archiefvorig nr.lopend nr.

Bezigheden > Lopen delen printen terug
City Pier City Mr. Pelham

0711BZ CPC
Eigenlijk zou de tram gewoon eroverheen moeten rijden, en nog hadden ze niks te klagen. Roken, drinken, hardlopen: elk genot zijn prijs. Maar de tram rijdt niet over hen heen; de tram wordt stilgelegd voor de duur van het heen en weer rennen.

Op het einde van de dag, als de prijzen verdeeld zijn, komt het tramverkeer maar moeizaam weer op gang. Wachten op het perron van Station Laan van NOI tot je half een ons weegt, en dan instappen in een tram (‘randstadrail’) die al aardiger gevuld is dan je op die vroege halte in het traject verwachten mag. Op het CS stroomt het hele voertuig barstensvol: mannen en vrouwen in schreeuwerige trainingspakken op al even schreeuwerige sportschoenen. Een papieren bandje om de pols geeft recht op gratis vervoer. Een meute is het. Je ruikt hun zweet en als je aan het gangpad zit: hun kruis. Consternatie: ‘Er is er één flauwgevallen,’ klinkt het van achter uit de tram tot helemaal bij de bestuurder. Een wisselroep, weldra gevolgd door een ‘Dokter!’ – ‘Dokter!’ en de ongedurige wens om ‘de doorgang vrij te maken’, want er is ‘verplegend personeel’. Ook wordt geschreeuwd om het openen van de tramdeuren. Bij de volgende halte, als het slachtoffer alweer ‘zit’, is er enig gesnauw om het naar buiten laten van mensen die willen uitstappen.

Ze houden zo van lopen, ze hebben de hele middag met z’n allen door de straten van de stad gerend. Waarom nemen ze dan ook niet de benenwagen naar huis?
 
****************************


© 2010 Mr. Pelham meer Mr. Pelham - meer "Lopen"
Bezigheden > Lopen
City Pier City Mr. Pelham
0711BZ CPC
Eigenlijk zou de tram gewoon eroverheen moeten rijden, en nog hadden ze niks te klagen. Roken, drinken, hardlopen: elk genot zijn prijs. Maar de tram rijdt niet over hen heen; de tram wordt stilgelegd voor de duur van het heen en weer rennen.

Op het einde van de dag, als de prijzen verdeeld zijn, komt het tramverkeer maar moeizaam weer op gang. Wachten op het perron van Station Laan van NOI tot je half een ons weegt, en dan instappen in een tram (‘randstadrail’) die al aardiger gevuld is dan je op die vroege halte in het traject verwachten mag. Op het CS stroomt het hele voertuig barstensvol: mannen en vrouwen in schreeuwerige trainingspakken op al even schreeuwerige sportschoenen. Een papieren bandje om de pols geeft recht op gratis vervoer. Een meute is het. Je ruikt hun zweet en als je aan het gangpad zit: hun kruis. Consternatie: ‘Er is er één flauwgevallen,’ klinkt het van achter uit de tram tot helemaal bij de bestuurder. Een wisselroep, weldra gevolgd door een ‘Dokter!’ – ‘Dokter!’ en de ongedurige wens om ‘de doorgang vrij te maken’, want er is ‘verplegend personeel’. Ook wordt geschreeuwd om het openen van de tramdeuren. Bij de volgende halte, als het slachtoffer alweer ‘zit’, is er enig gesnauw om het naar buiten laten van mensen die willen uitstappen.

Ze houden zo van lopen, ze hebben de hele middag met z’n allen door de straten van de stad gerend. Waarom nemen ze dan ook niet de benenwagen naar huis?
 
****************************
© 2010 Mr. Pelham
powered by CJ2