archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Op de fiets delen printen terug
The west is best (1) Thomas van der Steen

1603BZ WestBelinda’s schuldgevoel is na ons mislukte Vennbahn-avontuur bijna tastbaar. Volkomen ten onrechte trouwens, uiteindelijk namen we samen het besluit de 4-daagse fietstour na koud één dag af te blazen. Als we een week later op de kade van Granville in Normandië van oesters en mosselen genieten, speelt die schuld weer op. Ze wijst naar een informatiebord verderop in de haven. ‘Kijk, het is maar anderhalf uur naar Jersey met de ferry, je kan daar vast ook fietsen.’ Deze kans laat ik me niet ontglippen, onmiddellijk reserveer ik voor 2 personen én 2 fietsen een plek op de veerboot van 9 uur de volgende morgen. Even later pingt de bevestiging van de reservering op mijn mobiel en Belinda knipoogt: ‘Links fietsen, kan je dat wel?’

De volgende ochtend staan we samen met zo’n honderd anderen in de rij voor de douane. De Franse vlag staat strak, de zon straalt enthousiast en de boot dobbert ongeduldig. Onmiddellijk na vertrek gaat het buffet open voor thee of koffie. Nou ja, drie Belgen bestellen bier maar oké, dat zijn rare jongens. Het bovendek is ondanks de harde wind de beste plek. Na de beloofde anderhalf uur varen we langs Elizabeth Castle in de haven. Nog vanaf de boot zien we een schoolbord waar tea and scones en steak and kidney pie worden aangeprezen; er bestaat geen twijfel meer, we zijn in Engeland.

De Kanaaleilanden staan bekend als belastingparadijs, zelfs onze koninklijke familie heeft hier kapitaal gestald. De eilanden werden in WO II door de Duitsers bezet - als enige van de Britse eilanden - en de daar wonende Joden werden gedeporteerd en vermoord. De eilanden liggen vlakbij Frankrijk, de plaatsnamen zijn allemaal Frans maar worden op zijn Engels uitgesproken.

We tillen onze fietsen de kade op en fietsen weg, aan de linkerkant van de weg natuurlijk. St. Helier blijkt een heuse stad met een druk centrum, stoplichten, rotondes en zelfs files. We melden ons bij de toeristeninformatie waar we door Sharon op zijn Brits worden geholpen: vriendelijk, geduldig, behulpzaam, met een vleug humor en dat alles met dear voor en darling na. Zij zegt dat the west is best op Jersey dus als we maar één dag hebben we daarheen moeten. Op het kaartje dat ze meegeeft staat de fietsroute en met sterretjes heeft ze aangegeven waar we beslist moeten eten.

De baai reikt tot de horizon, omdat het eb is lijkt hij oneindig. De drang om over het natte zand te fietsen wordt onbeheersbaar. Terwijl ik langs verbaasde meeuwen zoef maak ik me wel meteen zorgen over de vernietigende werking van het zoute water op mijn fiets. Dus al gauw peddel ik weer ontspannen aan de zijde van Belinda over de boulevard. In St Aubin verlaten we de kust en duiken het bos in. Tussen de loofbomen staan ook veel palmen en bamboe, dat komt allemaal door de Warme Golfstroom die Jersey schampt. Over het pad lopen de gebruikelijke trimmers en hondenuitlaters, langs het pad staan statige landhuizen met onmetelijke tuinen, zelfs het geplok van tennisballen ontbreekt niet. Zo Brits als alles aandoet, zo ook is onze lunch. De ene sandwich is belegd met eiersalade en waterkers, de andere met kaas en chutney. Na rust en de maaltijd stappen we weer op, verder westwaarts. Op weg naar het einde van de wereld.

(wordt vervolgd)

-------
Het plaatje is van Belinda


© 2018 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Op de fiets" -
Bezigheden > Op de fiets
The west is best (1) Thomas van der Steen
1603BZ WestBelinda’s schuldgevoel is na ons mislukte Vennbahn-avontuur bijna tastbaar. Volkomen ten onrechte trouwens, uiteindelijk namen we samen het besluit de 4-daagse fietstour na koud één dag af te blazen. Als we een week later op de kade van Granville in Normandië van oesters en mosselen genieten, speelt die schuld weer op. Ze wijst naar een informatiebord verderop in de haven. ‘Kijk, het is maar anderhalf uur naar Jersey met de ferry, je kan daar vast ook fietsen.’ Deze kans laat ik me niet ontglippen, onmiddellijk reserveer ik voor 2 personen én 2 fietsen een plek op de veerboot van 9 uur de volgende morgen. Even later pingt de bevestiging van de reservering op mijn mobiel en Belinda knipoogt: ‘Links fietsen, kan je dat wel?’

De volgende ochtend staan we samen met zo’n honderd anderen in de rij voor de douane. De Franse vlag staat strak, de zon straalt enthousiast en de boot dobbert ongeduldig. Onmiddellijk na vertrek gaat het buffet open voor thee of koffie. Nou ja, drie Belgen bestellen bier maar oké, dat zijn rare jongens. Het bovendek is ondanks de harde wind de beste plek. Na de beloofde anderhalf uur varen we langs Elizabeth Castle in de haven. Nog vanaf de boot zien we een schoolbord waar tea and scones en steak and kidney pie worden aangeprezen; er bestaat geen twijfel meer, we zijn in Engeland.

De Kanaaleilanden staan bekend als belastingparadijs, zelfs onze koninklijke familie heeft hier kapitaal gestald. De eilanden werden in WO II door de Duitsers bezet - als enige van de Britse eilanden - en de daar wonende Joden werden gedeporteerd en vermoord. De eilanden liggen vlakbij Frankrijk, de plaatsnamen zijn allemaal Frans maar worden op zijn Engels uitgesproken.

We tillen onze fietsen de kade op en fietsen weg, aan de linkerkant van de weg natuurlijk. St. Helier blijkt een heuse stad met een druk centrum, stoplichten, rotondes en zelfs files. We melden ons bij de toeristeninformatie waar we door Sharon op zijn Brits worden geholpen: vriendelijk, geduldig, behulpzaam, met een vleug humor en dat alles met dear voor en darling na. Zij zegt dat the west is best op Jersey dus als we maar één dag hebben we daarheen moeten. Op het kaartje dat ze meegeeft staat de fietsroute en met sterretjes heeft ze aangegeven waar we beslist moeten eten.

De baai reikt tot de horizon, omdat het eb is lijkt hij oneindig. De drang om over het natte zand te fietsen wordt onbeheersbaar. Terwijl ik langs verbaasde meeuwen zoef maak ik me wel meteen zorgen over de vernietigende werking van het zoute water op mijn fiets. Dus al gauw peddel ik weer ontspannen aan de zijde van Belinda over de boulevard. In St Aubin verlaten we de kust en duiken het bos in. Tussen de loofbomen staan ook veel palmen en bamboe, dat komt allemaal door de Warme Golfstroom die Jersey schampt. Over het pad lopen de gebruikelijke trimmers en hondenuitlaters, langs het pad staan statige landhuizen met onmetelijke tuinen, zelfs het geplok van tennisballen ontbreekt niet. Zo Brits als alles aandoet, zo ook is onze lunch. De ene sandwich is belegd met eiersalade en waterkers, de andere met kaas en chutney. Na rust en de maaltijd stappen we weer op, verder westwaarts. Op weg naar het einde van de wereld.

(wordt vervolgd)

-------
Het plaatje is van Belinda
© 2018 Thomas van der Steen
powered by CJ2