archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Lopen delen printen terug
Niet voor 'diehardnatuurliefhebbers' Frits Hoorweg

1517BZ SchieWe liepen van Delft-Zuid naar Schiedam, langs de Delftsche Schie, een sympathieke wandeling wel, over een heel rustig dijkje. In de berm, dicht langs het water, is zelfs een heus onverhard voetpad aangelegd. Hier en daar was het wat overgroeid, maar een stukje over het asfalt was ook geen straf. Lopen langs zo’n waterweg heeft het voordeel dat je nauwelijks op een kaart hoeft te kijken. Genoeg tijd dus om je blik te laten dwalen over het polderland aan beide zijden van het water.

Aan de linkerkant zie je in de verte auto’s over de A-13 naar Rotterdam rijden en rechts zie je af en toe een trein voorbij komen die in dezelfde richting gaat. Ergens achter de spoorlijn, buiten het zicht, gaat de A-4 ook nog min of meer dezelfde kant op, richting de Benelux-tunnel. Tussen het dijkje waarop je loopt en de spoorlijn ligt een prettig ouderwets aandoend agrarisch gebied, doorsneden door kleine weggetjes en fietspaden. Als we nog jong waren geweest, en tien kilometer te min hadden gevonden, zouden we waarschijnlijk daar doorheen een terugweg hebben uitgestippeld.

De ‘diehardnatuurliefhebber’ is waarschijnlijk nu al afgehaakt, maar misschien is het goed nog een waarschuwing in te lassen. Wie een hekel heeft aan bedrijventerreinen kan beter een andere wandeling uitzoeken. Je verlaat Delft via een uitgestrekt voorbeeld daarvan en komt Schiedam via net zoiets binnen. Zelf kan ik er geen genoeg van krijgen. Het zijn tegenwoordig, heb ik de indruk, vooral plekken waar spullen worden hersteld of tijdelijk opgeslagen. Ze worden ergens anders in het land, of nog verder weg gefabriceerd, de distributie verloopt via wat we vroeger industrieterreinen noemden. Nou ja, je kunt er vaak ook je grofvuil heen brengen en in Delft passeerden we een reusachtig terrein waar van die verplaatsbare hekken stonden te wachten op het volgende grote feest, of gewoon een wegomlegging.

Nog een pluspunt van deze wandeling: iets over de helft, ter hoogte van de buurtschap Zweth aan de andere kant van het water, is een restaurant. Ik meen me te herinneren dat het ‘t Schielicht heet. Het eten en drinken is er goed, de bediening enthousiast … misschien iets te. Wij werden consequent aangeduid met ‘de dame’ en ‘de heer’, dat is me in de buurt van Rotterdam nog nooit overkomen; verontrustend! Even verderop buigt de weg naar rechts, maar kan de wandelaar een mooi pad naar links volgen om weer bij het water te komen. Aan de overkant daarvan, schuin voor, ligt Overschie. We gingen onder de N209 door en kwamen op een pad achter weer een ander bedrijventerrein langs. Op mijn kaart wordt het ‘Noord-West’ genoemd, waarmee de positie ten opzichte van Overschie lijkt te worden aangeduid. Het was daar een herrie van jewelste omdat er een of andere boor voordurend stond te trillen.

Het werd ons niet goed duidelijk wat hier gaat gebeuren. Misschien heeft het iets te maken met het voor de scheepvaart verbeteren van de waterlopen. De gewone (Schiedamse) Schie maakt bij Overschie, voor de Delfshavense Schie zich erbij voegt, een ongemakkelijke haakse bocht en dat schijnt nogal eens problemen te geven. Verderop staken we het water over, gebruikmakend van de brug voor de N209. Over de brug gingen we meteen weer naar beneden om onze tocht aan de andere kant voort te zetten; natuurlijk weer over een bedrijventerrein: de Spaanse Polder, een klassieker.

Laten we het nog even over de geschiedenis van de Schie hebben. Met de aanleg daarvan werd al een begin gemaakt in de 11e eeuw. Niet om de scheepvaart van dienst te zijn, dat werd pas veel later een belangrijke functie, maar vanwege de afwatering. Er werd toen namelijk al ijverig geprobeerd landbouw te bedrijven op veengrond en dan heb je een afwateringsprobleem. Toch wel opmerkelijk, dat er in die tijd blijkbaar al de bestuurskracht was om zo’n ingrijpende oplossing aan te durven. In geschiedenisboekjes wordt wel de indruk gewekt dat het daar toentertijd ernstig aan ontbrak. Waarschijnlijk wordt in die boekjes zoveel aandacht besteed aan geschillen tussen graven en bisschoppen dat het zicht dreigt te verdwijnen op de bestuurskracht die blijkbaar ook werd ontwikkeld.

