archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Lopen delen printen terug
Meijendel Frits Hoorweg

0000BZ Frits
Meijendel is de naam van een duingebied bij Wassenaar, met een theehuis dat dezelfde naam draagt. Althans bijna, het theehuis wordt door de uitbater Boerderij Meyendell genoemd. Het is de voor de hand liggende bestemming van een fietstochtje op een lome zondagmiddag.
‘Wat zullen we nog eens gaan doen?’
‘Moeten we dan perse iets doen?’
‘Ja, we gaan er wel even uit hoor.’
‘Nou goed, laten we naar Meijendel fietsen.’
‘s Zomers hebben ze natuurlijk een terras waarop je moet vechten voor een plaatsje, maar op een doordeweekse winterdag heerst er een weldadige rust; de ideale plek om koffie te drinken voor een wandelaar die op weg is naar Katwijk. Gek genoeg had ik enige moeite om het theehuis te vinden. De kaart zat in mijn rugzak, ik ken de omgeving immers en bovendien zijn er de roodwitte markeringen van het Hollandse Kustpad, maar ineens ging het fout. Op een boom recht voor me stond een roodwit kruis, teken dat je daar niet heen moet, maar noch links noch rechts stond de reguliere roodwitte markering. Dat heb ik wel vaker: er vast van overtuigd dat ik de weg weet ga ik de mist in.

In een auto kunnen de gevolgen daarvan dramatisch zijn. Je rijdt op een stad af waar je vroeger hebt gewoond en die je als je broekzak kent, of meent te kennen. Op de kaart kijken hoeft niet. Het centrum ligt links van de aanrijroute en even daarvoor aan de rechterkant is een plek waar je goed kunt parkeren. Maar bij nadering van de stad blijkt dat alles anders is geworden. Centrum rechtdoor staat er op een bord en daaronder staat een grote P, met daarachter een oplichtend getal, irritante nieuwlichterij. Nog steeds dringt het niet tot je door dat het stadsbestuur jouw tijdelijke afwezigheid heeft aangegrepen om de boel stiekem te herstructureren. Je gaat rechtsaf zoals je altijd gewend was. Van de achterbank wordt geroepen: ‘Nee we moeten hier rechtdoor!’, maar het is al te laat. De oude vertrouwde afslag naar rechts blijkt de oprit geworden van een rondweg die je afvoert naar een plek waar je niet wilt zijn. Het kost minstens een kwartier om weer terug op dezelfde aanrijroute te komen en bovendien ben je de rest van de dag het mikpunt van flauwe grappen.

Te voet valt de schade van zo’n foutje gelukkig mee en bovendien lopen er in Meijendel altijd vriendelijke mensen met honden, die de weg nog beter kennen en die bereid zijn je het goede pad te wijzen. Voor de ingang van het theehuis hing een spandoek waarop te lezen stond dat de VVD van Wassenaar tegen sloop van de Boerderij is. Nu was het wel tot mij doorgedrongen dat er iets aan de hand was met het theehuis, maar dat het al zo hoog is opgelopen verraste mij. Binnen lagen op alle tafeltjes enquêteformulieren. De bezoekers werden uitgenodigd daarop aan te geven wat zij ervan vinden. De uitslag van die enquête kan ik wel voorspellen: 98% zal tegen zijn. Wie wil er zo’n aardige uitspanning nou slopen?

De eigenaar van het gebied (de Duinwaterleiding) naar het schijnt. Naar de beweegredenen mag de toevallige passant gissen; de uitbater van Boerderij Meyendell vertelt het er niet bij, die is vol (of veinst) onbegrip. ‘Zo wil het Duinwaterbedrijf het restaurant slopen om daar iets nieuws voor neer te zetten volgens een nieuw –lees: modern – concept …. ,‘ staat er boven de enquête te lezen. Nu begrijp ik waarom de VVD tegen is: de vooruitgang moet worden gestuit, dat spreekt. Een standpunt dat het vast goed zal doen bij het gewone volk, waar ik mijzelf graag toe reken. Het theehuis is er nu een van het soort dat opgevrolijkt wordt met geblokte gordijntjes en dito tafelkleedjes. De menukaart wordt gedomineerd door appeltaart, pannenkoeken en seizoensbier (indien voorradig). Je kunt er staat op maken dat daar iets gelikts voor in de plaats komt waar je je voeten moet vegen voor er binnen te gaan.
‘Dan kun je er een bord oesters eten,’ zei de Haagse cabaretier Sjaak Bral heel treffend. Precies, en daarom heb ook ik mij aangesloten bij het verzet tegen de plannen van de Duinwaterleiding.

Buiten had ik daar meteen weer spijt van. De laatste keer dat ik mijn handtekening op een lijst heb gezet was in de tijd dat de Sjah nog aan het bewind was in Iran. Door die handtekening sloot ik mij aan bij het verzet tegen hem. Daar is een hoop narigheid uit voortgekomen. Die ervaring had mij tot het vaste voornemen gebracht nooit meer te tekenen voor welk goed ogend doel dan ook. Een voornemen waar ik mij jarenlang aan gehouden heb en nu ben ik weer gezwicht. Als dat maar goed gaat.
 

 
****************************************************
Er is zelfs al een vereniging voor het behoud van Boerderij Meyendell.
Nadere informatie is te vinden op www.geennieuwbouwmeyendel.nl .


