archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Vermaak en Genot > Een omweg waard delen printen terug
Misrepresentatie in Alkmaar Katharina Kouwenhoven

1511VG SaenredamHoewel Alkmaar niet ver van Amsterdam vandaan is, kom ik er zelden. Maar kort geleden zijn we er geweest, om het Gemeentemuseum aldaar te bezoeken. Daar was namelijk een tentoonstelling van Ruysdael en Saenredam. Met Ruysdael heb ik niet veel meer dan dat ik tegenover de Ruysdaelkade woon, maar Saenredam (1597 – 1665) behoort tot mijn favoriete zeventiende-eeuwers. Hij schilderde voornamelijk kerkinterieurs, die met grote precisie zijn weergegeven en toch niet helemaal kloppen. Vooral als er geen personen op staan lijken het wel abstracte schilderijen.

De ‘tentoonstelling’ bleek weliswaar in het museum maar niet ervan. Het draaide om de Grote Kerk van Alkmaar en zijn betekenis voor het aangezicht van de stad. Het betekende dat er welgeteld één schilderij hing van Saenredam, en een paar getekende voorstudies, en een stuk of vijf schilderijen van Ruysdael. Zelfs de meest welwillende bezoeker was daarop natuurlijk na een kwartier uitgekeken en daarom was het geheel aangevuld met foto’s. Verlakkerij noem ik dat. Nu is het geen straf om naar Alkmaar te gaan – een heel aardig plaatsje – maar het is niet leuk om daar onder valse voorwendsels toe te worden overgehaald.

Er zijn meer musea die daar een handje van hebben en die ik dan ook niet meer bezoek. De Hermitage bijvoorbeeld. Daar heb ik nog nooit een tentoonstelling gezien die voldeed aan de verwachtingen. Zo ook de Nieuwe Kerk. Dat is een gebouw dat ten onrechte gebruikt wordt voor tentoonstellingen en daar kom ik ook altijd treurig vandaan. Toevallig is de directeur van de Hermitage ook de directeur van de Nieuwe Kerk. Zou het daar iets mee te maken hebben? Het Cobramuseum is inmiddels ook afgezakt tot een bedenkelijk niveau dat de pretenties niet kan waarmaken. Terwijl ik daar onder het bewind van de oude directeur prachtige tentoonstellingen heb gezien.

Gelukkig heb je ook kleine musea die wel ‘eerlijke’ tentoonstellingen presenteren, zoals bijvoorbeeld het Gemeentemuseum van Schiedam. Waarom het in het ene museum goed gaat en in het andere niet is raadselachtig. Een kwestie van geld kan het niet zijn, want dat hebben ze geen van allen. Het zal wel een kwestie zijn van goed personeel. Op een tentoonstelling over de Grote Kerk van Alkmaar mogen schilderijen hangen, tekeningen, foto’s, knipsels, frutsels, het doet er niet toe. Op een tentoonstelling over Ruysdael en Saenredam mag alleen hun werk hangen en heb je daar eigenlijk niets van dan maak je zo’n tentoonstelling niet of je gaat leentjebuur spelen. Met een handvol werken en een heleboel foto’s houd je de bezoeker voor de gek.

De Grote Kerk van Alkmaar ligt aan hetzelfde plein als het Museum. Op Zondag kun je die kerk echter niet bezoeken. Anders had ik me zelf een idee kunnen vormen over het interieur van deze kerk. Dat moet dan maar een andere keer gebeuren.


© 2018 Katharina Kouwenhoven meer Katharina Kouwenhoven - meer "Een omweg waard" -
Vermaak en Genot > Een omweg waard
Misrepresentatie in Alkmaar Katharina Kouwenhoven
1511VG SaenredamHoewel Alkmaar niet ver van Amsterdam vandaan is, kom ik er zelden. Maar kort geleden zijn we er geweest, om het Gemeentemuseum aldaar te bezoeken. Daar was namelijk een tentoonstelling van Ruysdael en Saenredam. Met Ruysdael heb ik niet veel meer dan dat ik tegenover de Ruysdaelkade woon, maar Saenredam (1597 – 1665) behoort tot mijn favoriete zeventiende-eeuwers. Hij schilderde voornamelijk kerkinterieurs, die met grote precisie zijn weergegeven en toch niet helemaal kloppen. Vooral als er geen personen op staan lijken het wel abstracte schilderijen.

De ‘tentoonstelling’ bleek weliswaar in het museum maar niet ervan. Het draaide om de Grote Kerk van Alkmaar en zijn betekenis voor het aangezicht van de stad. Het betekende dat er welgeteld één schilderij hing van Saenredam, en een paar getekende voorstudies, en een stuk of vijf schilderijen van Ruysdael. Zelfs de meest welwillende bezoeker was daarop natuurlijk na een kwartier uitgekeken en daarom was het geheel aangevuld met foto’s. Verlakkerij noem ik dat. Nu is het geen straf om naar Alkmaar te gaan – een heel aardig plaatsje – maar het is niet leuk om daar onder valse voorwendsels toe te worden overgehaald.

Er zijn meer musea die daar een handje van hebben en die ik dan ook niet meer bezoek. De Hermitage bijvoorbeeld. Daar heb ik nog nooit een tentoonstelling gezien die voldeed aan de verwachtingen. Zo ook de Nieuwe Kerk. Dat is een gebouw dat ten onrechte gebruikt wordt voor tentoonstellingen en daar kom ik ook altijd treurig vandaan. Toevallig is de directeur van de Hermitage ook de directeur van de Nieuwe Kerk. Zou het daar iets mee te maken hebben? Het Cobramuseum is inmiddels ook afgezakt tot een bedenkelijk niveau dat de pretenties niet kan waarmaken. Terwijl ik daar onder het bewind van de oude directeur prachtige tentoonstellingen heb gezien.

Gelukkig heb je ook kleine musea die wel ‘eerlijke’ tentoonstellingen presenteren, zoals bijvoorbeeld het Gemeentemuseum van Schiedam. Waarom het in het ene museum goed gaat en in het andere niet is raadselachtig. Een kwestie van geld kan het niet zijn, want dat hebben ze geen van allen. Het zal wel een kwestie zijn van goed personeel. Op een tentoonstelling over de Grote Kerk van Alkmaar mogen schilderijen hangen, tekeningen, foto’s, knipsels, frutsels, het doet er niet toe. Op een tentoonstelling over Ruysdael en Saenredam mag alleen hun werk hangen en heb je daar eigenlijk niets van dan maak je zo’n tentoonstelling niet of je gaat leentjebuur spelen. Met een handvol werken en een heleboel foto’s houd je de bezoeker voor de gek.

De Grote Kerk van Alkmaar ligt aan hetzelfde plein als het Museum. Op Zondag kun je die kerk echter niet bezoeken. Anders had ik me zelf een idee kunnen vormen over het interieur van deze kerk. Dat moet dan maar een andere keer gebeuren.
© 2018 Katharina Kouwenhoven
powered by CJ2