archiefvorig nr.lopend nr.

Nummer 12
Jaargang 21
21 maart 2024
Nummer 13 verschijnt op
4 april 2024
Bezigheden > Ontmoetingen delen printen terug
Rijexamen in de Betuwe Haitze Meurs

1417BZ RijlesHet is goed gebruik in Nederland dat men een proeve van bekwaamheid aflegt voordat men het recht verkrijgt om met gemotoriseerde voertuigen aan het verkeer deel te nemen. In andere landen kan dit recht maar al te vaak verkregen wordt door het simpel storten van geld, waarna betrokkene zich, voor eigen en andermans risico – doorgaans onverzekerd – in het verkeersgekrioel mag storten.

Gelukkig kennen we in Nederland een streng regiem dat de toetreding reguleert. Het aantal verkeersslachtoffers is onwaarschijnlijk laag met ca 620 dodelijke verkeersslachtoffers per jaar op een bevolking van ca 17 miljoen. Kennelijk werkt het systeem goed. Dat ondervond ook Jaap, een inwoner van de mooie Betuwe, die de leeftijd van 18 jaar bereikt had en het wel eens wilde proberen.

Hoewel Jaap over vele goede kwaliteiten beschikte, werd aanleg voor rijvaardigheid in het rijtje node gemist. Rijlessen bleken niet eenvoudig, vandaar dat voor een twee-stappen-plan gekozen werd: eerst het rijbewijs voor de scooter, en daarna vol energie door voor de auto. Gekozen werd voor een als zeer degelijk bekend staande rijschool in het mooie Beusichem, min of meer hartje Betuwe. Als nevenvoordeel werd gezien dat het afrijden dan ook dicht bij huis, in Tiel, zou kunnen plaatsvinden, waar elke weg voor Jaap bekend was. Beter het rustige Tiel dan de onberekenbare verkeersexcessen en moeilijke rotondes van Arnhem of Utrecht.

Na een grondige voorbereiding was eindelijk voor Jaap het uur van de waarheid aangebroken: rijexamen voor de scooter! Alles liep letterlijk en figuurlijk op rolletjes en alle instructies kwamen goed door via de headset. Totdat Jaap, terwijl hij op een van de weinige rotondes de opdracht rechtsaf te slaan nauwgezet en met overgave uitvoerde, richtingwijzer was niet vergeten, hij de instructie ‘rechtdoor’ door kreeg. Opdrachten van examinators dienen correct en terstond uitgevoerd te worden, wist Jaap, dus niet geaarzeld, maar onmiddellijk het stuur naar links getrokken.

Op deze verrassende manoeuvre had een automobilist die aan het inhalen was, duidelijk niet gerekend. De auto maakte een ferme zwaai naar links, om Jaap te ontwijken, en passant de scooter met de examinator van de weg af vegend, de greppel in.  Jaap was intussen heel voldaan over zijn geslaagde herstelactie. Hij was overigens wel verbaasd want plots was zijn examinator verdwenen, maar zo dacht Jaap, die had mogelijk nog wat anders te doen en hij spoedde zich voldaan en enthousiast naar het vertrekpunt.

De examinator had inderdaad wat anders te doen, zoals nadenken over de vraag hoe hij zijn beschadigde scooter weer uit de greppel kon krijgen. Het afronden van Jaaps beoordeling was minder ingewikkeld. Heel veel later nog kreeg hij de lachers gemakkelijk op zijn hand met zin relaas van deze ervaring. In zekere zin was dit het hoogtepunt van zijn lange carrière als examinator.

Twee jaar later moet Jaap aan de bak voor zijn examen BE, wederom in Tiel, èn bij dezelfde examinator! ‘Ik ken jou ergens van’, mompelde deze toen zijn oog op Jaap viel. Dit was voldoende voor Jaap om de moed helemaal in het gaspedaal te laten zakken. Hij zakte gedecideerd.
Zou het aan zijn genen hebben gelegen? Zijn opa maakte het nog veel bonter, door tien maal examen te moeten doen voordat hij het felbegeerde papiertje in handen kreeg. Daarbij brak hij verschillende records. Onder andere: het aantal veroorzaakte ongelukken tijdens een rijexamen (twee) en daarnaast nog een poging om een vrouw met kinderwagen op een zebrapad te scheppen. Deze poging mislukte jammerlijk vanwege een ingreep van de examinator. Een fenomeen waar opa al ruimschoots aan gewend was en die hij ook niet als een fout ervoer, want zijn rijinstructeur – met eigen auto – trapte altijd al zeer frequent preventief op de rem, nodig of niet nodig, om zijn no-claimkorting te redden. Daardoor ontdekte opa pas op den duur dat auto’s veel sneller kunnen optrekken dan hij gewend was De voet van zijn instructeur rustte vrijwel permanent op de rem.

