archiefvorig nr.lopend nr. Nummer 13 Jaargang 21 4 april 2024 Nummer 14 verschijnt op 18 april 2024 Bezigheden > Koken delen printen terug Herontdekt: Okra Maeve van der Steen Omdat mijn moeder altijd overal voor in was als het om eten ging, proefde ik in de jaren zestig al okra. Of ze vers waren of uit blik kwamen weet ik niet meer, maar erg lekker vond ik de groente niet. De smaak ging wel, maar de substantie beviel me matig, het was een beetje slijmerig. Vandaar dat ik okra zelf nooit heb gekocht of bereid. Ik herinner me vaag dat je het wel eens ergens bij, of doorheen, kreeg opgediend in een – misschien Turks? –  restaurant, veel indruk maakte dat niet. Ik herkende de okra ook niet direct in de heerlijke schotel die ik gisteren voor mijn neus kreeg gezet door de Egyptische moeder van het kind dat ik wekelijks voorlees. Toen ze vijf was had het meisje een taalachterstand, onder andere door het feit dat er thuis uitsluitend Arabisch werd gesproken. Via de gemeente Amsterdam werd ik als vrijwillig voorlezer ingezet om wekelijks te komen voorlezen. Die achterstand is inmiddels al aardig ingehaald. En ze kan inmiddels al zelf lezen. Toch vinden de ouders het leuk en nuttig als ik blijf voorlezen en het is mooi om zo’n meisje te zien opgroeien en haar te horen vertellen hoe ze het ene na het andere zwemdiploma haalt. Ondertussen houd ik verbaal de vinger aan de pols en verbeter ik haar als ze een taalfout maakt bij het spreken. Het schijnt dat het een tijdje usance was op basisscholen om kinderen met een anderstalige achtergrond niet te corrigeren, dat zou het kinderzieltje kwetsen of zoiets. Wat een flauwekul, kinderen vinden het helemaal niet erg om verbeterd te worden, het is de normale gang van zaken voor hen. Kwetsend is het om iemand geen behoorlijk Nederlands te leren op school! Zo, terug naar de okra, of Bamya, zoals de mooie moeder van mijn voorleeskind het noemt. Of is Bamya de naam van het gerecht dat zo verrukkelijk smaakte en dat, zoals bleek na enige studie op internet, wereldberoemd is? Meteen bij het eerste recept dat ik aantrof (en dat er op de foto precies zo uitzag als de Bamya bij de Egyptenaren thuis gisteren) werd uitgelegd dat als je okra een tijdje in een saus stooft, het slijmerige verdwijnt, het bindt de saus. Dat lukt des te beter als je de okra in stukken snijdt voor het bereiden. Het is trouwens een heel gezonde groente met weinig calorieën. Ik vond de vruchten (want dat zijn het) bij de exotische winkel op de Albert Cuypmarkt in Amsterdam. Altijd een genoegen om daar te komen, je waant je werkelijk in de tropen. Ze hadden twee soorten okra: Surinaamse, die wat geel en vrij groot waren, en groene die uit India komen: Ladies’ Fingers heten ze daar. Ik koos voor de groene, die zagen er het lekkerst uit. Het recept begint met het fruiten van ui en knoflook in olie, ja hallo, zo maak je alles toch lekker? Inderdaad, doe er je voordeel mee. Bamya voor drie à vier personen 500 gram okra lepel (olijf)olie een ui, fijngesneden 2 teentjes knoflook, fijngesneden twee eetlepels tomatenpuree snufje zout flinke theelepel paprikapoeder (eventueel gerookt) halve theelepel chilivlokken snufje cayennepeper (of naar smaak) Was de okra’s en snijd aan beide kanten een schijfje af, zoals je bij sperziebonen doet. Snijd ze in stukken. Doe de tomatenpuree in een kommetje met een kopje heet water, het zout, de paprikapoeder, de chilivlokken en de cayennepeper. De hoeveelheid peper en chili moet je een beetje laten afhangen van de voorkeur van jou en je tafelgenoten. Even met een garde goed door elkaar roeren. Neem een pan met dikke bodem waar alles net in gaat passen. Verhit de olie, zet het vuur lager en fruit de uisnippers tot ze goudgeel en zacht zijn. Voeg de knoflook toe en roer tot ze gaat geuren, doe nu de okra erbij. Goed omscheppen, het vuur mag nu wat hoger. De verdunde tomatenpuree over de okra’s gieten en het geheel aan de kook brengen. Nu kan het vuur weer lager, het deksel mag op de pan en sudderen maar. Ongeveer een half uur, mag ook langer. Regelmatig omscheppen en als het nodig is wat vocht erbij doen. De okra moet zacht en gaar worden. Als het geheel te nat is, op het laatst wat vocht laten uitdampen. Als je het proeft, begrijp je dat de Egyptenaren dit al duizenden jaren eten! Heerlijk bij een lamsgehaktballetje of een saucijsje. Maar op zichzelf al smaakvol genoeg om met rijst of couscous als vegetarisch hoofdgerecht op te dienen. ------ Het plaatje is van Henk