De kinderen spelen op het plein
arm of rijk, moslim of katholiek
ze maken geen onderscheid, ze
ravotten bij de fontein als 'n kliek.
Zij wonen nochtans niet in het
zelfde huis maar gaan niet op de
vuist en hebben geen kritiek.
Op zo'n moment droom ik van één
wereldrepubliek met één president.
In koor zouden kinderen dan
moeten zingen: weg met het
serpent, geef terug gehoor
aan jullie jeugdsentiment.
En als je iets wil bombarderen,
ga je dan even afreageren op
de kermis... in een ballentent!
|