archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept delen printen terug
Ambrose Gwinnett Henk Klaren

1612VG AmbroseIn Engeland kun je niet veel dichter bij de EU komen dan in Deal. Vooral als je naar de kop van de pier loopt. Dit was in dit stukje de laatste grap over Brexit. Ik was met een klein gezelschap heren in Deal. Net voor de oorspronkelijke datum van Brexit. De Britten gebruiken in relatie tot die economische en sociaal suïcidale actie geen lidwoord. Dat doe ik dus ook maar niet. Over mijn bezoek aan dit pittoreske kustplaatsje schreef ik al in de vorige Leunstoel.

In mijn actuele levensfase heb ik de neiging nogal vroeg wakker te worden en dan ook op te staan. Ingeval van buiten-de-deur wil ik dan nog weleens een wandelingetje gaan maken. Als het een beetje weer is tenminste. Je ziet nog eens wat. In de ochtendzon wil het hotel of het vakantiehuisje er wel fraai genoeg uitzien voor een foto. En de achterban heeft dan ook een beeld van hoe het was.

Zodoende liep ik in Deal in de vroege ochtend door Highstreet. Highstreet ligt lager dan de rest van Deal.  Het woord zegt het al. Oorspronkelijk was er op die plaats een soort strandmeer achter een strandwal. Dat meer vulde zich met veen en droogde zo op. Bij hoog water op zee wilde die plek nog wel eens onder water komen te staan. Dat is nu niet meer. Ze hebben achter het kiezelstrand een muurtje gebouwd. En nu is Highstreet de belangrijkste winkelstraat van Deal. Daar kwam ik achter door een tekstje te lezen op zo’n toeristisch informatiebord. Daarvan staan er nogal wat op diverse plaatsen waar wat over te vertellen valt en waarvan Tourist Information denkt dat het de gemiddelde toerist wel zal interesseren.

Nou, voor Ambrose Gwinnett geldt dat wat mij betreft in ieder geval. In zeer korte vorm stond het verhaal van Gwinnett op zo’n bord in Highstreet, pal tegenover The New Inn. The New Inn is een hele oude pub. Mogelijk heeft hij in de 18e eeuw The Carpenter’s Arms geheten. Later werd dat Charrington’s New Inn en nog weer later verdween dat Charrington’s. Op één van onze avonden in Deal hebben we voor de Pub staan te dubben of we daar nog een biertje zouden halen. Maar de zaak zag er leeg en dus wat ongezellig uit. We zijn doorgelopen. The New Inn was wél de plaats waar een belangrijk deel van het verhaal van Ambrose Gwinnett zich afspeelde.

Heel in het kort: Ambrose werd in 1710 ten onrechte beschuldigd van moord. Hij werd ter dood veroordeeld en opgehangen, maar overleefde dat. Vervolgens ontvluchtte hij Engeland en kwam via allerlei omzwervingen in Havana terecht, waar hij de heer Collins ontmoette, die hij vermoord zou hebben.

Weer terug in Nederland begon ik mij af te vragen hoe dat nu allemaal precies zat. Ik wist nog wel dat de man Ambrose heette, maar de achternaam – en zeker de precieze spelling daarvan – lag moeilijker. Ik probeerde van alles in mijn Google zoektocht: Gwyneth, y of i, één of twee th of t of twee t-en. Gwinnett gaf uiteindelijk een aantal hits. Voor het overgrote deel ging dat om Ambrose Gwinnett Bierce. Dat is iemand anders. Hij zal hier en daar wel een beetje bekend zijn. Hij heeft veel publicaties op zijn naam. Maar zoals dat gaat met Google en beroemdheden, hij domineerde de resultatenlijst nogal. Probeer maar eens een andere Anouk te zoeken dan Anouk. Maarrr … verstopt op de derde pagina van de resultatenlijst stond een onooglijk uitziend documentje: ‘The Life and Unparalleled Voyages and Adventures of Ambrose Gwinnett’, written by himself. Vierentwintig bladzijden, uitgegeven door J. Brydone te Edinburgh. Het documentje is in PDF-formaat aan het wereldwijde web toevertrouwd door de National Library of Scotland.

Nou, het zat dus zo, tenzij Ambrose eeuwen geleden een lulverhaal heeft opgehangen. En dat kan best want hij zat op het moment van schrijven op zeer zwart zaad. Maar goed. Hij had een goede baan in Canterbury en ging op bezoek bij zijn zus en zwager, die niet zo ver van Deal een boerderij hadden. Hij was te voet en toen hij in Deal aankwam was hij te moe om nog verder te lopen en zocht een plaats om te slapen. Maar er was jaarmarkt of zoiets en alle herbergen waren volgeboekt. Hij had geluk – zo leek het – want de bazin van The New Inn, zoals die later zou heten, was met zijn zus bevriend en die bazin haalde een andere klant over zijn kamer met Ambrose te delen.