Klaren © 2018 Maeve van der Steen meer Maeve van der Steen - meer "Koken" - Bezigheden > Koken Herontdekt: Okra Maeve van der Steen Omdat mijn moeder altijd overal voor in was als het om eten ging, proefde ik in de jaren zestig al okra. Of ze vers waren of uit blik kwamen weet ik niet meer, maar erg lekker vond ik de groente niet. De smaak ging wel, maar de substantie beviel me matig, het was een beetje slijmerig. Vandaar dat ik okra zelf nooit heb gekocht of bereid. Ik herinner me vaag dat je het wel eens ergens bij, of doorheen, kreeg opgediend in een – misschien Turks? –  restaurant, veel indruk maakte dat niet. Ik herkende de okra ook niet direct in de heerlijke schotel die ik gisteren voor mijn neus kreeg gezet door de Egyptische moeder van het kind dat ik wekelijks voorlees. Toen ze vijf was had het meisje een taalachterstand, onder andere door het feit dat er thuis uitsluitend Arabisch werd gesproken. Via de gemeente Amsterdam werd ik als vrijwillig voorlezer ingezet om wekelijks te komen voorlezen. Die achterstand is inmiddels al aardig ingehaald. En ze kan inmiddels al zelf lezen. Toch vinden de ouders het leuk en nuttig als ik blijf voorlezen en het is mooi om zo’n meisje te zien opgroeien en haar te horen vertellen hoe ze het ene na het andere zwemdiploma haalt. Ondertussen houd ik verbaal de vinger aan de pols en verbeter ik haar als ze een taalfout maakt bij het spreken. Het schijnt dat het een tijdje usance was op basisscholen om kinderen met een anderstalige achtergrond niet te corrigeren, dat zou het kinderzieltje kwetsen of zoiets. Wat een flauwekul, kinderen vinden het helemaal niet erg om verbeterd te worden, het is de normale gang van zaken voor hen. Kwetsend is het om iemand geen behoorlijk Nederlands te leren op school! Zo, terug naar de okra, of Bamya, zoals de mooie moeder van mijn voorleeskind het noemt. Of is Bamya de naam van het gerecht dat zo verrukkelijk smaakte en dat, zoals bleek na enige studie op internet, wereldberoemd is? Meteen bij het eerste recept dat ik aantrof (en dat er op de foto precies zo uitzag als de Bamya bij de Egyptenaren thuis gisteren) werd uitgelegd dat als je okra een tijdje in een saus stooft, het slijmerige verdwijnt, het bindt de saus. Dat lukt des te beter als je de okra in stukken snijdt voor het bereiden. Het is trouwens een heel gezonde groente met weinig calorieën. Ik vond de vruchten (want dat zijn het) bij de exotische winkel op de Albert Cuypmarkt in Amsterdam. Altijd een genoegen om daar te komen, je waant je werkelijk in de tropen. Ze hadden twee soorten okra: Surinaamse, die wat geel en vrij groot waren, en groene die uit India komen: Ladies’ Fingers heten ze daar. Ik koos voor de groene, die zagen er het lekkerst uit. Het recept begint met het fruiten van ui en knoflook in olie, ja hallo, zo maak je alles toch lekker? Inderdaad, doe er je voordeel mee. Bamya voor drie à vier personen 500 gram okra lepel (olijf)olie een ui, fijngesneden 2 teentjes knoflook, fijngesneden twee eetlepels tomatenpuree snufje zout flinke theelepel paprikapoeder (eventueel gerookt) halve theelepel chilivlokken snufje cayennepeper (of naar smaak) Was de okra’s en snijd aan beide kanten een schijfje af, zoals je bij sperziebonen doet. Snijd ze in stukken. Doe de tomatenpuree in een kommetje met een kopje heet water, het zout, de paprikapoeder, de chilivlokken en de cayennepeper. De hoeveelheid peper en chili moet je een beetje laten afhangen van de voorkeur van jou en je tafelgenoten. Even met een garde goed door elkaar roeren. Neem een pan met dikke bodem waar alles net in gaat passen. Verhit de olie, zet het vuur lager en fruit de uisnippers tot ze goudgeel en zacht zijn. Voeg de knoflook toe en roer tot ze gaat geuren, doe nu de okra erbij. Goed omscheppen, het vuur mag nu wat hoger. De verdunde tomatenpuree over de okra’s gieten en het geheel aan de kook brengen. Nu kan het vuur weer lager, het deksel mag op de pan en sudderen maar. Ongeveer een half uur, mag ook langer. Regelmatig omscheppen en als het nodig is wat vocht erbij doen. De okra moet zacht en gaar worden. Als het geheel te nat is, op het laatst wat vocht laten uitdampen. Als je het proeft, begrijp je dat de Egyptenaren dit al duizenden jaren eten! Heerlijk bij een lamsgehaktballetje of een saucijsje. Maar op zichzelf al smaakvol genoeg om met rijst of couscous als vegetarisch hoofdgerecht op te dienen. ------ Het plaatje is van Henk Klaren © 2018 Maeve van der Steen powered by CJ2