archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Mode delen printen terug
Meisjes van 40 Marianne Bernard

0209 Meisjes van 40
‘Ik heb niets om aan te trekken!’ Iedere vrouw heeft wel eens deze wanhoopskreet geslaakt, staande voor een open kast vol met kleren Wat is hier aan de hand? Is er iets mis met die vrouw of is er iets met haar kleren? Wellicht is het probleem dat er in die kast allemaal kleren hangen die nergens meer geschikt voor zijn, of die niet meer bij elkaar passen. Je pakt een rok, maar die is eigenlijk te strak. Je trekt een broek van een hangertje, maar die lijkt nogal gedateerd en je hebt er geen enkele passende top bij. Er hangen heel wat jasjes, maar die hebben allemaal van die grote schoudervullingen uit de jaren tachtig. Je pakt een bloes, maar daar is een knoopje af. De verklaring is niet dat je zo’n ontevreden persoontje bent. Nee, je hebt al in geen jaren je klerenkast uitgemest, laat staan iets weggedaan.

Neem eens op een zaterdagochtend de tijd om orde op zaken te stellen. Denk aan je ijskast: daar zit ook geen eten in waarvan de houdbaarheidsdatum al lang verlopen is. Zo zou je ook je kledingkast moeten bekijken en alles opruimen wat te erg uit de mode is (of te klein geworden). Waarom zit er in kleding niet een merkje met een datum? Natuurlijk zijn er ook ‘tijdloze’ kleren, die nooit uit de mode raken (weet je het zeker?), of kleren die weliswaar niet meer kunnen, maar waar je aan gehecht bent. Nou, die bewaren we dan apart, ergens op zolder, maar niet tussen de dagelijkse kleren.

Kijk eens in een modeblad hoe de huidige mode is. Niet om je aan die graatmagere modellen te spiegelen, maar om je te oriënteren op het huidige modebeeld. De jasjes zijn kwiek en kort, de broeken glad van boven en met iets uitlopende pijpen (geen bandplooi te zien), de rokjes rond de knie en zwierig, alles is kleurig – niet zwart. Wie kleren van tien of vijftien jaar geleden aan heeft ziet er tien jaar ouder uit. Je bent zelf altijd de laatste om dat te zien, maar verder ziet iedereen het wel.

Een andere kwestie is dat we vinden dat niets meer ‘staat’. Hoe komt dat? Het was toch zo’n duur pakje indertijd. Is het misschien zo dat we ons lijf met onze iets ouder geworden vormen en eigenaardigheden niet accepteren? Kijk eens serieus naar jezelf in de spiegel. Die buik, die hoort daar eigenlijk niet, die hoort bij een lange termijn project dat ‘ik ga afvallen’ heet. Die armen, die zijn niet zo mooi meer als toen je twintig was. Je ziet als het ware niet je eigen armen, maar die van je moeder. Het kost een hoop hersenwerk om te accepteren dat het jouw armen zijn. Als je nou eerst eens blij zou zijn met hoe je bent en de volgende keer in de winkel een broek of een beha of een jasje in een passende maat zou kopen, een maatje groter dus, kijk dan eens hoe heerlijk je kleding weer voelt. Het klinkt raar, maar een goed passende, niet knellende tailleband kan het zelfvertrouwen weer opvijzelen: je voelt je niet meer die te dikke gestopte worst, maar een elegante vrouw.

Deze prachtige wijsheden heb ik niet zelf uit mijn duim gezogen. Ik vertel ze na uit het zeer grappige boekje 40 over 40: 40 Things every woman over 40 needs to know about getting dressed. Het is te koop via Amazon.com en geschreven door Brenda Kinsel, die styliste is in Marin County, Californië (een plaatsje in de buurt van San Francisco dat we ons nog herinneren van The Serial). Logisch dat het een feelgood boek is. Het is inderdaad een opbeurend boekje. Je wordt er niet alleen vrolijk van, maar het daagt je ook uit tot daden: je bekijkt jezelf met een frisse nieuwe blik en gaat meteen plannen maken.

Er staan heel veel zinvolle tips in, bij voorbeeld dat je geen impulsaankopen moet doen. Dát zijn de kleren die later ongedragen in de kast hangen en je ervan weerhouden te kopen wat je wel nodig zou hebben. Ga je winkelen, maak dan van tevoren een goed plan: ik zoek zó’n broek of zó’n trui. Vind je die niet, jammer, zoek een andere keer verder. Koop niet iets in de uitverkoop omdat het zo goedkoop is, maar eigenlijk te groot of te klein, of in een kleur die je eigenlijk niet bedoelde – dan zul je het wellicht nooit dragen. Koop wat je goed staat en goed past en betaal gewoon de volle prijs. Je bent het waard.