Jaap Evert Abrahamse, Ad van der Zee, Menne Kosian: Atlas van de Schie, Uitgeverij THOTH, Bussum; 2016

-------
Het plaatje is van Alex Verduijn den Boer
http://www.verduijndenboer.nl/



© 2018 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Niet voor 'diehardnatuurliefhebbers' Frits Hoorweg
1517BZ SchieWe liepen van Delft-Zuid naar Schiedam, langs de Delftsche Schie, een sympathieke wandeling wel, over een heel rustig dijkje. In de berm, dicht langs het water, is zelfs een heus onverhard voetpad aangelegd. Hier en daar was het wat overgroeid, maar een stukje over het asfalt was ook geen straf. Lopen langs zo’n waterweg heeft het voordeel dat je nauwelijks op een kaart hoeft te kijken. Genoeg tijd dus om je blik te laten dwalen over het polderland aan beide zijden van het water.

Aan de linkerkant zie je in de verte auto’s over de A-13 naar Rotterdam rijden en rechts zie je af en toe een trein voorbij komen die in dezelfde richting gaat. Ergens achter de spoorlijn, buiten het zicht, gaat de A-4 ook nog min of meer dezelfde kant op, richting de Benelux-tunnel. Tussen het dijkje waarop je loopt en de spoorlijn ligt een prettig ouderwets aandoend agrarisch gebied, doorsneden door kleine weggetjes en fietspaden. Als we nog jong waren geweest, en tien kilometer te min hadden gevonden, zouden we waarschijnlijk daar doorheen een terugweg hebben uitgestippeld.

De ‘diehardnatuurliefhebber’ is waarschijnlijk nu al afgehaakt, maar misschien is het goed nog een waarschuwing in te lassen. Wie een hekel heeft aan bedrijventerreinen kan beter een andere wandeling uitzoeken. Je verlaat Delft via een uitgestrekt voorbeeld daarvan en komt Schiedam via net zoiets binnen. Zelf kan ik er geen genoeg van krijgen. Het zijn tegenwoordig, heb ik de indruk, vooral plekken waar spullen worden hersteld of tijdelijk opgeslagen. Ze worden ergens anders in het land, of nog verder weg gefabriceerd, de distributie verloopt via wat we vroeger industrieterreinen noemden. Nou ja, je kunt er vaak ook je grofvuil heen brengen en in Delft passeerden we een reusachtig terrein waar van die verplaatsbare hekken stonden te wachten op het volgende grote feest, of gewoon een wegomlegging.

Nog een pluspunt van deze wandeling: iets over de helft, ter hoogte van de buurtschap Zweth aan de andere kant van het water, is een restaurant. Ik meen me te herinneren dat het ‘t Schielicht heet. Het eten en drinken is er goed, de bediening enthousiast … misschien iets te. Wij werden consequent aangeduid met ‘de dame’ en ‘de heer’, dat is me in de buurt van Rotterdam nog nooit overkomen; verontrustend! Even verderop buigt de weg naar rechts, maar kan de wandelaar een mooi pad naar links volgen om weer bij het water te komen. Aan de overkant daarvan, schuin voor, ligt Overschie. We gingen onder de N209 door en kwamen op een pad achter weer een ander bedrijventerrein langs. Op mijn kaart wordt het ‘Noord-West’ genoemd, waarmee de positie ten opzichte van Overschie lijkt te worden aangeduid. Het was daar een herrie van jewelste omdat er een of andere boor voordurend stond te trillen.

Het werd ons niet goed duidelijk wat hier gaat gebeuren. Misschien heeft het iets te maken met het voor de scheepvaart verbeteren van de waterlopen. De gewone (Schiedamse) Schie maakt bij Overschie, voor de Delfshavense Schie zich erbij voegt, een ongemakkelijke haakse bocht en dat schijnt nogal eens problemen te geven. Verderop staken we het water over, gebruikmakend van de brug voor de N209. Over de brug gingen we meteen weer naar beneden om onze tocht aan de andere kant voort te zetten; natuurlijk weer over een bedrijventerrein: de Spaanse Polder, een klassieker.

Laten we het nog even over de geschiedenis van de Schie hebben. Met de aanleg daarvan werd al een begin gemaakt in de 11e eeuw. Niet om de scheepvaart van dienst te zijn, dat werd pas veel later een belangrijke functie, maar vanwege de afwatering. Er werd toen namelijk al ijverig geprobeerd landbouw te bedrijven op veengrond en dan heb je een afwateringsprobleem. Toch wel opmerkelijk, dat er in die tijd blijkbaar al de bestuurskracht was om zo’n ingrijpende oplossing aan te durven. In geschiedenisboekjes wordt wel de indruk gewekt dat het daar toentertijd ernstig aan ontbrak. Waarschijnlijk wordt in die boekjes zoveel aandacht besteed aan geschillen tussen graven en bisschoppen dat het zicht dreigt te verdwijnen op de bestuurskracht die blijkbaar ook werd ontwikkeld.

Jaap Evert Abrahamse, Ad van der Zee, Menne Kosian: Atlas van de Schie, Uitgeverij THOTH, Bussum; 2016

-------
Het plaatje is van Alex Verduijn den Boer
http://www.verduijndenboer.nl/

© 2018 Frits Hoorweg
powered by CJ2