Nummer 11
Jaargang 9
29 maart 2012
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept print dit artikel sluit venster
Madame de Merteuil is furieus (Merteuil 11) Willem Minderhout

0911VG Klapper
Het ware leven van Madame de Merteuil (11)
 
We zien de laatste beelden van de executie van Damiens. Zijn van pijn verwrongen mond beweegt nog één keer in zijn stervende gezicht. ‘Madame de Merteuil’ slaakt een laatste zucht met haar ogen gesloten. ‘Casanova’ ejaculeert over haar billen. Het licht knippert aan in het provisorisch ingerichte filmzaaltje van Huis Valmont. In het zaaltje zitten Madame de Merteuil, de regisseur, Cecile Fladderengel en Hella Haasse. Cecile begint te applaudisseren en ‘whoop, whoop’ te roepen. De anderen zeggen enkele seconden geen woord. Verwachtingsvol kijkt de regisseur naar Madame de Merteuil. Zij kijkt strak voor zich uit. Ze zwijgt. Bleek weggetrokken met haar lippen op elkaar geperst. Dan springt ze op en haar ogen schieten vuur.
 
‘Hoe haalt u het in uw hoofd om me zo uit te beelden! Wat bent u voor een regisseur?! Ik hoopte met u een Miloš Forman te hebben gecontracteerd, die op een smaakvolle wijze mijn ware leven zou verfilmen! U blijkt echter meer een Walerian Borowczyk te zijn. Mijn leven is geen Conte Immoral! Ik wil geen Elizabeth Báthory geweest zijn, voor wie het lijden van anderen een bron van lust was! Althans dat is niet hoe ik mij mijn ware leven wil voorstellen!’

‘Ik vond het wel cool hoor’, zegt Cecile opgetogen. ‘Heeft u het echt gedaan met Casanova? Was dat trouwens ook een romanpersoon of heeft hij echt geleefd? Maar waarom speelt Heath Ledger die rol niet? Die is immers ook dood, dus …’

‘Houd je mond domme gans. Ik heb het tegen die regisseur. U zou mijn leven verfilmen zoals ik het geleefd zou willen hebben. Waarom beeldt u mij af als een soort markiezin De Sade zonder dat met mij te overleggen? En nog zo’n domme koe bovendien, die zich zomaar laat overweldigen. Dat is niet het zelfbeeld dat ik koester, om het zacht uit te drukken. Pornograaf!’

‘Dus u vindt mij een perverse Borowczyk? Hm, dat was helemaal niet zo’n slechte filmmaker en bovendien dood, dus het zou kunnen. Maar voor dat u een klacht over mij indient bij het Polen-meldpunt moet ik even overleggen met de scenarist of ik ook inderdaad Borowczyk ben. Tot nu toe heeft hij me nog geen duidelijke identiteit toebedeeld.’

‘Zit niet te zemelen over bijzaken, man! Ik ben furieus! Zo wil ik niet afgebeeld worden!’

‘Ik wil niet vervelend doen, maar dat is uw eigen schuld! U vertelde uw vader tijdens die dialoog over de monarchie dat u samen met Casanova bij de executie van Damiens bent geweest. Volgens hem wilden juist de dames heel graag het spektakel van die vierendeling meemaken. Wij hebben het verslag van Casanova verder ook vrij consciëntieus gevolgd, behalve dat we de dikke tante die zich liet pakken hebben vervangen door een aantrekkelijker type. Ook was in werkelijkheid Casanova slechts toeschouwer en geen ‘dader’. We kunnen dat trouwens nog veranderen. Wie welk personage is ligt wat mij betreft nog niet vast.’

Madame de Merteuil hapt naar adem. Ze zoekt naar woorden om de regisseur definitief de mantel uit te vegen, maar ze kan ze blijkbaar niet vinden. Op de achtergrond begint Hella Haasse te grinniken. Als door een adder gebeten kijkt Madame de Merteuil haar aan.

‘Wat zit u dom te grinniken? Dit is toch schandalig?’

‘Ik grinnik omdat u zo boos was op Choderlos de Laclos en mij omdat wij uw leven niet naar waarheid zouden hebben afgebeeld. Maar u kunt ons niet beschuldigen dat we u ooit in zo’n ontluisterende situatie hebben gebracht! Ik vind het wel ironisch dat u, nu u uw eigen leven in de hand wil nemen, al na een aantal scènes de regie volkomen kwijt bent.’

‘Dat is verdomme ook altijd weer het lot van fictieve personages! Je let even niet op en ze gaan met je aan de haal!’

‘Misschien, mijn beste markiezin, is dat wel het lot van alle vrouwen, fictief of niet fictief. Of zelfs van de mensheid in het algemeen. Soms denken we de touwtjes in handen te hebben en het volgende moment blijk je toch geleefd te worden.’

‘Vreselijk genaaid te worden, bedoelt u! Ik moet dit toch anders aanpakken!’

Op de achtergrond roept een luide stem: ‘cut!’ Verbaasd kijkt het gezelschap in de richting van het geluid. Madame de Merteuil schudt niet begrijpend haar hoofd en vraagt: ‘Wie bent u nu weer?’

‘Ik ben de regisseur. En ik moet zeggen: bravo! Wat een acteerprestatie weer!’
 
