archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Vermaak en Genot > Luister! delen printen terug
The Bard of Armagh Henk Klaren

1512VG ArmaghTegenwoordig kijk ik wat minder trouw naar DWDD, nou ja, wat minder? Een stuk minder! Hoe dat komt? Ik weet het niet. Sleet op het programma? Overdosering Matthijs van Nieuwkerk? Andere redactiechef? Kan allemaal, maar Roxanne Hazes? Jongens toch. En meisjes natuurlijk. Ik maak een uitzondering voor de serie items over Willem Wilmink. Dat was leuk.

Op 22 maart jongstleden werd in DWDD door de leerlingen van groep 7 en 8 van de Openbare Basisschool Willem Wilmink te Enschede een lied ten gehore gebracht op tekst van diezelfde Willem Wilmink. Als ik het goed heb begrepen is dat ook het schoollied geworden. Twee vriendinnen heet het gedicht. Het lied ook natuurlijk. Ik keek en luisterde eigenlijk maar half. Tot ik de melodie herkende. Ik zong hele zinnen mee in de mij bekende Engelse tekst. Gelukkig waren er niet zoveel mensen binnen gehoorbereik, want mijn zang … . Nou ja.

Ik kende de melodie van een lied dat in mijn geheugen is opgeslagen als The Streets of Laredo. Van Marty Robbins dacht ik. Klopt allemaal, maar dat is niet het hele verhaal. De opname van Robbins dateert uit de eerste helft van de jaren zestig van de vorige eeuw. Maar er zijn tientallen opnamen van, met voor een groot deel andere teksten. Pete Seeger heeft er een antiracisme tekst op genaakt. Ja, Pete zal Seeger niet zijn. De titels willen ook nog wel eens variëren. Evenals het verhaal over de herkomst. Was het een Engelse folksong getiteld The Unfortunate Rake of een Ierse met de mooiere naam: The Bard of Armagh?

Laredo is nou zo’n typische traditional met een lekkere, makkelijk in het gehoor liggende melodie, die voor allerlei doeleinden gebruikt kan worden. Er bestaan komische versies van, zoals die van het Kingston Trio, die ik toch nooit voor komisch had versleten, maar dat terzijde. Antiracistische zijn er dus ook, zoals die van Pete Seeger en natuurlijk ook die van Willem Wilmink.
In sommige versies, zoals die van Johnny Cash, is de tekst gekuist. Verwijzingen naar drank en prostitutie zijn verzacht. In sommige versies heet het lied niet The Streets of Laredo maar The Cowboys Lament. Het lied wordt er niet echt anders door wat betreft de inhoudelijke thematiek: de stervende cowboy. Zo’n stervende of dode cowboy komt meer voor in de folk- en countrymuziek. Soms worden de doden zelfs sprekend opgevoerd, neem  bijvoorbeeld 25 Minutes to Go en The Long Black Veil. Mooie muziek, maffe tekst.

De melodie komt hoogstwaarschijnlijk van het Ierse The Bard of Armagh. Hij wordt vaak toegeschreven aan Patrick Donnelly en dateert uit het midden van de 19e eeuw. Donnelly was een katholieke bisschop in het Noord-Ierse Armagh. Hij noemde zichzelf ook wel Phelim Brady, The Bard of Armagh, een reizende harpist. De tekst van zijn lied heeft alles te maken met de Ierse vrijheidsstrijd. De dood speelt ook een rol, maar is nog niet manifest. De melodie is later ook nog gebruikt voor The Jail of Clonmel en voor The Sailor Cut Down in his Prime.

Tijdens het voorbereiden van dit stukje luisterde ik toevallig (echt waar!) naar het prachtige album Long Journey Home. Dat hoort bij de TV-miniserie The Irish in America. Track 5 van de CD is The Bard of Armagh/The Streets of Laredo, uitgevoerd door Vince Gill. Geen onbekende in Nashville en het idool van Ilse DeLange, zegt ze deze week in een interview in de Volkskrant. Hij zingt koortjes mee op haar nieuwe album. Terzijde allemaal.

Gill zingt het nummer om te beginnen met de tekst van The Bard om dan over te schakelen naar Laredo. Heel mooi.

OBS Willem Wilmink - Twee Vriendinnen

Marty Robbins - The Streets of Laredo

Vince Gill - The Bard of Armagh/The Streets of Laredo


En er zijn nog tientallen andere versies, geen beginnen aan.

