Nummer 9 Jaargang 7 25 februari 2010 |
|||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Vermaak en Genot > Luister! | |
Muziekliefhebber telt zegeningen | Henk Klaren |
‘Wie koopt er nog singles in elpee-land,' kopte Hitweek (of heette het toen al Aloha?) ergens eind jaren zestig of begin jaren zeventig van de vorige eeuw. Waarom ik dat heb onthouden weet ik niet. Het zinnetje schiet me nog vaak te binnen. Ik sluit overigens niet uit, dat het niet helemáál precies die woorden waren. Het geheugen speelt soms een wat dubieuze rol bij dit soort dingen. Misschien is het wel de herinnering aan een vermeende herinnering, die nog ergens in je hoofd rondspookt. Je weet het niet. Douwe Draaisma ook niet*.
Ik meen zeker te weten dat in het artikel onder de kop een aantal elpees werd gerecenseerd, waaronder – naar mijn stellige overtuiging – één van The Collectors. Een Canadese band, die één – misschien twee – elpees heeft uitgebracht. Die éne heb ik. Ik geloof dat ik hem gekocht heb naar aanleiding van het artikel in Hitweek (of Aloha natuurlijk). Ik kan hem niet meer draaien, want ik heb geen platenspeler meer en de plaat is nooit op CD uitgebracht. Op Internet valt ook niets te vinden, tenzij ik niet al te slim zoek. Ik weet nog wel dat er prachtig meerstemmig op gezongen wordt en dat de nummers heel lang duren. Vier nummers op kant A en ééntje op kant B. Past helemaal in die tijd.
Zoiets zal muziekliefhebbers-van-vandaag-de-dag nogal stenen tijdperk-achtig in de oren klinken. Alle muziek die ooit is opgenomen lijkt immers wel digitaal beschikbaar. Dat is niet helemaal waar, maar dat is waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd. Je kunt digitale muziek downloaden. Dat kan gratis, illegaal, maar ook vaak legaal, bijvoorbeeld vanaf websites van de betreffende artiest, en het kan betaald, zoals bij iTunes. En als je de muziek alleen maar wilt hóren en niet zonodig wil bezítten dan heb je Youtube (daar valt meestal nog wat bij te zien ook) en diensten als MySpace en Facebook, waar artiesten liedjes opzetten, die je kunt beluisteren, maar niet downloaden. Dat heten streams geloof ik.
Iets dergelijks zou wel eens de toekomst kunnen zijn. Alle ooit opgenomen muziek (en niet alleen muziek, maar in principe alle informatie) is beschikbaar in de cloud en wil je iets horen dan vraag je de computer het af te spelen. Gewoon mondeling natuurlijk, want spraakherkenning is tegen die tijd een fluitje van een cent. Ik heb het nu over de verre toekomst, maar wat is ver eigenlijk in deze voortdurend versnellende tijd. Cloud-computing is geen begrip uit de science-fiction. Het is een mogelijke toekomst. Misschien wel een onvermijdelijke.
Het zou in elk geval het probleem van opslag van CD’s oplossen. Want dat was ik nog vergeten. Digitale opgenomen muziek kan ook op fysieke geluidsdagers (CD’s) worden gezet. Je kunt ze kopen in de platenwinkel en je kunt ze kopiëren van vrienden of van bij de bibliotheek geleende exemplaren. Er komt een tijd dat de CD-liefhebber net zo’n buitenissig verschijnsel is als de vinyl-freak, die alleen maar naar ‘echte’ elpees wil luisteren. Grappig, maar los van de tijd.
De trend is al ingezet. CD-winkels verdwijnen of veranderen in DVD- en games-winkels met een hoekje voor de populairste CD-tjes. Jan Smit ofzo. Dat is wel jammer. Browsen bij een goeie platelaar (om de ouderwetse newspeak van Hitweek nog maar eens te gebruiken) met deskundig personeel en Lucinda Williams op de achtergrond zit er niet echt meer in. Hele albums beluisteren in de door de artiest bedoelde volgorde met het boekje met informatie op schoot zal nóg minder voorkomen (nou ja, of dat nu zoveel gebeurt…: ík doe dat wel, maar wie nog meer eigenlijk?).
Maar wat geeft het: álles komt beschikbaar: de muziek, de beelden, de informatie. Alles in de cloud. Dat gaat ten koste van de platenmaatschappijen en –winkels (behalve in enkele sterk gespecialiseerde niches). Kleinmeubelwinkels zullen nauwelijks meer CD-rekken verkopen. Aan de andere kant zal er wel behoefte zijn aan een soort muziekzoekmachine, want de cloud is immens. Een hooiberg tot de n-de macht. Vol diamantjes, maar nog voller met rotzooi.
Er zal ook iets moeten worden gevonden op auteursrechtengebied. Ach, dat moest tóch al.
Terzijde: er zijn ook apparaatjes die muziek van elpees en tapes kunnen digitaliseren. Ze zijn niet eens zo duur. Misschien zijn er wel winkels waar je zoiets kunt láten doen…
Kan ik toch weer eens naar The Collectors luisteren. Ben benieuwd of mijn herinnering geflatteerd is**.
* Zie ook: Jaargang 5, nr. 4: 'De hobbel van remiscentie'.
** Surfend op zoek naar bijgaand plaatje ontdekte ik, dat er tóch een CD van de elpee is gemaakt. Kopen lijkt me.
****************************
De Leunstoel wordt uitgegeven door:
Het Genootschap De Leunstoel.
Word lid! Ga naar: www.deleunstoel.nl/colofon.php |
|
© 2010 Henk Klaren |