********************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl


© 2012 Willem Minderhout meer Willem Minderhout - meer "De wereldliteratuur roept" - reageer
Vermaak en Genot > De wereldliteratuur roept
Madame de Merteuil is furieus (Merteuil 11) Willem Minderhout
0911VG Klapper
Het ware leven van Madame de Merteuil (11)
 
We zien de laatste beelden van de executie van Damiens. Zijn van pijn verwrongen mond beweegt nog één keer in zijn stervende gezicht. ‘Madame de Merteuil’ slaakt een laatste zucht met haar ogen gesloten. ‘Casanova’ ejaculeert over haar billen. Het licht knippert aan in het provisorisch ingerichte filmzaaltje van Huis Valmont. In het zaaltje zitten Madame de Merteuil, de regisseur, Cecile Fladderengel en Hella Haasse. Cecile begint te applaudisseren en ‘whoop, whoop’ te roepen. De anderen zeggen enkele seconden geen woord. Verwachtingsvol kijkt de regisseur naar Madame de Merteuil. Zij kijkt strak voor zich uit. Ze zwijgt. Bleek weggetrokken met haar lippen op elkaar geperst. Dan springt ze op en haar ogen schieten vuur.
 
‘Hoe haalt u het in uw hoofd om me zo uit te beelden! Wat bent u voor een regisseur?! Ik hoopte met u een Miloš Forman te hebben gecontracteerd, die op een smaakvolle wijze mijn ware leven zou verfilmen! U blijkt echter meer een Walerian Borowczyk te zijn. Mijn leven is geen Conte Immoral! Ik wil geen Elizabeth Báthory geweest zijn, voor wie het lijden van anderen een bron van lust was! Althans dat is niet hoe ik mij mijn ware leven wil voorstellen!’

‘Ik vond het wel cool hoor’, zegt Cecile opgetogen. ‘Heeft u het echt gedaan met Casanova? Was dat trouwens ook een romanpersoon of heeft hij echt geleefd? Maar waarom speelt Heath Ledger die rol niet? Die is immers ook dood, dus …’

‘Houd je mond domme gans. Ik heb het tegen die regisseur. U zou mijn leven verfilmen zoals ik het geleefd zou willen hebben. Waarom beeldt u mij af als een soort markiezin De Sade zonder dat met mij te overleggen? En nog zo’n domme koe bovendien, die zich zomaar laat overweldigen. Dat is niet het zelfbeeld dat ik koester, om het zacht uit te drukken. Pornograaf!’

‘Dus u vindt mij een perverse Borowczyk? Hm, dat was helemaal niet zo’n slechte filmmaker en bovendien dood, dus het zou kunnen. Maar voor dat u een klacht over mij indient bij het Polen-meldpunt moet ik even overleggen met de scenarist of ik ook inderdaad Borowczyk ben. Tot nu toe heeft hij me nog geen duidelijke identiteit toebedeeld.’

‘Zit niet te zemelen over bijzaken, man! Ik ben furieus! Zo wil ik niet afgebeeld worden!’

‘Ik wil niet vervelend doen, maar dat is uw eigen schuld! U vertelde uw vader tijdens die dialoog over de monarchie dat u samen met Casanova bij de executie van Damiens bent geweest. Volgens hem wilden juist de dames heel graag het spektakel van die vierendeling meemaken. Wij hebben het verslag van Casanova verder ook vrij consciëntieus gevolgd, behalve dat we de dikke tante die zich liet pakken hebben vervangen door een aantrekkelijker type. Ook was in werkelijkheid Casanova slechts toeschouwer en geen ‘dader’. We kunnen dat trouwens nog veranderen. Wie welk personage is ligt wat mij betreft nog niet vast.’

Madame de Merteuil hapt naar adem. Ze zoekt naar woorden om de regisseur definitief de mantel uit te vegen, maar ze kan ze blijkbaar niet vinden. Op de achtergrond begint Hella Haasse te grinniken. Als door een adder gebeten kijkt Madame de Merteuil haar aan.

‘Wat zit u dom te grinniken? Dit is toch schandalig?’

‘Ik grinnik omdat u zo boos was op Choderlos de Laclos en mij omdat wij uw leven niet naar waarheid zouden hebben afgebeeld. Maar u kunt ons niet beschuldigen dat we u ooit in zo’n ontluisterende situatie hebben gebracht! Ik vind het wel ironisch dat u, nu u uw eigen leven in de hand wil nemen, al na een aantal scènes de regie volkomen kwijt bent.’

‘Dat is verdomme ook altijd weer het lot van fictieve personages! Je let even niet op en ze gaan met je aan de haal!’

‘Misschien, mijn beste markiezin, is dat wel het lot van alle vrouwen, fictief of niet fictief. Of zelfs van de mensheid in het algemeen. Soms denken we de touwtjes in handen te hebben en het volgende moment blijk je toch geleefd te worden.’

‘Vreselijk genaaid te worden, bedoelt u! Ik moet dit toch anders aanpakken!’

Op de achtergrond roept een luide stem: ‘cut!’ Verbaasd kijkt het gezelschap in de richting van het geluid. Madame de Merteuil schudt niet begrijpend haar hoofd en vraagt: ‘Wie bent u nu weer?’

‘Ik ben de regisseur. En ik moet zeggen: bravo! Wat een acteerprestatie weer!’
 
********************************
De Leunstoel is gebouwd door Peppered.
Ga voor informatie over dat bureau naar www.peppered.nl
© 2012 Willem Minderhout