archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Mode delen printen terug
Spijkerbroek Cass Kamp

De zoektocht naar de perfecte spijkerboek. Iets vervelenders bestaat niet. Maar eens in de zoveel tijd moet het er toch van komen. Of je nu wilt of niet.

Ik ben niet zo’n spijkerbroekenfan, ik heb er één of hooguit twee. Maar een goede spijkerbroek is toch echt een must-have. En wat mij betreft is dat een donkerblauwe broek. Want een mooie spijkerbroek raakt nooit uit de mode en kan op allerlei manieren worden gedragen. Stijlvol, met een paar hakken en een chique topje. Stoer, met cowboylaarzen en een tanktop. Lief, met ballerina’s en een bolero. En zo zijn er nog veel meer combi’s te bedenken. Bovendien passen ze bij vrijwel elke gelegenheid, school, uitgaan, werken, winkelen etc. Met andere woorden, een goede spijkerbroek mag in geen enkele collectie ontbreken.

Helaas is het nadeel van spijkerbroeken dat, wanneer je de broek een paar dagen hebt gedragen, hij helemaal is uitgerekt. Niets dat een wasbeurt niet kan oplossen, maar wel met gevolg dat de broek langzaam maar zeker verslijt. Bij mij gaat een spijkerbroek gemiddeld een jaar of twee mee, en daarna beginnen er echt gaten in te vallen.

Zo was ik onlangs weer toe aan een nieuw exemplaar. Geen probleem, althans dat dacht ik. Ik had namelijk bij de vorige zoektocht de perfecte spijkerbroek gevonden. Hij stond me goed, hij zat lekker, en de prijs was ook mooi. Ik moest er wel voor naar Amsterdam, maar ach, wat maakt die afstand uit als je een OV hebt? Opgewekt pakte ik de trein richting Amsterdam, in de hoop om naast DE spijkerbroek ook nog wat leuke koopjes mee te kunnen pikken. Eenmaal aangekomen ging ik linea recta naar de winkel waar ik de vorige keer mijn spijkerbroek had gevonden.

En daar begon het drama. Na een uitgebreide zoektocht in de winkel kon ik het betreffende model nergens vinden. Ik besloot om toch maar de hulp in te roepen van het winkelmeisje, dat ik tot dan toe had proberen te ontwijken. Zij vertelde me vervolgens doodleuk dat het model niet meer gemaakt werd! Teleurgesteld droop ik af. De zoektocht naar de perfecte spijkerbroek moest weer van vooraf aan beginnen. Degenen die mijn vorige columns hebben gelezen, snappen misschien niet waarom ik dat een ramp vind, aangezien ik winkelen leuk vind. Maar dit is anders, heel anders. Ten eerste had ik gewoon een spijkerboek nodig. Eéntje, meer niet. Dus een ongedwongen middagje winkelen zat er niet meer in. Ik moest en zou met een spijkerbroek thuiskomen. En de gedachte aan vorige zoektochten naar de perfecte spijkerbroek, stemde me niet bepaald vrolijk.

Als eerste ging ik naar de H&M. Als ik de perfecte spijkerbroek bij die winkel zou vinden, was hij in ieder geval niet te duur. Maar de kans om de perfecte spijkerbroek bij de H&M te vinden is klein. H&M heeft namelijk weinig standaardmodellen. De meeste broeken zijn aangepast aan de mode van dat moment. Dat juich ik bij elk ander kledingstuk toe, maar een mooie spijkerbroek moet tijdloos zijn. Zoekend tussen de spijkerbroeken, was ik aanvankelijk best positief. Er was er eentje die ik best mooi vond. Maar toen ik de broek paste, bleek dat de H&M weer spontaan zijn matentabel had veranderd. Want mijn normale maat bleek minstens twee maten te klein te zijn, en dat lag echt niet aan mij. Eenmaal terug bij het spijkerbroekenrek was de maat die ik dan wel moest hebben, er natuurlijk niet meer.

