden van kinderhoofdjes en op het schuine grasveld boven de ingang van de parkeergarage en de supermarkt kun je zonnen, of over het gras naar beneden glijden, hetgeen voor zover ik weet geen officiële sport is. Als je niet op die onhandige paden loopt of op het gras, loop je op grind. Er bevindt zich een museumwinkel en een paar gelegenheden om versnaperingen te nuttigen. Een normaal mens heeft er dus niets te zoeken. Om het Concertgebouw te bereiken moet je een drukke weg oversteken. Het Concertgebouw ligt dus eigenlijk niet aan het Museumplein.

Ooit was er een grote ijsbaan op dit plein, waar officiële wedstrijden werden gehouden en Jaap Eden in 1893 wereldkampioen werd. Schaatsen op de huidige vijver is daarmee vergeleken maar een benepen bedoening, alleen geschikt voor peuters op schaatsjes met twee ijzers. Die oorspronkelijke ijsbaan heeft er tot 1940 gelegen, toen er bunkers gebouwd werden.

Het Museumplein is dus in geen enkel opzicht een plein, hoewel er wel door Cuypers, de architect van het Rijksmuseum, een ontwerp voor was gemaakt, een mooi ontwerp bovendien, helaas nooit uitgevoerd. Toch hebben we er leuke tijden meegemaakt. In 1953 was er in het verlengde van de passage onder het Rijksmuseum een klinkerweg aangelegd, die nergens heen ging en nergens vandaan kwam en bekend stond als de kortste snelweg van Nederland. Het was fantastisch om daar overheen te scheuren, ook al vanwege het geluid van die rammelende klinkers.

Samen met scheuren over de bochtige Koninginneweg was dat een apart pleziertje voor de Amsterdam automobilist. In de jaren ‘70 en ‘80 koos de Boulevard of Broken Dreams (de huidige Parade) er domicilie met onder andere een grote spiegeltent. In 1981protesteerden er 420.000 mensen tegen de kruisraketten. Een imposante menigte. De Uitmarkt heeft er menigmaal plaatsgevonden en natuurlijk de huldigingen van Ajax. Nu gebeurt er nooit meer iets.

Toen kwam het plan dat alle musea ter plaatste hun hoofdingang aan het plein moesten hebben, aldus geschiedde. Met weemoed herinner ik mij dat het Stedelijk Museum haar ingang in de Paulus Potterstraat had en het restaurant met een groot terras aan het Museumplein. Vanaf de ingang liep je een brede trap op. Die trap is er nog steeds en vreemd genoeg niet gekeerd naar de nieuwe ingang, een bizarre situatie. Zoveel geld besteden aan een verbouwing en dan een monumentale trap los laten liggen. De ingang van het Stedelijk Museum bevindt zich nu onder een enorm wit uitsteeksel, maar wel aan de pleinkant.

Het Rijksmuseum had haar ingang aan de Stadhouderskade; die moest verplaatst worden naar de passage. Daartoe moest deze afgesloten worden voor passerende fietsers, die van oudsher de passage gebruikten als doorsteek naar het centrum. Na veel gesteggel bleef de passage een doorgang voor de fietsers, tot groot onbegrip van de bezoekers van het museum. Ik ben daar, op de fiets, door een bezoeker al driemaal omver gelopen.

Je kan gerust stellen dat de inrichting van het Museumplein grotelijks mislukt is. Daarom komt er binnenkort vast weer een nieuw herinrichtingsplan. Laat ze er nu maar eens een echt plein van maken, waarop je kunt wandelen en op een terrasje zitten.

----
Het plaatje is van de schrijfster


© 2018 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Amsterdams ABC: Museumplein Katharina Kouwenhoven
1602VG MuseumpleinIedereen die wel eens in Amsterdam is geweest, en derhalve naar het Rijksmuseum ging, kent het Museumplein, een grote open ruimte tussen het Rijksmuseum en het Concertgebouw, voornamelijk bedekt met sportvelden. Je kan er voetballen, basketballen, frisbeeën, petanque spelen, op de halfpipe en schaatsen op de vijver. En er is een badkuip waarin je niet kunt zwemmen.