© 2005 Marianne Bernard meer Marianne Bernard - meer "Mode" -
Bezigheden > Mode
Meisjes van 40 Marianne Bernard
0209 Meisjes van 40
‘Ik heb niets om aan te trekken!’ Iedere vrouw heeft wel eens deze wanhoopskreet geslaakt, staande voor een open kast vol met kleren Wat is hier aan de hand? Is er iets mis met die vrouw of is er iets met haar kleren? Wellicht is het probleem dat er in die kast allemaal kleren hangen die nergens meer geschikt voor zijn, of die niet meer bij elkaar passen. Je pakt een rok, maar die is eigenlijk te strak. Je trekt een broek van een hangertje, maar die lijkt nogal gedateerd en je hebt er geen enkele passende top bij. Er hangen heel wat jasjes, maar die hebben allemaal van die grote schoudervullingen uit de jaren tachtig. Je pakt een bloes, maar daar is een knoopje af. De verklaring is niet dat je zo’n ontevreden persoontje bent. Nee, je hebt al in geen jaren je klerenkast uitgemest, laat staan iets weggedaan.

Neem eens op een zaterdagochtend de tijd om orde op zaken te stellen. Denk aan je ijskast: daar zit ook geen eten in waarvan de houdbaarheidsdatum al lang verlopen is. Zo zou je ook je kledingkast moeten bekijken en alles opruimen wat te erg uit de mode is (of te klein geworden). Waarom zit er in kleding niet een merkje met een datum? Natuurlijk zijn er ook ‘tijdloze’ kleren, die nooit uit de mode raken (weet je het zeker?), of kleren die weliswaar niet meer kunnen, maar waar je aan gehecht bent. Nou, die bewaren we dan apart, ergens op zolder, maar niet tussen de dagelijkse kleren.

Kijk eens in een modeblad hoe de huidige mode is. Niet om je aan die graatmagere modellen te spiegelen, maar om je te oriënteren op het huidige modebeeld. De jasjes zijn kwiek en kort, de broeken glad van boven en met iets uitlopende pijpen (geen bandplooi te zien), de rokjes rond de knie en zwierig, alles is kleurig – niet zwart. Wie kleren van tien of vijftien jaar geleden aan heeft ziet er tien jaar ouder uit. Je bent zelf altijd de laatste om dat te zien, maar verder ziet iedereen het wel.

Een andere kwestie is dat we vinden dat niets meer ‘staat’. Hoe komt dat? Het was toch zo’n duur pakje indertijd. Is het misschien zo dat we ons lijf met onze iets ouder geworden vormen en eigenaardigheden niet accepteren? Kijk eens serieus naar jezelf in de spiegel. Die buik, die hoort daar eigenlijk niet, die hoort bij een lange termijn project dat ‘ik ga afvallen’ heet. Die armen, die zijn niet zo mooi meer als toen je twintig was. Je ziet als het ware niet je eigen armen, maar die van je moeder. Het kost een hoop hersenwerk om te accepteren dat het jouw armen zijn. Als je nou eerst eens blij zou zijn met hoe je bent en de volgende keer in de winkel een broek of een beha of een jasje in een passende maat zou kopen, een maatje groter dus, kijk dan eens hoe heerlijk je kleding weer voelt. Het klinkt raar, maar een goed passende, niet knellende tailleband kan het zelfvertrouwen weer opvijzelen: je voelt je niet meer die te dikke gestopte worst, maar een elegante vrouw.

Deze prachtige wijsheden heb ik niet zelf uit mijn duim gezogen. Ik vertel ze na uit het zeer grappige boekje 40 over 40: 40 Things every woman over 40 needs to know about getting dressed. Het is te koop via Amazon.com en geschreven door Brenda Kinsel, die styliste is in Marin County, Californië (een plaatsje in de buurt van San Francisco dat we ons nog herinneren van The Serial). Logisch dat het een feelgood boek is. Het is inderdaad een opbeurend boekje. Je wordt er niet alleen vrolijk van, maar het daagt je ook uit tot daden: je bekijkt jezelf met een frisse nieuwe blik en gaat meteen plannen maken.

Er staan heel veel zinvolle tips in, bij voorbeeld dat je geen impulsaankopen moet doen. Dát zijn de kleren die later ongedragen in de kast hangen en je ervan weerhouden te kopen wat je wel nodig zou hebben. Ga je winkelen, maak dan van tevoren een goed plan: ik zoek zó’n broek of zó’n trui. Vind je die niet, jammer, zoek een andere keer verder. Koop niet iets in de uitverkoop omdat het zo goedkoop is, maar eigenlijk te groot of te klein, of in een kleur die je eigenlijk niet bedoelde – dan zul je het wellicht nooit dragen. Koop wat je goed staat en goed past en betaal gewoon de volle prijs. Je bent het waard.




© 2005 Marianne Bernard
powered by CJ2