Volgende halte: Zara. Bij deze winkel was het nog erger. Alle spijkerbroeken lagen opgevouwen op een rek. Nou is dat stapelen is redelijk normaal in een kledingwinkel, maar het is toch ook wel handig als je kunt zien wat voor model waar ligt. Dus, zonder dat alle spijkerbroeken van het rek te moeten pakken, ze open te moeten vouwen, en vervolgens onder de spiedende blikken van toch al niet al te vriendelijke verkoopsters te moeten proberen ze weer op te vouwen zoals ze gevouwen waren. (Zodra je je omdraait, gaan ze toch naar het rek toe om de broek opnieuw op te vouwen, ondanks alle moeite…). In eerste instantie probeerde ik nog wat broeken uit het rek te halen en te bekijken, maar aangezien die broeken niet bevielen en de rest veel te hoog lag, besloot ik het maar op te geven.

Op naar de Only. Deze winkel heeft soms mooie spijkerbroeken, en meestal tegen een redelijke prijs. Het rek zag er een stuk overzichtelijker uit dan bij de vorige winkels en ik vertrok met twee stuks naar de pashokjes. De pashokjes van deze winkel staan bekend om de afwezigheid van spiegels. Na mij in de eerste broek te hebben gewurmd, besloot ik maar in het pashok te blijven. Ten eerste vond ik de broek het niet waard. Ten tweede had ik geen zin in de opdringerige verkoopster die de wacht hield bij de spiegel. U weet wel, zo’n meisje da zich ermee gaat bemoeien of de broek mooi is of niet. Net of ik niet zelf kan beslissen wat ik mooi vind, en als ik hulp nodig heb, vraag ik het wel.

Zo ging de zoektocht verder, langs meer van dat soort winkels. Natuurlijk had ik aan het einde van de dag nog steeds geen spijkerbroek gevonden (en ook niets anders leuks, want ik was veel te chagrijnig om nog eens vrolijk te gaan passen). Uiteindelijk heb ik mijn oude spijkerbroek met gaten nog maar even doorgedragen, stond nog best cool ook.

En toen, net op het moment dat ik er niet meer in geloofde, heb ik toch nog een mooie spijkerbroek gevonden. Hij is niet perfect, maar het is een mooi compromis. En als ik nog eens een perfecte spijkerbroek vind, dan sla ik er gelijk een stuk of tien van in. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen.
 
****************************************************************
Wilt u meer weten over hyperventilatie? Ga naar www.hyperventilatie.org .


© 2005 Cass Kamp meer Cass Kamp - meer "Mode"
Bezigheden > Mode
Spijkerbroek Cass Kamp
De zoektocht naar de perfecte spijkerboek. Iets vervelenders bestaat niet. Maar eens in de zoveel tijd moet het er toch van komen. Of je nu wilt of niet.

Ik ben niet zo’n spijkerbroekenfan, ik heb er één of hooguit twee. Maar een goede spijkerbroek is toch echt een must-have. En wat mij betreft is dat een donkerblauwe broek. Want een mooie spijkerbroek raakt nooit uit de mode en kan op allerlei manieren worden gedragen. Stijlvol, met een paar hakken en een chique topje. Stoer, met cowboylaarzen en een tanktop. Lief, met ballerina’s en een bolero. En zo zijn er nog veel meer combi’s te bedenken. Bovendien passen ze bij vrijwel elke gelegenheid, school, uitgaan, werken, winkelen etc. Met andere woorden, een goede spijkerbroek mag in geen enkele collectie ontbreken.

Helaas is het nadeel van spijkerbroeken dat, wanneer je de broek een paar dagen hebt gedragen, hij helemaal is uitgerekt. Niets dat een wasbeurt niet kan oplossen, maar wel met gevolg dat de broek langzaam maar zeker verslijt. Bij mij gaat een spijkerbroek gemiddeld een jaar of twee mee, en daarna beginnen er echt gaten in te vallen.

Zo was ik onlangs weer toe aan een nieuw exemplaar. Geen probleem, althans dat dacht ik. Ik had namelijk bij de vorige zoektocht de perfecte spijkerbroek gevonden. Hij stond me goed, hij zat lekker, en de prijs was ook mooi. Ik moest er wel voor naar Amsterdam, maar ach, wat maakt die afstand uit als je een OV hebt? Opgewekt pakte ik de trein richting Amsterdam, in de hoop om naast DE spijkerbroek ook nog wat leuke koopjes mee te kunnen pikken. Eenmaal aangekomen ging ik linea recta naar de winkel waar ik de vorige keer mijn spijkerbroek had gevonden.

