archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
The circle Henk Klaren

1614VG Habershon‘Waarom spelen jullie altijd covers?’, was de vraag. Ik weet niet meer wie precies de vraag aan wie stelde. Het was een popmuzikant, die een collega uit de klassieke wereld bevroeg. Vond ik wel grappig, al weet ik ook wel dat het niet helemaal klopt. Er worden natuurlijk best nieuwe stukken gemaakt voor klassieke orkesten en solisten. En in de popmuziek is ook lang niet alles nieuw.

Ik luister de laatste tijd veel naar muziek in de sfeer van Americana-Roots-Country en Bluegrass. Vind ik leuk. Mijn vrouw zegt dan nogal eens dat die jongens en meisjes het wel erg moeilijk hebben. Geliefde pleite, centen op, auto kapot, noem maar op. De Blues heeft geen alleenrecht op ellende. Het is waar. Bovendien valt haar op dat er nogal eens een plaatsnaam valt. Memphis, Nashville, Bakersfield, Lake Charles, Tallahassee (FLA!). Ja, het klopt alweer. Tenslotte vindt ze dat Jezus en God nogal vaak langskomen. En ook dat is waar, ik kan er niet omheen.

Ondanks dat alles hou ik toch van die muziek. Lees al mijn voorgaande stukjes. Als ik een pedal steelguitar hoor kun je me opvegen. Die schelle tweede stem in sommige bluegrassnummers, soms tegen het valse aan. Ik vind het geweldig.

Sommige nummers hoor je vaak in verschillende uitvoeringen van verschillende artiesten. Zoals ik zei: niet alles is nieuw. Sommige nummers zou je zelfs klassiekers kunnen noemen. Townes van Zandts If I Needed You kent vele uitvoeringen. A Satisfied Mind, daterend uit de jaren vijftig van de vorige eeuw, nog belangrijk meer (zoals die van The Walkabouts, die zelfs een heel album naar dat nummer hebben genoemd). Het meest klassieke nummer in dit genre is naar mijn gevoel Will the Circle be Unbroken.

Zo’n hand-in-hand nummer aan het eind van een show met meerdere artiesten. Iedereen nog even het podium op en nog effe The Circle doen. Iedereen kent het. Muzikaal zijn die dingen natuurlijk nogal een zootje, maar ik ben gevoelig voor de sfeer die dat soort gebeurtenissen oproept. Nou ja, het moet niet zo ver gaan dat ze met zijn allen Auld Lang Syne gaan doen. Maar de Circle kan. Ik heb diverse albums in mijn bezit waar een versie van het nummer op staat. Verschillende ervan lijken zelfs bij Wikipedia onbekend, zoals die van The Nitty Gritty Dirt Band (heel mooi). Het stuk heet soms een beetje anders (i.p.v ‘Will’, bijvoorbeeld ‘Can’ of ‘May’).

Er zijn ook tekstvariaties, maar het blijft hetzelfde nummer. En, jawel hoor, het is een religieus lied. Hoe kan dat ook anders, zou je zeggen, het blijft Amerika. Maar nee, het is een kerkgezang uit het allereerste begin van de vorige eeuw. Het komt uit Engeland. Het is geschreven door Ada R Habershon (muziek Charles Gabriel). Die mevrouw schreef honderden van dat soort religieuze liederen. Het gaat over overleden kinderen, die gelukkig zijn in de hemel bij ‘our saviour’. Het is ook populair bij gospel revivals en om bij kerkdiensten de gemeente een hart onder de riem te steken. En dus om een eind te breien aan een leuke avond vol countrymuziek.

En dan is er nu ook nog een Belgische film: The Broken Circle Breakdown. Ik heb hem niet gezien, maar het moet wel wat zijn, want de film kreeg een Oscarnominatie voor beste buitenlandse film. Zou Leunstoelcollega Hans Knegtmans hem al hebben gezien?  De soundtrack is in elk geval erg goed. Jammer genoeg is de band: The Broken Circle Bluegrass Band al weer uit elkaar.

