archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Op de fiets delen printen terug
Ik had geen fiets Fokke Zwaan

1514BZ Geen fietsIn de Volkskrant van 21 en 22 april stond een stuk over het fietsexamen in Den Haag. Op de Haagse Paul Krugerschool heeft niet iedereen een fiets. Transvaal is een relatief arme wijk en in sommige culturen is fietsen ook minder vanzelfsprekend. Met leenfietsen wordt er zoveel mogelijk een mouw aan gepast. Er wordt geoefend in het Zuiderpark. De fiets wordt gekeurd, er is een onderdeel beheersing en als dat goed gaat (bij de meesten) ga je met de klas op pad, onder begeleiding van de juf of meester.

In 1965 deed onze klas verkeersexamen. Dat examen bestond (net als nu) uit een theoriedeel en, als je voor de test geslaagd was, de praktijk. Dat laatste bestond uit een rondje fietsen door de wijk. Om de dertig seconden vertrok een leerling vanaf de school voor een ritje door het Haagse Laakkwartier. Ieder voor zich. Paets van Troostwijkstraat, linksaf Damasstraat, rechtsaf Allard Piersonlaan tot de Jan ten Brinkstraat, om het plantsoen heen weer richting Linnaeusstraat, enz.

Ik ben verhuisd uit de wijk, maar mijn moeder woont er nog steeds. Tijdens een bezoekje zag ik dat de route, in ieder geval tien jaar geleden, nog dezelfde was. Her en der tijdelijke verkeersborden (STOP, nadering voorrangsweg en zo) en achter een strategisch raam, ergens op de eerste verdieping in de Jan ten Brinkstraat, zat iemand die keek of je je hand wel uitstak. Zo ging het gerucht onder de kinderen, in ieder geval.

Ook in onze klas had niet iedereen een fiets. We waren in Laakkwartier niet echt arm, maar geld voor een fiets was er niet altijd. Enfin, alles was toen ook nog op loopafstand.
Ik had zelf geen fiets. En nog drie andere kinderen uit de klas hadden er geen. Het werd niet verantwoord geacht ons, zonder ervaring, op geleende fietsen het examen af te laten leggen. Maar: we konden het praktijkdeel als wandelaar doen. Een week later werden we door een politieagent van school opgehaald. Met de tram reden we vanuit Laakkwartier naar het Hoofdbureau van Politie, helemaal aan het Haagse Alexanderveld. Daar kregen we een korte uitleg en een routebeschrijving.

Op pad! Ik herinner me eigenlijk alleen nog dat ik het smalle deel van de Javastraat moest oversteken. Nou, dan kon je volgens mij beter om 9.30 uur 's ochtends door het rustige Laakkwartier fietsen. Ongeveer twintig minuten later waren we weer terug op het bureau. Ik ben geslaagd, het diploma ligt waarschijnlijk nog ergens bij mijn moeder. De agent bracht ons weer naar school.

Overigens had ik al wel eerder eens gefietst. Op mijn vijfde werd ik, op de fiets van mijn neef, trappers verhoogd met houtblokjes, door mijn vader aangeduwd. ‘Trappen!’ riep hij. Ik trapte uit alle macht en met een grote boog reed ik de stille brede kade op, rakelings langs de rand van de Breskense vissershaven. Mijn vader kon mij nog net bij de nek vast grijpen. Misschien was dat wel de reden waarom ik pas op de middelbare school mijn eerste fiets kreeg.

------
Meer Haagse herinneringen zijn te vinden op mijn blog: BlogFZ
-------
Het plaatje is van Petra Busstra


© 2018 Fokke Zwaan meer Fokke Zwaan - meer "Op de fiets" -
Bezigheden > Op de fiets
Ik had geen fiets Fokke Zwaan
1514BZ Geen fietsIn de Volkskrant van 21 en 22 april stond een stuk over het fietsexamen in Den Haag. Op de Haagse Paul Krugerschool heeft niet iedereen een fiets. Transvaal is een relatief arme wijk en in sommige culturen is fietsen ook minder vanzelfsprekend. Met leenfietsen wordt er zoveel mogelijk een mouw aan gepast. Er wordt geoefend in het Zuiderpark. De fiets wordt gekeurd, er is een onderdeel beheersing en als dat goed gaat (bij de meesten) ga je met de klas op pad, onder begeleiding van de juf of meester.

In 1965 deed onze klas verkeersexamen. Dat examen bestond (net als nu) uit een theoriedeel en, als je voor de test geslaagd was, de praktijk. Dat laatste bestond uit een rondje fietsen door de wijk. Om de dertig seconden vertrok een leerling vanaf de school voor een ritje door het Haagse Laakkwartier. Ieder voor zich. Paets van Troostwijkstraat, linksaf Damasstraat, rechtsaf Allard Piersonlaan tot de Jan ten Brinkstraat, om het plantsoen heen weer richting Linnaeusstraat, enz.

Ik ben verhuisd uit de wijk, maar mijn moeder woont er nog steeds. Tijdens een bezoekje zag ik dat de route, in ieder geval tien jaar geleden, nog dezelfde was. Her en der tijdelijke verkeersborden (STOP, nadering voorrangsweg en zo) en achter een strategisch raam, ergens op de eerste verdieping in de Jan ten Brinkstraat, zat iemand die keek of je je hand wel uitstak. Zo ging het gerucht onder de kinderen, in ieder geval.

Ook in onze klas had niet iedereen een fiets. We waren in Laakkwartier niet echt arm, maar geld voor een fiets was er niet altijd. Enfin, alles was toen ook nog op loopafstand.
Ik had zelf geen fiets. En nog drie andere kinderen uit de klas hadden er geen. Het werd niet verantwoord geacht ons, zonder ervaring, op geleende fietsen het examen af te laten leggen. Maar: we konden het praktijkdeel als wandelaar doen. Een week later werden we door een politieagent van school opgehaald. Met de tram reden we vanuit Laakkwartier naar het Hoofdbureau van Politie, helemaal aan het Haagse Alexanderveld. Daar kregen we een korte uitleg en een routebeschrijving.

Op pad! Ik herinner me eigenlijk alleen nog dat ik het smalle deel van de Javastraat moest oversteken. Nou, dan kon je volgens mij beter om 9.30 uur 's ochtends door het rustige Laakkwartier fietsen. Ongeveer twintig minuten later waren we weer terug op het bureau. Ik ben geslaagd, het diploma ligt waarschijnlijk nog ergens bij mijn moeder. De agent bracht ons weer naar school.

Overigens had ik al wel eerder eens gefietst. Op mijn vijfde werd ik, op de fiets van mijn neef, trappers verhoogd met houtblokjes, door mijn vader aangeduwd. ‘Trappen!’ riep hij. Ik trapte uit alle macht en met een grote boog reed ik de stille brede kade op, rakelings langs de rand van de Breskense vissershaven. Mijn vader kon mij nog net bij de nek vast grijpen. Misschien was dat wel de reden waarom ik pas op de middelbare school mijn eerste fiets kreeg.

------
Meer Haagse herinneringen zijn te vinden op mijn blog: BlogFZ
-------
Het plaatje is van Petra Busstra
© 2018 Fokke Zwaan
powered by CJ2