Vanwege een familiefeest waren we in Baak. We bleven er zelfs overnachten, omdat we geen zin hadden ’s avonds laat terug te rijden. En ook omdat het ons een leuk idee leek er een wandeling in de omgeving aan vast te knopen. Baak ligt iets ten oosten van de IJssel, een paar kilometer voorbij Bronkhorst, in een mooie omgeving.

Wat heeft Baak verder zoal te bieden? Om te beginnen natuurlijk Huize Baak, want het ligt in een van oorsprong feodaal georganiseerd gebied. Zo te zien is het huis zelf nog steeds particulier bezit. Nergens heb ik rondleidingen of zo zien aangekondigd en er staan geen opzichtige borden van een of andere firma in de tuin; of moet ik zeggen: het landgoed? Niet ver van het huis staat een reusachtige kerk, die volgens de torenklok in 1890 is gebouwd en vlak daarnaast is zaal Concordia. (Waarom zijn er toch zoveel zalen die Concordia heten? Misschien om valselijk de eensgezindheid te suggereren die men bij het tot stand komen ervan zo node heeft gemist.) Daarmee heb je de kern van het dorp wel gehad. Winkels zijn er niet, er is nog wel een groot restaurant dat zo te zien echter alleen open gaat voor gezelschappen. Aan de Emmerikse weg is een bushalte, waar op doordeweekse dagen af en toe een bus stopt. Daar is ook het hotel, annex café.

Toch, je zou het op het eerste gezicht niet zeggen, is er een bloeiend sociaal leven in Baak. Echt, dat is niet zo maar een gratuite uitspraak afkomstig uit een VVV-brochure. Ik heb het uit eigen waarneming! Een groot deel ervan voltrok zich namelijk, na middernacht, in de gelagkamer van ons hotel. Gelagkamer, dat is eigenlijk wel een erg deftige benaming voor zo’n simpel dorpscafé, maar ik weet even geen betere.

Hoe erg is een beetje lawaai? Eigenlijk valt het wel mee, althans zolang het niet meer dan een monotoon gedrens is, dan lijkt het wel wat op het ruisen van de zee. Wij verschenen daarom de volgende morgen redelijk uitgeslapen aan het ontbijt, iets dat van de kroegbaas, die ons ontbijt serveerde, niet kon worden gezegd. Toch was hij wakker genoeg om uit ons schoeisel af te leiden dat we ‘aon de wandel’ gingen.

Vanuit Baak liepen we over binnenwegen in Zuidelijke richting. Het was vrij koud en de lucht was effen grijs: natte-neuzen-weer, je loopt de hele dag je neus te snuiten zonder verkouden te zijn. Het landschap zag eruit zoals je verwachten kunt in deze tijd van het jaar: bomen zonder bladeren, omgeploegd land met hier en daar nog een stapeltje bieten, kraaien die op betere tijden zitten te wachten. Op een gegeven moment maakte onze weg een hoek naar het Westen en leidde ons naar een buurtschap met de mysterieuze naam Covik. Vervolgens liepen we in dezelfde richting door naar Steenderen.

De aanblik van Steenderen wordt in belangrijke mate bepaald door Aviko, een firma die allerlei onnatuurlijk dingen met aardappelen doet. Zo maakt men er onder andere kreukelfrites en aardappelschijfjes (‘Celavita’!) van. De fabrieksgebouwen zijn niet direct een lust voor het oog, maar anderzijds is het bijna ontroerend om nog een dorp te treffen waar gewoon gewerkt wordt. Kom daar eens om in Bronkhorst, dat iets Noordelijker ligt en dat we vervolgens aandeden. Daar heeft bijna iedereen een galerietje, lijkt het en er is een Dickens-museum. Er liep een imposante man door de straten, met een cape om en een hoge hoed op die Scrooge uitbeeldt en rondleidingen houdt. Maar ja, je kunt wel afgeven op dat soort gekleuter, het brengt wel met zich mee dat je in Bronkhorst uitstekend kunt lunchen. Vooral tijdens een winterse wandeling ben je daar halverwege wel aan toe.

Vanaf Bronkhorst liepen we een poosje in Noordoostelijke richting, over de IJsseldijk, en vervolgens over de Bonte Koeweg en langs de Baaksche Beek richting Wichmond. Dit stuk van onze wandeling is onderdeel van het Trekvogelpad, een lange afstand wandeling (LAW) die begint in Bergen aan Zee, bij Brummen de IJssel oversteekt, en na Wichmond nog doorloopt naar Enschede. Wij hebben er geen enkele trekvogel aangetroffen, maar dat kan natuurlijk aan het jaargetijde liggen. Of het komt door die stukken wapperend plastic die de boeren her en der hebben opgehangen.

Net voor Wichmond gingen we rechtsaf, in Zuidwestelijke richting, en kwamen al gauw weer in Baak aan. De kerktoren, die een groot deel van de dag een geruststellende aanwezigheid in de verte was geweest, begon er bij nadering weer dreigend uit te zien.

In ons hotel troffen we een gezelschap aan dat erg leek op dat van de avond ervoor.

 

**********************************

Ga naar: www.deleunstoel.nl/nieuwsbrief.php