© 2006 Frits Hoorweg meer Frits Hoorweg - meer "Lopen" -
Bezigheden > Lopen
Meijendel Frits Hoorweg
0000BZ Frits
Meijendel is de naam van een duingebied bij Wassenaar, met een theehuis dat dezelfde naam draagt. Althans bijna, het theehuis wordt door de uitbater Boerderij Meyendell genoemd. Het is de voor de hand liggende bestemming van een fietstochtje op een lome zondagmiddag.
‘Wat zullen we nog eens gaan doen?’
‘Moeten we dan perse iets doen?’
‘Ja, we gaan er wel even uit hoor.’
‘Nou goed, laten we naar Meijendel fietsen.’
‘s Zomers hebben ze natuurlijk een terras waarop je moet vechten voor een plaatsje, maar op een doordeweekse winterdag heerst er een weldadige rust; de ideale plek om koffie te drinken voor een wandelaar die op weg is naar Katwijk. Gek genoeg had ik enige moeite om het theehuis te vinden. De kaart zat in mijn rugzak, ik ken de omgeving immers en bovendien zijn er de roodwitte markeringen van het Hollandse Kustpad, maar ineens ging het fout. Op een boom recht voor me stond een roodwit kruis, teken dat je daar niet heen moet, maar noch links noch rechts stond de reguliere roodwitte markering. Dat heb ik wel vaker: er vast van overtuigd dat ik de weg weet ga ik de mist in.

In een auto kunnen de gevolgen daarvan dramatisch zijn. Je rijdt op een stad af waar je vroeger hebt gewoond en die je als je broekzak kent, of meent te kennen. Op de kaart kijken hoeft niet. Het centrum ligt links van de aanrijroute en even daarvoor aan de rechterkant is een plek waar je goed kunt parkeren. Maar bij nadering van de stad blijkt dat alles anders is geworden. Centrum rechtdoor staat er op een bord en daaronder staat een grote P, met daarachter een oplichtend getal, irritante nieuwlichterij. Nog steeds dringt het niet tot je door dat het stadsbestuur jouw tijdelijke afwezigheid heeft aangegrepen om de boel stiekem te herstructureren. Je gaat rechtsaf zoals je altijd gewend was. Van de achterbank wordt geroepen: ‘Nee we moeten hier rechtdoor!’, maar het is al te laat. De oude vertrouwde afslag naar rechts blijkt de oprit geworden van een rondweg die je afvoert naar een plek waar je niet wilt zijn. Het kost minstens een kwartier om weer terug op dezelfde aanrijroute te komen en bovendien ben je de rest van de dag het mikpunt van flauwe grappen.

Te voet valt de schade van zo’n foutje gelukkig mee en bovendien lopen er in Meijendel altijd vriendelijke mensen met honden, die de weg nog beter kennen en die bereid zijn je het goede pad te wijzen. Voor de ingang van het theehuis hing een spandoek waarop te lezen stond dat de VVD van Wassenaar tegen sloop van de Boerderij is. Nu was het wel tot mij doorgedrongen dat er iets aan de hand was met het theehuis, maar dat het al zo hoog is opgelopen verraste mij. Binnen lagen op alle tafeltjes enquêteformulieren. De bezoekers werden uitgenodigd daarop aan te geven wat zij ervan vinden. De uitslag van die enquête kan ik wel voorspellen: 98% zal tegen zijn. Wie wil er zo’n aardige uitspanning nou slopen?

De eigenaar van het gebied (de Duinwaterleiding) naar het schijnt. Naar de beweegredenen mag de toevallige passant gissen; de uitbater van Boerderij Meyendell vertelt het er niet bij, die is vol (of veinst) onbegrip. ‘Zo wil het Duinwaterbedrijf het restaurant slopen om daar iets nieuws voor neer te zetten volgens een nieuw –lees: modern – concept …. ,‘ staat er boven de enquête te lezen. Nu begrijp ik waarom de VVD tegen is: de vooruitgang moet worden gestuit, dat spreekt. Een standpunt dat het vast goed zal doen bij het gewone volk, waar ik mijzelf graag toe reken. Het theehuis is er nu een van het soort dat opgevrolijkt wordt met geblokte gordijntjes en dito tafelkleedjes. De menukaart wordt gedomineerd door appeltaart, pannenkoeken en seizoensbier (indien voorradig). Je kunt er staat op maken dat daar iets gelikts voor in de plaats komt waar je je voeten moet vegen voor er binnen te gaan.
‘Dan kun je er een bord oesters eten,’ zei de Haagse cabaretier Sjaak Bral heel treffend. Precies, en daarom heb ook ik mij aangesloten bij het verzet tegen de plannen van de Duinwaterleiding.

Buiten had ik daar meteen weer spijt van. De laatste keer dat ik mijn handtekening op een lijst heb gezet was in de tijd dat de Sjah nog aan het bewind was in Iran. Door die handtekening sloot ik mij aan bij het verzet tegen hem. Daar is een hoop narigheid uit voortgekomen. Die ervaring had mij tot het vaste voornemen gebracht nooit meer te tekenen voor welk goed ogend doel dan ook. Een voornemen waar ik mij jarenlang aan gehouden heb en nu ben ik weer gezwicht. Als dat maar goed gaat.
 

 
****************************************************
Er is zelfs al een vereniging voor het behoud van Boerderij Meyendell.
Nadere informatie is te vinden op www.geennieuwbouwmeyendel.nl .
© 2006 Frits Hoorweg
powered by CJ2