------
De tekening is van Coc van Duijn
Meer informatie op:  http://cocvanduijn.nl/

© 2018 Henk Klaren meer Henk Klaren - meer "Luister!" -
Vermaak en Genot > Luister!
The Bard of Armagh Henk Klaren
1512VG ArmaghTegenwoordig kijk ik wat minder trouw naar DWDD, nou ja, wat minder? Een stuk minder! Hoe dat komt? Ik weet het niet. Sleet op het programma? Overdosering Matthijs van Nieuwkerk? Andere redactiechef? Kan allemaal, maar Roxanne Hazes? Jongens toch. En meisjes natuurlijk. Ik maak een uitzondering voor de serie items over Willem Wilmink. Dat was leuk.

Op 22 maart jongstleden werd in DWDD door de leerlingen van groep 7 en 8 van de Openbare Basisschool Willem Wilmink te Enschede een lied ten gehore gebracht op tekst van diezelfde Willem Wilmink. Als ik het goed heb begrepen is dat ook het schoollied geworden. Twee vriendinnen heet het gedicht. Het lied ook natuurlijk. Ik keek en luisterde eigenlijk maar half. Tot ik de melodie herkende. Ik zong hele zinnen mee in de mij bekende Engelse tekst. Gelukkig waren er niet zoveel mensen binnen gehoorbereik, want mijn zang … . Nou ja.

Ik kende de melodie van een lied dat in mijn geheugen is opgeslagen als The Streets of Laredo. Van Marty Robbins dacht ik. Klopt allemaal, maar dat is niet het hele verhaal. De opname van Robbins dateert uit de eerste helft van de jaren zestig van de vorige eeuw. Maar er zijn tientallen opnamen van, met voor een groot deel andere teksten. Pete Seeger heeft er een antiracisme tekst op genaakt. Ja, Pete zal Seeger niet zijn. De titels willen ook nog wel eens variëren. Evenals het verhaal over de herkomst. Was het een Engelse folksong getiteld The Unfortunate Rake of een Ierse met de mooiere naam: The Bard of Armagh?

Laredo is nou zo’n typische traditional met een lekkere, makkelijk in het gehoor liggende melodie, die voor allerlei doeleinden gebruikt kan worden. Er bestaan komische versies van, zoals die van het Kingston Trio, die ik toch nooit voor komisch had versleten, maar dat terzijde. Antiracistische zijn er dus ook, zoals die van Pete Seeger en natuurlijk ook die van Willem Wilmink.
In sommige versies, zoals die van Johnny Cash, is de tekst gekuist. Verwijzingen naar drank en prostitutie zijn verzacht. In sommige versies heet het lied niet The Streets of Laredo maar The Cowboys Lament. Het lied wordt er niet echt anders door wat betreft de inhoudelijke thematiek: de stervende cowboy. Zo’n stervende of dode cowboy komt meer voor in de folk- en countrymuziek. Soms worden de doden zelfs sprekend opgevoerd, neem  bijvoorbeeld 25 Minutes to Go en The Long Black Veil. Mooie muziek, maffe tekst.

De melodie komt hoogstwaarschijnlijk van het Ierse The Bard of Armagh. Hij wordt vaak toegeschreven aan Patrick Donnelly en dateert uit het midden van de 19e eeuw. Donnelly was een katholieke bisschop in het Noord-Ierse Armagh. Hij noemde zichzelf ook wel Phelim Brady, The Bard of Armagh, een reizende harpist. De tekst van zijn lied heeft alles te maken met de Ierse vrijheidsstrijd. De dood speelt ook een rol, maar is nog niet manifest. De melodie is later ook nog gebruikt voor The Jail of Clonmel en voor The Sailor Cut Down in his Prime.

Tijdens het voorbereiden van dit stukje luisterde ik toevallig (echt waar!) naar het prachtige album Long Journey Home. Dat hoort bij de TV-miniserie The Irish in America. Track 5 van de CD is The Bard of Armagh/The Streets of Laredo, uitgevoerd door Vince Gill. Geen onbekende in Nashville en het idool van Ilse DeLange, zegt ze deze week in een interview in de Volkskrant. Hij zingt koortjes mee op haar nieuwe album. Terzijde allemaal.

Gill zingt het nummer om te beginnen met de tekst van The Bard om dan over te schakelen naar Laredo. Heel mooi.

OBS Willem Wilmink - Twee Vriendinnen

Marty Robbins - The Streets of Laredo

Vince Gill - The Bard of Armagh/The Streets of Laredo


En er zijn nog tientallen andere versies, geen beginnen aan.

------
De tekening is van Coc van Duijn
Meer informatie op:  http://cocvanduijn.nl/
© 2018 Henk Klaren
powered by CJ2