archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Op de fiets delen printen terug
Ein bisschen Frieden, ein bisschen Sonne Thomas van der Steen

1517BZ MunsterOmdat mijn vrouw minstens zo gek is op ‘Currywurst mit Pommes’ als ik, ging ze mee. Mee naar Münster, je zou daar zo lekker kunnen fietsen. Bovendien zou een bezoek aan de Friedenssaal een mooie bijvangst zijn. Ik wil al jaren naar de plek waar een eind kwam aan de Tachtigjarige Oorlog en Nederland als soeverein land werd erkend.

We stappen op naast een begraafplaats aan de rivier de Eems, kruisen en ruisende bomen zorgen voor een gewijde sfeer. We proberen zo dicht mogelijk bij de rivier te blijven maar worden langs eindeloze weilanden geleid. Pas later kronkelt het fietspad met de rivier mee. Over het Dortmund-Eemskanaal ligt een oude brug met houten torens. Op een bord staat dat de brug ‘Alte Kanalüberquerung’ heet, heerlijk dat Duits.

Als we op de brug halt houden glijdt net een leeg binnenvaartschip voorbij, er komt geen einde aan. De schipper ligt onderuitgezakt in zijn stoel met een minuscuul roer in de handen. Op het achterdek staat zijn Mercedes geparkeerd.
Het kanaal is zoals het hoort: lang en recht. Aan het eind zien we Münster al liggen. Opeens klimt er aan de overkant van het water een man de dijk op. Zonnebril, gebruind, de heupen ietwat naar voren gekanteld en poedelnaakt! Even verderop liggen nog twee mannen naakt te zonnen op het gras, later nog meer. Ojee, dat is de FKK (Freikörperkultur), het Duitse naturisme. Maar deze naakten zijn provocatief en opdringerig.

We rijden Münster binnen via een villawijk met veel groen. De wijk gaat over in een groot park met een meer in het midden. Aan het eind van het park begint meteen het oude centrum. Op het parkeerterrein van de dierentuin staan wel heel veel bussen. Overal staan ook tenten en grote groepen mensen banjeren naar het Domplein. Allemaal hebben ze een hemelsblauw keycord om hun nek, er is een happening. Dan pas zien we de posters in hetzelfde blauw. ‘Suche Frieden’ uit Psalm 34 is het thema van een katholieke 4-daagse bijeenkomst, mijn hemel. Op het plein voor de Dom speelt een band popmuziek met een boodschap. De tekst van het liedje is devoot, de zangeres zingt vals. Ondanks dat luisteren er duizenden toeschouwers vroom en gedwee naar.

Omdat de straten in de Altstadt overvol zijn, lopen we met de fiets aan de hand. De Friedenssaal bevindt zich in het historische raadhuis en het bezoek valt me tegen, ik onderga geen historische sensatie. Geen tafel met opengeslagen boek en zwierige handtekeningen van wereldberoemde staatshoofden. Die waren er ook niet, hun diplomatieke vertegenwoordigers sloten vrede. De namen bij de portretten zeggen mij niks. Wij kennen de Vrede van Münster, de rest van Europa herdenkt hier de Vrede van Westfalen, die een einde betekende aan de Dertigjarige Oorlog. Wat begon als een godsdienstconflict mondde uit in een geweldsorgie van soldaten tegen burgers, voornamelijk boeren. Geschat wordt dat 8 van de 18 miljoen inwoners van het Habsburgse rijk gedood werden.

Op de kaart zag het weggetje er provinciaals uit, maar in werkelijkheid dendert er uitsluitend zwaar vrachtverkeer overheen. We verlaten snel de 51 en duiken de natuur in. Op de akkers ligt plastic over de gewassen gedrapeerd. ‘Ah kijk, dat zijn asperges’, zegt mijn vrouw. Ik verheug me op het avondmaal in onze herberg. Geen curryworst vanavond maar asperges met geklaarde boter. Heel even sluit ik mijn ogen en droom van een dampend bord met een glas Silvaner ernaast. De condens parelt langs het glas naar….’Pass auf, Kerl!!’