Die klant was dus meneer Collins. Collins had die middag een aderlating ondergaan. Midden in die nacht ging zijn verband los en begon hij hevig te bloeden. Hij verliet het pand om naar de barbier/aderlater aan de overkant te gaan om één en ander te doen repareren. Middenin in de nacht op Highstreet werd hij overvallen en ontvoerd. Hij werd in een schip geladen en dat schip voer weg over zee. Er was dus een leeg bed met veel bloed en een bloedspoor naar zee. Ambrose werd verdacht en men vond een geldstuk en een mes in zijn bezit, herkenbaar als eigendom van zijn kamergenoot. Volgens hemzelf had Collins die aan hem uitgeleend. Er hielp geen moedertje lief aan. Ambrose moest hangen.

Bovendien moest hij daarna dood en wel in ketenen worden opgehangen aan een ‘gibbet’. Dat ziet er uit als een soort galg. Zo’n extra straf diende vermoedelijk als afschrikwekkend voorbeeld voor potentiële navolgers. Het was pokkenweer bij de executie en men was erg slordig. Men wilde naar huis! Hij overleefde zijn executie. Bovendien werd hij in de verkeerde ketenen gehangen. Hij kreeg die van een veel dikkere lotgenoot. Zo kon hij zich met hulp van zijn zwager van zijn kettingen ontdoen. En toen moest hij het land uit, want als hij gevangen zou worden moest de procedure over en dat zou waarschijnlijk minder goed voor onze held aflopen.

De rest van het verhaal gaat over zijn omzwervingen over de wereld. Het hangt van nóg meer toevalligheden aan elkaar dan het voorgaande. Hij heeft jaren in Spaanse gevangenissen gezeten. Hij is – onvrijwillig – jaren onderdeel van een piratenbende geweest. Hij verwierf daar een fortuin, dat later weer  verloren ging. Hij is galeislaaf geweest in de westelijke Middellandse Zee. In Havana kwam hij dus Collins weer tegen. Die wilde hem wel helpen, zodat hij weer naar Engeland zou kunnen zonder ge-herexecuteerd te worden. Ze gingen ook op weg, maar er gebeurde weer een ramp en ze raakten gescheiden. Gwinnett heeft Collins nooit meer teruggezien. Hij is wel weer terug in Engeland gekomen, berooid en wel. Hij is niet opnieuw opgepakt, al was Collins niet beschikbaar als getuige à décharge. Het wordt niet verklaard in het documentje.

Ik geloof er eigenlijk geen barst van.

---------
Het plaatje is bewerkt door de schrijver


© 2019 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "De wereldliteratuur roept" -
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
Ambrose Gwinnett Henk Klaren
1612VG AmbroseIn Engeland kun je niet veel dichter bij de EU komen dan in Deal. Vooral als je naar de kop van de pier loopt. Dit was in dit stukje de laatste grap over Brexit. Ik was met een klein gezelschap heren in Deal. Net voor de oorspronkelijke datum van Brexit. De Britten gebruiken in relatie tot die economische en sociaal suïcidale actie geen lidwoord. Dat doe ik dus ook maar niet. Over mijn bezoek aan dit pittoreske kustplaatsje schreef ik al in de vorige Leunstoel.

In mijn actuele levensfase heb ik de neiging nogal vroeg wakker te worden en dan ook op te staan. Ingeval van buiten-de-deur wil ik dan nog weleens een wandelingetje gaan maken. Als het een beetje weer is tenminste. Je ziet nog eens wat. In de ochtendzon wil het hotel of het vakantiehuisje er wel fraai genoeg uitzien voor een foto. En de achterban heeft dan ook een beeld van hoe het was.

Zodoende liep ik in Deal in de vroege ochtend door Highstreet. Highstreet ligt lager dan de rest van Deal.  Het woord zegt het al. Oorspronkelijk was er op die plaats een soort strandmeer achter een strandwal. Dat meer vulde zich met veen en droogde zo op. Bij hoog water op zee wilde die plek nog wel eens onder water komen te staan. Dat is nu niet meer. Ze hebben achter het kiezelstrand een muurtje gebouwd. En nu is Highstreet de belangrijkste winkelstraat van Deal. Daar kwam ik achter door een tekstje te lezen op zo’n toeristisch informatiebord. Daarvan staan er nogal wat op diverse plaatsen waar wat over te vertellen valt en waarvan Tourist Information denkt dat het de gemiddelde toerist wel zal interesseren.

Nou, voor Ambrose Gwinnett geldt dat wat mij betreft in ieder geval. In zeer korte vorm stond het verhaal van Gwinnett op zo’n bord in Highstreet, pal tegenover The New Inn. The New Inn is een hele oude pub. Mogelijk heeft hij in de 18e eeuw The Carpenter’s Arms geheten. Later werd dat Charrington’s New Inn en nog weer later verdween dat Charrington’s. Op één van onze avonden in Deal hebben we voor de Pub staan te dubben of we daar nog een biertje zouden halen. Maar de zaak zag er leeg en dus wat ongezellig uit. We zijn doorgelopen. The New Inn was wél de plaats waar een belangrijk deel van het verhaal van Ambrose Gwinnett zich afspeelde.