Grand Ole Opry Cast - Wille the Circle be Unbroken

The Broken Circle Bluegrass Band - Het hele album



© 2019 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
The circle Henk Klaren
1614VG Habershon‘Waarom spelen jullie altijd covers?’, was de vraag. Ik weet niet meer wie precies de vraag aan wie stelde. Het was een popmuzikant, die een collega uit de klassieke wereld bevroeg. Vond ik wel grappig, al weet ik ook wel dat het niet helemaal klopt. Er worden natuurlijk best nieuwe stukken gemaakt voor klassieke orkesten en solisten. En in de popmuziek is ook lang niet alles nieuw.

Ik luister de laatste tijd veel naar muziek in de sfeer van Americana-Roots-Country en Bluegrass. Vind ik leuk. Mijn vrouw zegt dan nogal eens dat die jongens en meisjes het wel erg moeilijk hebben. Geliefde pleite, centen op, auto kapot, noem maar op. De Blues heeft geen alleenrecht op ellende. Het is waar. Bovendien valt haar op dat er nogal eens een plaatsnaam valt. Memphis, Nashville, Bakersfield, Lake Charles, Tallahassee (FLA!). Ja, het klopt alweer. Tenslotte vindt ze dat Jezus en God nogal vaak langskomen. En ook dat is waar, ik kan er niet omheen.

Ondanks dat alles hou ik toch van die muziek. Lees al mijn voorgaande stukjes. Als ik een pedal steelguitar hoor kun je me opvegen. Die schelle tweede stem in sommige bluegrassnummers, soms tegen het valse aan. Ik vind het geweldig.

Sommige nummers hoor je vaak in verschillende uitvoeringen van verschillende artiesten. Zoals ik zei: niet alles is nieuw. Sommige nummers zou je zelfs klassiekers kunnen noemen. Townes van Zandts If I Needed You kent vele uitvoeringen. A Satisfied Mind, daterend uit de jaren vijftig van de vorige eeuw, nog belangrijk meer (zoals die van The Walkabouts, die zelfs een heel album naar dat nummer hebben genoemd). Het meest klassieke nummer in dit genre is naar mijn gevoel Will the Circle be Unbroken.

Zo’n hand-in-hand nummer aan het eind van een show met meerdere artiesten. Iedereen nog even het podium op en nog effe The Circle doen. Iedereen kent het. Muzikaal zijn die dingen natuurlijk nogal een zootje, maar ik ben gevoelig voor de sfeer die dat soort gebeurtenissen oproept. Nou ja, het moet niet zo ver gaan dat ze met zijn allen Auld Lang Syne gaan doen. Maar de Circle kan. Ik heb diverse albums in mijn bezit waar een versie van het nummer op staat. Verschillende ervan lijken zelfs bij Wikipedia onbekend, zoals die van The Nitty Gritty Dirt Band (heel mooi). Het stuk heet soms een beetje anders (i.p.v ‘Will’, bijvoorbeeld ‘Can’ of ‘May’).

Er zijn ook tekstvariaties, maar het blijft hetzelfde nummer. En, jawel hoor, het is een religieus lied. Hoe kan dat ook anders, zou je zeggen, het blijft Amerika. Maar nee, het is een kerkgezang uit het allereerste begin van de vorige eeuw. Het komt uit Engeland. Het is geschreven door Ada R Habershon (muziek Charles Gabriel). Die mevrouw schreef honderden van dat soort religieuze liederen. Het gaat over overleden kinderen, die gelukkig zijn in de hemel bij ‘our saviour’. Het is ook populair bij gospel revivals en om bij kerkdiensten de gemeente een hart onder de riem te steken. En dus om een eind te breien aan een leuke avond vol countrymuziek.

En dan is er nu ook nog een Belgische film: The Broken Circle Breakdown. Ik heb hem niet gezien, maar het moet wel wat zijn, want de film kreeg een Oscarnominatie voor beste buitenlandse film. Zou Leunstoelcollega Hans Knegtmans hem al hebben gezien?  De soundtrack is in elk geval erg goed. Jammer genoeg is de band: The Broken Circle Bluegrass Band al weer uit elkaar.

Grand Ole Opry Cast - Wille the Circle be Unbroken

The Broken Circle Bluegrass Band - Het hele album

© 2019 Henk Klaren
powered by CJ2