archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Niet erg aangenaam Reinier van Delden

1603BZ Niet ergIk was getuige van een tafereel.
Schrijnend was het.
En bovendien was ik in Steenwijk.
Wat sowieso al iets kils heeft.
Daarnaast was het weer ook nog eens grijs.
Afijn, het hielp allemaal niet.

Nee, het zat zo.
Ik was een kennis aan het helpen met z’n verhuizing.
Dat verliep enigszins nog wel redelijk vlotjes.
We waren eerder klaar dan gedacht.
Dus op een gegeven moment moest ik even op hem wachten.
Hij moest nog even wat pakken boven.
En ik nam alvast de lift naar beneden.
In de hal nam ik plaats.
Bij de brievenbussen.
En de elektronische deur.
Die om de haverklap openging.
Waardoor er steeds een koude wind naar binnenkwam.
En ik mijn natte rug voelde.
Al met al niet erg aangenaam.

En dat gold ook voor de mensen.
Die daar in en uit liepen.
De bewoners van de flat.
De één nog treuriger dan de ander.
Voorbij Meppel houdt het leven op.
Wat natuurlijk niet waar is.
Maar even dacht ik het.

En toen was er dat moedertje.
Een meisje nog in feite.
Die met haar dochtertje de trap afkwam.
Lurkend aan een blikje Red Bull.
Dat beloofde niet veel goeds.
Gescheiden natuurlijk.
Tijdelijk in zo’n flatje.
En een omgangsregeling.

Mijn vermoeden werd bevestigd.
Want daar kwam papa al aangescheurd.
In z’n Alfa Romeo.
Vast gekocht op afbetaling.
Er op vertrouwend dat alles weer goed kwam.
Hoewel ik dat ten zeerste betwijfelde.
Daar in Steenwijk.

-----
Het plaatje is van Petra Busstra


© 2018 Reinier van Delden meer Reinier van Delden - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Niet erg aangenaam Reinier van Delden
1603BZ Niet ergIk was getuige van een tafereel.
Schrijnend was het.
En bovendien was ik in Steenwijk.
Wat sowieso al iets kils heeft.
Daarnaast was het weer ook nog eens grijs.
Afijn, het hielp allemaal niet.

Nee, het zat zo.
Ik was een kennis aan het helpen met z’n verhuizing.
Dat verliep enigszins nog wel redelijk vlotjes.
We waren eerder klaar dan gedacht.
Dus op een gegeven moment moest ik even op hem wachten.
Hij moest nog even wat pakken boven.
En ik nam alvast de lift naar beneden.
In de hal nam ik plaats.
Bij de brievenbussen.
En de elektronische deur.
Die om de haverklap openging.
Waardoor er steeds een koude wind naar binnenkwam.
En ik mijn natte rug voelde.
Al met al niet erg aangenaam.

En dat gold ook voor de mensen.
Die daar in en uit liepen.
De bewoners van de flat.
De één nog treuriger dan de ander.
Voorbij Meppel houdt het leven op.
Wat natuurlijk niet waar is.
Maar even dacht ik het.

En toen was er dat moedertje.
Een meisje nog in feite.
Die met haar dochtertje de trap afkwam.
Lurkend aan een blikje Red Bull.
Dat beloofde niet veel goeds.
Gescheiden natuurlijk.
Tijdelijk in zo’n flatje.
En een omgangsregeling.

Mijn vermoeden werd bevestigd.
Want daar kwam papa al aangescheurd.
In z’n Alfa Romeo.
Vast gekocht op afbetaling.
Er op vertrouwend dat alles weer goed kwam.
Hoewel ik dat ten zeerste betwijfelde.
Daar in Steenwijk.

-----
Het plaatje is van Petra Busstra
© 2018 Reinier van Delden
powered by CJ2