--------
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl


© 2017 Haitze Meurs meer Haitze Meurs - meer "Ontmoetingen" -
Bezigheden > Ontmoetingen
Rijexamen in de Betuwe Haitze Meurs
1417BZ RijlesHet is goed gebruik in Nederland dat men een proeve van bekwaamheid aflegt voordat men het recht verkrijgt om met gemotoriseerde voertuigen aan het verkeer deel te nemen. In andere landen kan dit recht maar al te vaak verkregen wordt door het simpel storten van geld, waarna betrokkene zich, voor eigen en andermans risico – doorgaans onverzekerd – in het verkeersgekrioel mag storten.

Gelukkig kennen we in Nederland een streng regiem dat de toetreding reguleert. Het aantal verkeersslachtoffers is onwaarschijnlijk laag met ca 620 dodelijke verkeersslachtoffers per jaar op een bevolking van ca 17 miljoen. Kennelijk werkt het systeem goed. Dat ondervond ook Jaap, een inwoner van de mooie Betuwe, die de leeftijd van 18 jaar bereikt had en het wel eens wilde proberen.

Hoewel Jaap over vele goede kwaliteiten beschikte, werd aanleg voor rijvaardigheid in het rijtje node gemist. Rijlessen bleken niet eenvoudig, vandaar dat voor een twee-stappen-plan gekozen werd: eerst het rijbewijs voor de scooter, en daarna vol energie door voor de auto. Gekozen werd voor een als zeer degelijk bekend staande rijschool in het mooie Beusichem, min of meer hartje Betuwe. Als nevenvoordeel werd gezien dat het afrijden dan ook dicht bij huis, in Tiel, zou kunnen plaatsvinden, waar elke weg voor Jaap bekend was. Beter het rustige Tiel dan de onberekenbare verkeersexcessen en moeilijke rotondes van Arnhem of Utrecht.

Na een grondige voorbereiding was eindelijk voor Jaap het uur van de waarheid aangebroken: rijexamen voor de scooter! Alles liep letterlijk en figuurlijk op rolletjes en alle instructies kwamen goed door via de headset. Totdat Jaap, terwijl hij op een van de weinige rotondes de opdracht rechtsaf te slaan nauwgezet en met overgave uitvoerde, richtingwijzer was niet vergeten, hij de instructie ‘rechtdoor’ door kreeg. Opdrachten van examinators dienen correct en terstond uitgevoerd te worden, wist Jaap, dus niet geaarzeld, maar onmiddellijk het stuur naar links getrokken.

Op deze verrassende manoeuvre had een automobilist die aan het inhalen was, duidelijk niet gerekend. De auto maakte een ferme zwaai naar links, om Jaap te ontwijken, en passant de scooter met de examinator van de weg af vegend, de greppel in.  Jaap was intussen heel voldaan over zijn geslaagde herstelactie. Hij was overigens wel verbaasd want plots was zijn examinator verdwenen, maar zo dacht Jaap, die had mogelijk nog wat anders te doen en hij spoedde zich voldaan en enthousiast naar het vertrekpunt.

De examinator had inderdaad wat anders te doen, zoals nadenken over de vraag hoe hij zijn beschadigde scooter weer uit de greppel kon krijgen. Het afronden van Jaaps beoordeling was minder ingewikkeld. Heel veel later nog kreeg hij de lachers gemakkelijk op zijn hand met zin relaas van deze ervaring. In zekere zin was dit het hoogtepunt van zijn lange carrière als examinator.

Twee jaar later moet Jaap aan de bak voor zijn examen BE, wederom in Tiel, èn bij dezelfde examinator! ‘Ik ken jou ergens van’, mompelde deze toen zijn oog op Jaap viel. Dit was voldoende voor Jaap om de moed helemaal in het gaspedaal te laten zakken. Hij zakte gedecideerd.
Zou het aan zijn genen hebben gelegen? Zijn opa maakte het nog veel bonter, door tien maal examen te moeten doen voordat hij het felbegeerde papiertje in handen kreeg. Daarbij brak hij verschillende records. Onder andere: het aantal veroorzaakte ongelukken tijdens een rijexamen (twee) en daarnaast nog een poging om een vrouw met kinderwagen op een zebrapad te scheppen. Deze poging mislukte jammerlijk vanwege een ingreep van de examinator. Een fenomeen waar opa al ruimschoots aan gewend was en die hij ook niet als een fout ervoer, want zijn rijinstructeur – met eigen auto – trapte altijd al zeer frequent preventief op de rem, nodig of niet nodig, om zijn no-claimkorting te redden. Daardoor ontdekte opa pas op den duur dat auto’s veel sneller kunnen optrekken dan hij gewend was De voet van zijn instructeur rustte vrijwel permanent op de rem.

--------
De tekening is van Linda Hulshof
Meer informatie op: www.lindahulshof.nl
© 2017 Haitze Meurs
powered by CJ2