Tussen die sportvelden lopen een paar smalle paden van kinderhoofdjes en op het schuine grasveld boven de ingang van de parkeergarage en de supermarkt kun je zonnen, of over het gras naar beneden glijden, hetgeen voor zover ik weet geen officiële sport is. Als je niet op die onhandige paden loopt of op het gras, loop je op grind. Er bevindt zich een museumwinkel en een paar gelegenheden om versnaperingen te nuttigen. Een normaal mens heeft er dus niets te zoeken. Om het Concertgebouw te bereiken moet je een drukke weg oversteken. Het Concertgebouw ligt dus eigenlijk niet aan het Museumplein.

Ooit was er een grote ijsbaan op dit plein, waar officiële wedstrijden werden gehouden en Jaap Eden in 1893 wereldkampioen werd. Schaatsen op de huidige vijver is daarmee vergeleken maar een benepen bedoening, alleen geschikt voor peuters op schaatsjes met twee ijzers. Die oorspronkelijke ijsbaan heeft er tot 1940 gelegen, toen er bunkers gebouwd werden.

Het Museumplein is dus in geen enkel opzicht een plein, hoewel er wel door Cuypers, de architect van het Rijksmuseum, een ontwerp voor was gemaakt, een mooi ontwerp bovendien, helaas nooit uitgevoerd. Toch hebben we er leuke tijden meegemaakt. In 1953 was er in het verlengde van de passage onder het Rijksmuseum een klinkerweg aangelegd, die nergens heen ging en nergens vandaan kwam en bekend stond als de kortste snelweg van Nederland. Het was fantastisch om daar overheen te scheuren, ook al vanwege het geluid van die rammelende klinkers.

Samen met scheuren over de bochtige Koninginneweg was dat een apart pleziertje voor de Amsterdam automobilist. In de jaren ‘70 en ‘80 koos de Boulevard of Broken Dreams (de huidige Parade) er domicilie met onder andere een grote spiegeltent. In 1981protesteerden er 420.000 mensen tegen de kruisraketten. Een imposante menigte. De Uitmarkt heeft er menigmaal plaatsgevonden en natuurlijk de huldigingen van Ajax. Nu gebeurt er nooit meer iets.

Toen kwam het plan dat alle musea ter plaatste hun hoofdingang aan het plein moesten hebben, aldus geschiedde. Met weemoed herinner ik mij dat het Stedelijk Museum haar ingang in de Paulus Potterstraat had en het restaurant met een groot terras aan het Museumplein. Vanaf de ingang liep je een brede trap op. Die trap is er nog steeds en vreemd genoeg niet gekeerd naar de nieuwe ingang, een bizarre situatie. Zoveel geld besteden aan een verbouwing en dan een monumentale trap los laten liggen. De ingang van het Stedelijk Museum bevindt zich nu onder een enorm wit uitsteeksel, maar wel aan de pleinkant.

Het Rijksmuseum had haar ingang aan de Stadhouderskade; die moest verplaatst worden naar de passage. Daartoe moest deze afgesloten worden voor passerende fietsers, die van oudsher de passage gebruikten als doorsteek naar het centrum. Na veel gesteggel bleef de passage een doorgang voor de fietsers, tot groot onbegrip van de bezoekers van het museum. Ik ben daar, op de fiets, door een bezoeker al driemaal omver gelopen.

Je kan gerust stellen dat de inrichting van het Museumplein grotelijks mislukt is. Daarom komt er binnenkort vast weer een nieuw herinrichtingsplan. Laat ze er nu maar eens een echt plein van maken, waarop je kunt wandelen en op een terrasje zitten.

----
Het plaatje is van de schrijfster
© 2018 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2