--------
Het plaatje is van Han Busstra


© 2018 Thomas van der Steen meer Thomas van der Steen - meer "Op de fiets" -
Bezigheden > Op de fiets
Ein bisschen Frieden, ein bisschen Sonne Thomas van der Steen
1517BZ MunsterOmdat mijn vrouw minstens zo gek is op ‘Currywurst mit Pommes’ als ik, ging ze mee. Mee naar Münster, je zou daar zo lekker kunnen fietsen. Bovendien zou een bezoek aan de Friedenssaal een mooie bijvangst zijn. Ik wil al jaren naar de plek waar een eind kwam aan de Tachtigjarige Oorlog en Nederland als soeverein land werd erkend.

We stappen op naast een begraafplaats aan de rivier de Eems, kruisen en ruisende bomen zorgen voor een gewijde sfeer. We proberen zo dicht mogelijk bij de rivier te blijven maar worden langs eindeloze weilanden geleid. Pas later kronkelt het fietspad met de rivier mee. Over het Dortmund-Eemskanaal ligt een oude brug met houten torens. Op een bord staat dat de brug ‘Alte Kanalüberquerung’ heet, heerlijk dat Duits.

Als we op de brug halt houden glijdt net een leeg binnenvaartschip voorbij, er komt geen einde aan. De schipper ligt onderuitgezakt in zijn stoel met een minuscuul roer in de handen. Op het achterdek staat zijn Mercedes geparkeerd.
Het kanaal is zoals het hoort: lang en recht. Aan het eind zien we Münster al liggen. Opeens klimt er aan de overkant van het water een man de dijk op. Zonnebril, gebruind, de heupen ietwat naar voren gekanteld en poedelnaakt! Even verderop liggen nog twee mannen naakt te zonnen op het gras, later nog meer. Ojee, dat is de FKK (Freikörperkultur), het Duitse naturisme. Maar deze naakten zijn provocatief en opdringerig.

We rijden Münster binnen via een villawijk met veel groen. De wijk gaat over in een groot park met een meer in het midden. Aan het eind van het park begint meteen het oude centrum. Op het parkeerterrein van de dierentuin staan wel heel veel bussen. Overal staan ook tenten en grote groepen mensen banjeren naar het Domplein. Allemaal hebben ze een hemelsblauw keycord om hun nek, er is een happening. Dan pas zien we de posters in hetzelfde blauw. ‘Suche Frieden’ uit Psalm 34 is het thema van een katholieke 4-daagse bijeenkomst, mijn hemel. Op het plein voor de Dom speelt een band popmuziek met een boodschap. De tekst van het liedje is devoot, de zangeres zingt vals. Ondanks dat luisteren er duizenden toeschouwers vroom en gedwee naar.

Omdat de straten in de Altstadt overvol zijn, lopen we met de fiets aan de hand. De Friedenssaal bevindt zich in het historische raadhuis en het bezoek valt me tegen, ik onderga geen historische sensatie. Geen tafel met opengeslagen boek en zwierige handtekeningen van wereldberoemde staatshoofden. Die waren er ook niet, hun diplomatieke vertegenwoordigers sloten vrede. De namen bij de portretten zeggen mij niks. Wij kennen de Vrede van Münster, de rest van Europa herdenkt hier de Vrede van Westfalen, die een einde betekende aan de Dertigjarige Oorlog. Wat begon als een godsdienstconflict mondde uit in een geweldsorgie van soldaten tegen burgers, voornamelijk boeren. Geschat wordt dat 8 van de 18 miljoen inwoners van het Habsburgse rijk gedood werden.

Op de kaart zag het weggetje er provinciaals uit, maar in werkelijkheid dendert er uitsluitend zwaar vrachtverkeer overheen. We verlaten snel de 51 en duiken de natuur in. Op de akkers ligt plastic over de gewassen gedrapeerd. ‘Ah kijk, dat zijn asperges’, zegt mijn vrouw. Ik verheug me op het avondmaal in onze herberg. Geen curryworst vanavond maar asperges met geklaarde boter. Heel even sluit ik mijn ogen en droom van een dampend bord met een glas Silvaner ernaast. De condens parelt langs het glas naar….’Pass auf, Kerl!!’

--------
Het plaatje is van Han Busstra
© 2018 Thomas van der Steen
powered by CJ2