Heel in het kort: Ambrose werd in 1710 ten onrechte beschuldigd van moord. Hij werd ter dood veroordeeld en opgehangen, maar overleefde dat. Vervolgens ontvluchtte hij Engeland en kwam via allerlei omzwervingen in Havana terecht, waar hij de heer Collins ontmoette, die hij vermoord zou hebben.

Weer terug in Nederland begon ik mij af te vragen hoe dat nu allemaal precies zat. Ik wist nog wel dat de man Ambrose heette, maar de achternaam – en zeker de precieze spelling daarvan – lag moeilijker. Ik probeerde van alles in mijn Google zoektocht: Gwyneth, y of i, één of twee th of t of twee t-en. Gwinnett gaf uiteindelijk een aantal hits. Voor het overgrote deel ging dat om Ambrose Gwinnett Bierce. Dat is iemand anders. Hij zal hier en daar wel een beetje bekend zijn. Hij heeft veel publicaties op zijn naam. Maar zoals dat gaat met Google en beroemdheden, hij domineerde de resultatenlijst nogal. Probeer maar eens een andere Anouk te zoeken dan Anouk. Maarrr … verstopt op de derde pagina van de resultatenlijst stond een onooglijk uitziend documentje: ‘The Life and Unparalleled Voyages and Adventures of Ambrose Gwinnett’, written by himself. Vierentwintig bladzijden, uitgegeven door J. Brydone te Edinburgh. Het documentje is in PDF-formaat aan het wereldwijde web toevertrouwd door de National Library of Scotland.

Nou, het zat dus zo, tenzij Ambrose eeuwen geleden een lulverhaal heeft opgehangen. En dat kan best want hij zat op het moment van schrijven op zeer zwart zaad. Maar goed. Hij had een goede baan in Canterbury en ging op bezoek bij zijn zus en zwager, die niet zo ver van Deal een boerderij hadden. Hij was te voet en toen hij in Deal aankwam was hij te moe om nog verder te lopen en zocht een plaats om te slapen. Maar er was jaarmarkt of zoiets en alle herbergen waren volgeboekt. Hij had geluk – zo leek het – want de bazin van The New Inn, zoals die later zou heten, was met zijn zus bevriend en die bazin haalde een andere klant over zijn kamer met Ambrose te delen.

Die klant was dus meneer Collins. Collins had die middag een aderlating ondergaan. Midden in die nacht ging zijn verband los en begon hij hevig te bloeden. Hij verliet het pand om naar de barbier/aderlater aan de overkant te gaan om één en ander te doen repareren. Middenin in de nacht op Highstreet werd hij overvallen en ontvoerd. Hij werd in een schip geladen en dat schip voer weg over zee. Er was dus een leeg bed met veel bloed en een bloedspoor naar zee. Ambrose werd verdacht en men vond een geldstuk en een mes in zijn bezit, herkenbaar als eigendom van zijn kamergenoot. Volgens hemzelf had Collins die aan hem uitgeleend. Er hielp geen moedertje lief aan. Ambrose moest hangen.

Bovendien moest hij daarna dood en wel in ketenen worden opgehangen aan een ‘gibbet’. Dat ziet er uit als een soort galg. Zo’n extra straf diende vermoedelijk als afschrikwekkend voorbeeld voor potentiële navolgers. Het was pokkenweer bij de executie en men was erg slordig. Men wilde naar huis! Hij overleefde zijn executie. Bovendien werd hij in de verkeerde ketenen gehangen. Hij kreeg die van een veel dikkere lotgenoot. Zo kon hij zich met hulp van zijn zwager van zijn kettingen ontdoen. En toen moest hij het land uit, want als hij gevangen zou worden moest de procedure over en dat zou waarschijnlijk minder goed voor onze held aflopen.

De rest van het verhaal gaat over zijn omzwervingen over de wereld. Het hangt van nóg meer toevalligheden aan elkaar dan het voorgaande. Hij heeft jaren in Spaanse gevangenissen gezeten. Hij is – onvrijwillig – jaren onderdeel van een piratenbende geweest. Hij verwierf daar een fortuin, dat later weer  verloren ging. Hij is galeislaaf geweest in de westelijke Middellandse Zee. In Havana kwam hij dus Collins weer tegen. Die wilde hem wel helpen, zodat hij weer naar Engeland zou kunnen zonder ge-herexecuteerd te worden. Ze gingen ook op weg, maar er gebeurde weer een ramp en ze raakten gescheiden. Gwinnett heeft Collins nooit meer teruggezien. Hij is wel weer terug in Engeland gekomen, berooid en wel. Hij is niet opnieuw opgepakt, al was Collins niet beschikbaar als getuige à décharge. Het wordt niet verklaard in het documentje.

Ik geloof er eigenlijk geen barst van.

---------
Het plaatje is bewerkt door de schrijver
© 2019 Henk Klaren
powered by CJ2