En daar begon het drama. Na een uitgebreide zoektocht in de winkel kon ik het betreffende model nergens vinden. Ik besloot om toch maar de hulp in te roepen van het winkelmeisje, dat ik tot dan toe had proberen te ontwijken. Zij vertelde me vervolgens doodleuk dat het model niet meer gemaakt werd! Teleurgesteld droop ik af. De zoektocht naar de perfecte spijkerbroek moest weer van vooraf aan beginnen. Degenen die mijn vorige columns hebben gelezen, snappen misschien niet waarom ik dat een ramp vind, aangezien ik winkelen leuk vind. Maar dit is anders, heel anders. Ten eerste had ik gewoon een spijkerboek nodig. Eéntje, meer niet. Dus een ongedwongen middagje winkelen zat er niet meer in. Ik moest en zou met een spijkerbroek thuiskomen. En de gedachte aan vorige zoektochten naar de perfecte spijkerbroek, stemde me niet bepaald vrolijk.

Als eerste ging ik naar de H&M. Als ik de perfecte spijkerbroek bij die winkel zou vinden, was hij in ieder geval niet te duur. Maar de kans om de perfecte spijkerbroek bij de H&M te vinden is klein. H&M heeft namelijk weinig standaardmodellen. De meeste broeken zijn aangepast aan de mode van dat moment. Dat juich ik bij elk ander kledingstuk toe, maar een mooie spijkerbroek moet tijdloos zijn. Zoekend tussen de spijkerbroeken, was ik aanvankelijk best positief. Er was er eentje die ik best mooi vond. Maar toen ik de broek paste, bleek dat de H&M weer spontaan zijn matentabel had veranderd. Want mijn normale maat bleek minstens twee maten te klein te zijn, en dat lag echt niet aan mij. Eenmaal terug bij het spijkerbroekenrek was de maat die ik dan wel moest hebben, er natuurlijk niet meer.

Volgende halte: Zara. Bij deze winkel was het nog erger. Alle spijkerbroeken lagen opgevouwen op een rek. Nou is dat stapelen is redelijk normaal in een kledingwinkel, maar het is toch ook wel handig als je kunt zien wat voor model waar ligt. Dus, zonder dat alle spijkerbroeken van het rek te moeten pakken, ze open te moeten vouwen, en vervolgens onder de spiedende blikken van toch al niet al te vriendelijke verkoopsters te moeten proberen ze weer op te vouwen zoals ze gevouwen waren. (Zodra je je omdraait, gaan ze toch naar het rek toe om de broek opnieuw op te vouwen, ondanks alle moeite…). In eerste instantie probeerde ik nog wat broeken uit het rek te halen en te bekijken, maar aangezien die broeken niet bevielen en de rest veel te hoog lag, besloot ik het maar op te geven.

Op naar de Only. Deze winkel heeft soms mooie spijkerbroeken, en meestal tegen een redelijke prijs. Het rek zag er een stuk overzichtelijker uit dan bij de vorige winkels en ik vertrok met twee stuks naar de pashokjes. De pashokjes van deze winkel staan bekend om de afwezigheid van spiegels. Na mij in de eerste broek te hebben gewurmd, besloot ik maar in het pashok te blijven. Ten eerste vond ik de broek het niet waard. Ten tweede had ik geen zin in de opdringerige verkoopster die de wacht hield bij de spiegel. U weet wel, zo’n meisje da zich ermee gaat bemoeien of de broek mooi is of niet. Net of ik niet zelf kan beslissen wat ik mooi vind, en als ik hulp nodig heb, vraag ik het wel.

Zo ging de zoektocht verder, langs meer van dat soort winkels. Natuurlijk had ik aan het einde van de dag nog steeds geen spijkerbroek gevonden (en ook niets anders leuks, want ik was veel te chagrijnig om nog eens vrolijk te gaan passen). Uiteindelijk heb ik mijn oude spijkerbroek met gaten nog maar even doorgedragen, stond nog best cool ook.

En toen, net op het moment dat ik er niet meer in geloofde, heb ik toch nog een mooie spijkerbroek gevonden. Hij is niet perfect, maar het is een mooi compromis. En als ik nog eens een perfecte spijkerbroek vind, dan sla ik er gelijk een stuk of tien van in. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen.
 
****************************************************************
Wilt u meer weten over hyperventilatie? Ga naar www.hyperventilatie.org .
© 2005 Cass Kamp
powered by CJ2